Το πρώτο πράγμα που δίνουν σε έναν ταξιδιώτη, μόλις προσγειωθεί στο Τόκυο, είναι ένα φυλλάδιο με οδηγίες για το τι πρέπει να κάνει, αν εκδηλωθεί σεισμός!
Σε ένα οργανωμένο κράτος όπως η Ιαπωνία, η Πολιτεία έχει φροντίσει να οχυρωθεί εδώ και δεκαετίες από το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Κι αν δεν υπήρχε το τσουνάμι που επακολούθησε κι από το οποίο δεν υπάρχουν ακόμη μέτρα προστασίας, η Ιαπωνία θα μέτραγε ελάχιστες ζημιές και πολύ λίγα θύματα από τον κολοσσιαίο σεισμό που την χτύπησε.
Το ίδιο γίνεται και σε όλες τα οργανωμένα κράτη του κόσμου. Οι χώρες που έμαθαν να ζουν με τους σεισμούς, οργανώθηκαν απέναντι στους σεισμούς. Οι χώρες που έμαθαν να ζουν με τις χιονοπτώσεις, οργανώθηκαν για να αντιμετωπίζουν γρήγορα τις χιονοπτώσεις. Οι χώρες που μαστίζονται από την λειψυδρία, φρόντισαν για να εξοικονομούν με κάθε τρόπο το νερό.
Εμείς στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει, ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Και γι αυτό δεν έχουμε ακόμη οργανωθεί απέναντι σε κανένα!
Τα δύο τελευταία χρόνια μάλλον αποφασίζουμε ότι το σημαντικότερο πρόβλημα μας, είναι η ασθενική μας οικονομία. Αλλά ακόμη και τώρα δεν έχουμε πραγματικά αποφασίσει να το λύσουμε. Κι αν κάποτε το λύσουμε, μετά θα το εγκαταλείψουμε και θα δημιουργηθεί και πάλι.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο μας πρόβλημα, είναι ότι δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε σταθερές πηγές ανάπτυξης, όπως είναι για παράδειγμα ο τουρισμός. Και τη χρονιά που οι τουρίστες της Βόρειας Αφρικής αλλάζουν τα εισιτήριά τους, εμείς αποφασίσαμε να μειώσουμε την καμπάνια μας στο εξωτερικό…
Γι αυτό και στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να έλθει τσουνάμι για να μας αποτελειώσει. Μας ισοπεδώνει κι ένας σεισμός. Δεν χρειαζόταν η παγκόσμια κρίση για να μας βυθίσει. Θα βυθιζόμαστε και χωρίς αυτήν, αφού αγνοούσαμε τις προειδοποιήσεις και χτίζαμε παλάτια στην άμμο. Κι ως γνωστόν τα παλάτια στην άμμο, δεν χρειάζονται τσουνάμι για να εξαφανιστούν…
