Δεν υπάρχει θέαμα χωρίς κοινό που το επικροτεί. Το αν το θέαμα είναι αποκρουστικό, βίαιο ή απάνθρωπο είναι καθαρά θέμα στρατηγικής αυτού που το παράγει. Στρατηγικής; Ναι. Από το Κολοσσαίο μέχρι τα αμερικανικά reality shows που βρίθουν από προκλήσεις και εκμετάλλευση των ανθρώπων που αναζητούν δόξα, χρήμα ή απλώς είναι ανήμποροι να πουν «όχι» στους με ή χωρίς εισαγωγικά μαστροπούς τους, ο πόνος του άλλου πάντα (ξε)πουλούσε.

Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς. Ο 42χρονος που κακοποιούσε και βασάνιζε ΑμεΑ σε ζωντανή μετάδοση μέσω του καναλιού του στο YouTube και του λογαριασμού του στο TikTok δεν εμφανίστηκε πρώτη φορά μπροστά μας, ούτε καν πρώτη φορά στις οθόνες μας. Ενδεχομένως να είναι μια από τις πρώτες φορές που διαφορετικές ανάμεσα στις παλαιότερες και στις νεότερες γενιές έρχονται σε επαφή με την πιο σκοτεινή εκδοχή του Διαδικτύου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η σκοτεινή πλευρά δεν υπήρχε ή δεν θα συνεχίσει να υπάρχει.

Το ερώτημα είναι αν μπορεί να περιχαρακωθεί, αν μπορεί να υπάρξει τεχνολογική αστυνόμευση και αν ενήλικοι και παιδιά μπορούν αν όχι να προστατευθούν, σίγουρα να εκπαιδευτούν απέναντι στα όσα υπάρχουν εκεί έξω (ή μέσα). Το doomscrolling, δηλαδή ο αποδεδειγμένος εθισμός που προκύπτει στην κατανάλωση κακών ειδήσεων μέσω Διαδικτύου, πάνω στον οποίο χτίζεται σε ένα μεγάλο μέρος ο αλγόριθμος των πλατφορμών, είναι μια καινούργια έννοια για ψυχιάτρους, παθολόγους, ερευνητές και τεχνολογικούς επιστήμονες.

Πόσο άσχετη όμως είναι με τις σεξουαλικές, βίαιες, ψυχολογικά και σωματικά, εικόνες που κυκλοφορούν τόσο αβίαστα στην καθημερινή ζωή μας; Πόσο απασχολούν όλα αυτά το υπουργείο Παιδείας ή το νεοσύστατο της Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας και προφανώς αυτά στα οποία αφορά το ηλεκτρονικό έγκλημα, δηλαδή το Προστασίας του Πολίτη και αυτό της Ψηφιακής Διακυβέρνησης; Το θέμα δεν είναι πολιτικό, ούτε κομματικό. Ούτε είναι μελλοντικό. Είναι βαθιά κοινωνικό και σίγουρα εν εξελίξει, μάλιστα με live streaming διάχυση προς κάθε σημείο και επίπεδο της ελληνικής κοινωνίας.

Το να ανοίξει κάποιος ένα κανάλι στο YouTube είναι πολύ πιο εύκολο από το να ιδρύσει κόμμα (όχι ότι αυτό είναι δύσκολο, το κάνουν και από τη φύλακη καταδικασμένοι διευθυντές εγκληματικών οργανώσεων). Προφανώς η Google έχει κανονισμούς λειτουργίας και περιεχομένου, αλλά αυτό δεν αποτρέπει κανέναν από το να κακοποιήσει και να εξευτελίσει ανθρώπους και άλλους να πληρώνουν για να παρακολουθούν μέσα από την ψηφιακή κλειδαρότρυπά τους.

Το ζήτημα είναι αυτά τα τέρατα της διπλανής πόρτας θα τα αφήσουμε ελεύθερα ή αν θα κάνουμε κάτι, όχι για να μην υπάρχουν, που μοιάζει ανέφικτο, αλλά για να μη θεωρούν ότι δεν υπάρχουν συνέπειες. Γιατί εκτός από την προσφορά και τη ζήτηση, υπάρχει και άλλος ισορροπιστικός νόμος της φύσης, η δράση και η αντίδραση. Αυτός όμως είναι ο νόμος της ζούγκλας.