Αναμορφωτής της ΑΕΚ ή υπερόπτης;


Εφόσον είναι πλέον απολύτως αποδεκτό στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα ότι ο προπονητής κρίνεται εκ του αποτελέσματος, τότε η τρέχουσα αγωνιστική περίοδος είναι άκρως καθοριστική για το μέλλον του κ. Λορέντσο Σέρα Φερέρ στον πάγκο της ΑΕΚ. Με το πληρέστερο ρόστερ της τελευταίας τετραετίας στη διάθεσή του, με έναν παγκόσμιας ακτινοβολίας σταρ (Ριβάλντο) για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, με τη διοίκηση να του επιτρέπει εν λευκώ τον σχεδιασμό της ομάδας, ο ισπανός τεχνικός είναι υποχρεωμένος να φέρει αποτελέσματα φέτος. Και ως επιτυχία για την Ενωση θα μπορούσε να εκληφθεί μόνο η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Τίποτε λιγότερο… Στους δεκαεπτά μήνες θητείας του στην τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ το μόνο βέβαιο είναι ότι η δουλειά τού κόουτς Φερέρ δεν μπορεί να αξιολογηθεί με απόλυτο τρόπο. Ο ισπανικός τεχνικός με τις περγαμηνές από τη θητεία του στην Μπαρτσελόνα και στην Μπέτις να αποτελούν εχέγγυο αλλά και συνάμα να τονίζουν εμφατικά την εντελώς διαφορετική φιλοσοφία του για το ποδόσφαιρο, καθώς και την σε πολλές περιπτώσεις υπεροπτική συμπεριφορά του απέναντι στους εν Ελλάδι αντιπάλους του – ο ίδιος άλλωστε παραδέχθηκε μετά το τέλος της περυσινής σεζόν ότι «σας μαθαίνω και με μαθαίνετε» -, αφίχθη στην Αθήνα έχοντας το όραμα να γίνει ο αναμορφωτής της Ενωσης. Ενδεχομένως όμως να μην το προσπαθεί με τον πιο αρεστό τρόπο. Δημιουργεί αντιπάθειες στις τάξεις των ποδοσφαιριστών, βρίσκει εύκολα εξιλαστήρια θύματα έπειτα από ήττες, σπανίως παραδέχεται ότι ο ίδιος κάνει λάθη και λένε ότι αλλάζει τη συμπεριφορά του ανάλογα με το όνομα και την προσωπικότητα του ποδοσφαιριστή. Από την άλλη βέβαια, τα όσα έχει πετύχει η ΑΕΚ υπό την καθοδήγηση του κ. Φερέρ δεν είναι και λίγα… Η πρώτη νίκη στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ (απέναντι στη Λιλ), η νίκη επί της μετέπειτα πρωταθλήτριας Ευρώπης Μίλαν στο ΟΑΚΑ, ο εντοπισμός, η ανάδειξη και αξιοποίηση νεαρών ποδοσφαιριστών (Παπασταθόπουλος, Κονέ, Πλιάτσικας, Τόζερ, Ράμος, Χέτεμαϊ) που έχουν δυνατότητες να διαγράψουν σπουδαία καριέρα, είναι μερικά από τα αναγνωρίσιμα επιτεύγματά του. Αν λοιπόν ήθελε κάποιος να ταξινομήσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του Ισπανού σε τέσσερις βασικούς τομείς θα κατέληγε στα εξής:


Παλαιοί και νέοι


Συν: Ο κ. Φερέρ έχει μεγάλη ικανότητα να πείθει τους νεαρούς ποδοσφαιριστές ότι μπορούν να σταθούν σε επαγγελματικό επίπεδο σε ηλικίες όπου άλλοι δεν τολμούν να τους δώσουν ευκαιρίες. Ο 19χρονος Σωκράτης Παπασταθόπουλος είναι πλέον αμυντικός πρώτης γραμμής για την ομάδα, ο 20χρονος Παναγιώτης Κονέ παρουσιάζει διαρκή βελτίωση, ενώ οι Πλιάτσικας, Χέτεμαϊ και Παυλής δύσκολα θα είχαν αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ με οποιονδήποτε άλλον σύλλογο. Επίσης έχει την ικανότητα να ξεχωρίζει από νεαρή ηλικία ποιοι ποδοσφαιριστές μπορούν να κάνουν καριέρα και να βοηθήσουν μελλοντικά την ομάδα. Το μάτι δεν λαθεύει και αυτό είναι τεράστιο κέρδος για έναν σύλλογο που θέλει να αναδεικνύει ποδοσφαιριστές ώστε στο μέλλον να στηριχθεί σε αυτούς.


Πλην: Με τους πρεσβύτερους παίκτες ο κ. Φερέρ δεν τα καταφέρνει εξίσου καλά. Στα πέντε μεγάλα αθηναϊκά ντέρμπι που έχει δώσει ως σήμερα η ΑΕΚ με τον Ισπανό στον πάγκο της μετρά τρεις ήττες, μία ισοπαλία και μόλις μία νίκη. Τα τέρματα μάλιστα είναι 7-13 κατά των Κιτρινόμαυρων. Σε κανένα από τα ματς αυτά – πλην ίσως του νικηφόρου 2-1 επί του Παναθηναϊκού πέρυσι στο ΟΑΚΑ, στο οποίο και πάλι η ΑΕΚ βρέθηκε να χάνει αλλά επέστρεψε στο παιχνίδι χάρη στο πέναλτι-δώρο του Γιάννη Γκούμα – δεν κατάφερε να εμπνεύσει τους παίκτες του. Δεν μπόρεσε να τους ξεσηκώσει, να τους πείσει ότι αυτοί θα φύγουν νικητές από το γήπεδο. Η ΑΕΚ των συγκεκριμένων πέντε ντέρμπι είναι η πιο παθητική της τελευταίες εικοσαετίας (σε ανάλογα ματς).


Αξιοποίηση παικτών


Στα υπέρ: Είναι από τους προπονητές που προσπαθούν να κερδίσουν το καλύτερο από κάθε ποδοσφαιριστή που βρίσκεται στην ομάδα. Δίνει ευκαιρίες σε όλους, είναι δίκαιος, αναγνωρίζει την προσπάθεια της προπόνησης και δεν έχει εμμονές με πρόσωπα, αν και φέτος είναι πιο συντηρητικός όσον αφορά τον βασικό κορμό στον οποίο θα στηριχθεί. Παρ’ όλα αυτά δεν διστάζει να αλλάζει διαρκώς τη 18άδα – μην ξεχνάμε ότι υπολογίζει σε 30 ποδοσφαιριστές – και να αναζητεί νέους «ήρωες», όπως επί παραδείγματι ο 16χρονος Παναγιώτης Ταχτσίδης, ο οποίος σε ένα απόγευμα έγινε επαγγελματίας και αγωνίστηκε σε αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδας.


Στα κατά: Αναιρεί ο ίδιος τη στρατηγική του πολύ εύκολα. Αίφνης στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό έκανε όλη την ομάδα άνω-κάτω παρατάσσοντας ένα σχήμα με συντηρητική φιλοσοφία τη στιγμή που ο ίδιος (αυτό)παρουσιάζεται ως θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου, ανεξάρτητα από τη δυναμικότητα του αντιπάλου. Είναι μάλλον αντιφατικό το ότι πίστευε πως η ΑΕΚ μπορούσε να βάλει τρία γκολ στην πανίσχυρη Σεβίλλη για να πάρει την πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και από την άλλη, φοβήθηκε τόσο πολύ τον Παναθηναϊκό. Επιπλέον δεν φαίνεται να έχει αποκρυσταλλωμένη άποψη για το πού είναι καλύτερα να αγωνίζεται ο Ριβάλντο, αν ο Εντσον Ράμος είναι μπακ ή εξτρέμ, αν ο Γκουστάβο Μαντούκα αποδίδει καλύτερα δεξιά, αριστερά ή στον άξονα, αν ο Νίκος Λυμπερόπουλος μπορεί να συνυπάρξει με τον «Ρίμπο» στην επίθεση κ.ά.


Σχεδιασμός


Συν: Τον περασμένο Ιανουάριο ο κ. Φερέρ αποφάσισε ότι δεν θέλει κανέναν πάνω από το κεφάλι του και με τον τρόπο του ανάγκασε τον κ. Ιλια Ιβιτς να παραιτηθεί από το πόστο του τεχνικού διευθυντή. Επίσης λέγεται ότι ο ισπανός τεχνικός ήταν ουσιαστικά αυτός που εξώθησε τον επί σειρά ετών βοηθό του κ. Γιόζεπ Σεγκούρα να μετακομίσει το περασμένο καλοκαίρι στον Ολυμπιακό. Πέρα από την όποια κριτική στους χειρισμούς, οι κινήσεις αυτές καταδεικνύουν ότι ο κόουτς Φερέρ κάθε άλλο παρά ευθυνόφοβος είναι εφόσον επιθυμεί να έχει όλη την ευθύνη για το χτίσιμο της νέας ΑΕΚ, να είναι το απόλυτο αφεντικό στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Εχει όραμα και σχέδιο και προσπαθεί να το θέσει σε εφαρμογή γνωρίζοντας ότι στο τέλος μπορεί να του γυρίσει και μπούμερανγκ.


Πλην: Ο (υπερ)συγκεντρωτισμός δεν είναι πάντοτε καλός οδηγός για μια ομάδα. Ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο χειρίζεται κάποιες καταστάσεις εγκυμονεί σημαντικό κίνδυνο λάθους και ήδη φαίνεται ότι για κάποιους ποδοσφαιριστές (π.χ. οι Μανού, Μορέτο, Αρουαμπαρένα παρουσιάζονται κατώτεροι των μεγάλων προσδοκιών που υπήρχαν) ίσως να μην είχε διαγνώσει σωστά. Δεν του αρέσει να παίρνει τη γνώμη των άλλων σε μεταγραφικά θέματα και πολλές φορές λειτουργεί εγωιστικά όταν κάποιος προσπαθεί να τον πείσει για την αξία ενός παίκτη. Επί παραδείγματι δρομολόγησε την αποχώρηση του Μπρούνο Τσιρίλο μόνο και μόνο επειδή τα δικαιώματά του ανήκουν σε μάνατζερ με τον οποίο συνεργάζεται ο κ. Ιβιτς.


Ψυχολογία


Στα υπέρ: Ο τρόπος με τον οποίο πλησιάζει έναν ποδοσφαιριστή για να του ανεβάσει την ψυχολογία και να τον κάνει να πιστέψει ότι μπορεί να προσφέρει είναι πραγματικά πολύ αποδοτικός. Σε αντίθεση με ότι παρουσιάζει μια σχετική αδυναμία να εμπνεύσει ένα σύνολο, δείχνει να γνωρίζει πώς να κερδίσει κάποιον στο «ένας με έναν».


Στα κατά: Το ίδιο άκομψα ωστόσο μπορεί να καταρρακώσει την ψυχολογία ενός ποδοσφαιριστή. Να κάνει ένα αρνητικό σχόλιο για τη χρηματιστηριακή αξία του (π.χ. Ζεράλδο Αλβες), να του υποσχεθεί άμεσα ευκαιρίες και να μην τον χρησιμοποιήσει λεπτό για τέσσερα διαδοχικά ματς (π.χ. Χάρης Παππάς) κ.ά. Γενικότερα έχει ένα πρόβλημα με τον καταμερισμό ευθυνών διότι σπάνια παραδέχεται ότι φταίει ο ίδιος ή έστω ότι φταίει και αυτός. Στην έσχατη των περιπτώσεων θα μιλήσει για χαμηλό μπάτζετ, ποτέ όμως δεν θα τον ακούσει κανείς να λέει «έκανα λάθος».