Στα γήπεδα αποτυπώνεται, σε όλο το κακοφορμισμένο μεγαλείο του, το κυρίαρχο μοντέλο της Οικονομίας. Πρώτο: κρατικοδίαιτος ο ντόπιος καπιταλισμός. Τριάντα τρία εκατομμύρια φεύγουν, ετησίως, από το πορτοφόλι του φορολογούμενου πολίτη. Κοντά σ΄ αυτά, συν πέντε σε διαφημίσεις και μείον δεκαεπτά το παθητικό του ΟΠΑΠ. Πληρώνει ο ελληνικός λαός για να κάνουν το κέφι τους οι μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαιρικού πτυελοδοχείου. Δεύτερο: μηδενική ανταγωνιστικότητα σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Οπως με το ισοζύγιο πληρωμών: εισάγουμε εξήντα, εξάγουμε δέκα. Δηλαδή, και τους πληρώνουμε και η μπάλα που παίζουν είναι για τα σκουπίδια. Τρίτο: φανατισμός, βία, εγκληματικότητα και οργανωμένη συμμορία. Οπως με τους νονούς και το οργανωμένο έγκλημα της νύχτας. Οπως με τα ναρκωτικά και την πορνεία. Τέταρτο: το παρασκήνιο της διαπλοκής και της συναλλαγής. Ανυπόληπτη η διαιτησία· χάδι η τιμωρία· απόλυτη η κυριαρχία του δικομματικού κέντρου της Αθήνας. Οπως και στην πολιτική και στην ευρύτερη εικόνα της Οικονομίας. Ολα τα παίρνουν οι γνωστοί καρχαρίες. Μηδενική αξιοκρατία. Κλειστοί οι δρόμοι σε κάθε μη ελεγχόμενη επενδυτική φιλοδοξία. Απόλυτοι κυρίαρχοι οι κοτζαμπάσηδες μιας αόρατης, αλλά πανίσχυρης οθωμανικής σουλτανίας. Πέμπτο: εμείς πληρώνουμε τις αστυνομικές βάρδιες για να προστατεύουμε τους κανίβαλους της μιας από τους κανίβαλους της άλλης ομάδας. Αφύλακτοι εμείς. Υπό προστασία τα εκτροφεία κτηνανθρώπων της ποδοσφαιρικής ντροπής. Το εξήντα τοις εκατό παίζεται στα παρασκήνια. Πολύ σωστά τα είπε δημοσίως ο Πάνος Μπιτσαξής, γενικός γραμματέας Αθλητισμού. Δεν αρκεί. Χρειάζονται μέτρα που θα εφαρμόζονται με συνοπτικές διαδικασίες. Με την πρώτη ρίψη βεγγαλικού, μπουκαλιού ή φραγκοδίφραγκου να σφυρίζει ο διαιτητής τη λήξη του αγώνα και να μηδενίζεται η γηπεδούχος ομάδα. Οπως καμία αστυνομική προστασία. Ιδιωτικές επιχειρήσεις είναι. Να αυτοπροστατευτούν και να πληρώσουν!
