Οι γνωστές απόψεις του αξιότιμου υπουργού Παιδείας για τα Λατινικά ότι δήθεν «είναι οριακά χρήσιμα» για τα Τμήματα Φιλολογίας, όπως επίσης και η οιονεί emendatio ότι τα Λατινικά μένουν, τελικά, στην Γ’ Λυκείου ως μάθημα επιλογής κ.λπ., νομίζω ότι δεν έχουν πλέον νόημα να συζητούνται. Δεν πρόκειται για εκδήλωση απαισιοδοξίας – απλώς πιστεύω ότι σήμερα κάθε συζήτηση για την παιδεία είναι μάταιη. Τουλάχιστον έως ότου έρθουν, ενδεχομένως, καλύτερες μέρες για τη χώρα και την παιδεία, οπότε τότε τα συζητούμε… Πάντως, καθώς γνωρίζουμε τις κατά καιρούς εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις», το καλάθι μας ας είναι μικρό και μακάρι να έρθει ο καιρός να ξεχειλίσει!
Θεωρώ, ωστόσο, πως αξίζει τον κόπο να υπενθυμίσουμε την αγάπη και το ενδιαφέρον ενός μείζονος ποιητή μας, του Σεφέρη, για τα Λατινικά – παράλληλα, βέβαια, και για τα Αρχαία Ελληνικά. Αυτό το ενδιαφέρον φαίνεται να ανάγεται στη νεότητά του καθώς, όπως γνωρίζουμε, προσπάθησε (δύο φορές μάλιστα) να μεταφράσει τον διάσημο Asinus Aureus (Χρυσό Γάιδαρο) του Απουλήιου. Η προσπάθεια αυτή ξεκινά το 1927, διακόπτεται και επαναλαμβάνεται ύστερα από 30 (!) χρόνια. Τελικά το έργο δεν ευοδώθηκε: ο ποιητής μπόρεσε να μεταφράσει μόνο κάποιες παραγράφους από το πρώτο και δεύτερο βιβλίο. Ομως είναι αξιοσημείωτο ότι ο Κατάλογος Βιβλιοθήκης του (1989) περιλαμβάνει 29 τίτλους έργων λατίνων συγγραφέων, όπως του Απουλήιου, Βιργιλίου, Κικέρωνα, Κάτουλου, Οράτιου, Ιουβενάλιου, Οβιδίου, Πετρώνιου, Προπέρτιου, Σενέκα, Στάτιου κ.ά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
