Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφάσισε την Κυριακή να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον Γ.Παπανδρέου. Είναι μια αναμφισβήτητη επιτυχία του προέδρου του ΠαΣοΚ. Στο χέρια του είναι τώρα να αποδείξει ότι αυτήν την ευκαιρία την άξιζε πραγματικά κι ότι μπορεί να την αξιοποιήσει. Με άλλα λόγια, ότι «άλλαξε και ωρίμασε» όπως ο ίδιος διαβεβαιώνει.

Το βέβαιο είναι ότι ήδη από χθες το σκηνικό και το ακροατήριο άλλαξαν. Απέναντι στον Παπανδρέου δεν βρίσκεται πλέον ο Βενιζέλος αλλά η ελληνική κοινωνία – αυτή που τον καταψήφισε και το 2004 και το 2007. Ακροατήριό του δεν είναι μόνο οι οπαδοί του ΠαΣοΚ και ακόμη λιγότερο οι πεντακόσιες χιλιάδες εξ αυτών που τον προτίμησαν, αλλά τα έντεκα εκατομμύρια Ελλήνων τα οποία ως τώρα δεν τον έχουν τιμήσει με την εμπιστοσύνη τους.

Η πολιτική ζωή του τόπου επανήλθε σε φυσιολογικές διαστάσεις και ο Γ.Παπανδρέου ξαναβρίσκεται σήμερα εκεί που βρισκόταν στις 17 Σεπτεμβρίου: επικεφαλής της αντιπολίτευσης ύστερα από μια εκλογική ήττα.

Αναμφιβόλως, η εκλογή της Κυριακής έδωσε στο πολιτικό πρόβλημα του ΠαΣοΚ αυτό που την τελευταία τετραετία πιστοποιείται από εκλογή σε εκλογή, μια εσωκομματική απάντηση. Το ζητούμενο τώρα είναι να αποδειχθεί και ορθή. Ούτως ή άλλως, σε καθεστώς δημοκρατίας, τα κόμματα και οι πολιτικοί είναι υπόλογοι πρωτίστως στο κυρίαρχο σώμα των ψηφοφόρων. Η προχθεσινή ψήφος θα κριθεί, λοιπόν, στις επόμενες εκλογές.

Αυτό δεν μειώνει ασφαλώς την επιτυχία του Παπανδρέου να κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία. Και αν το αποτέλεσμα των κυριακάτικων εκλογών κρύβει μια σοφία, είναι ακριβώς αυτή: ότι δεν θέλησε να γράψει το τέλος της σταδιοδρομίας ενός πολιτικού πενήντα έξι ετών, ο οποίος στο παρελθόν έχει δώσει θετικά δείγματα γραφής,χωρίς να απορρίψει έναν πολιτικό πενήντα ετών,στον οποίον αναγνωρίζει πολλές ικανότητες. Διότι η δεύτερη ευκαιρία στον Παπανδρέου είναι ταυτοχρόνως μια δεύτερη ευκαιρία και στον Βενιζέλο. Ούτως ή άλλως κατέστη απολύτως σαφές και διά της κομματικής ψήφου ότι αυτοί οι δύο θα διαμορφώσουν το ΠαΣοΚ των επόμενων ετών- προφανώς από διαφορετικές θέσεις ευθύνης ο καθένας. Το ζητούμενο θα ήταν να συνεργαστούν, όπως ο Καραμανλής με την Μπακογιάννη. Δεν ξέρω καν αν θα το επιχειρήσουν. Αλλωστε οι πληγές της αναμέτρησης είναι ακόμη νωπές. Αυτή η συνεργασία, όμως, θα προκύψει εκ των πραγμάτων αν το ΠαΣοΚ βαδίσει την οδό της πολιτικής ανάκαμψης. Διαφορετικά, η δεύτερη ευκαιρία θα εξελιχθεί σε δεύτερο γύρο.

jpretenteris@dolnet.gr