Νίκος Γ Μαστροπαύλος

Ο Dιόνυσος, ο θεός του γλεντιού και της χαράς της παλιάς θρησκείας, δεν μίσεψε ποτέ από αυτόν τον τόπο. Πολλά από τα πιο έξαλλα συστατικά της λατρείας του ενσωματώθηκαν στη νέα θρησκεία, και άλλα έμειναν ατόφια σαν ηχώ του παρελθόντος στους μοντέρνους καιρούς. Και αυτή η ηχώ αρχίζει να φτάνει αραιά και πού στην αρχή, […]

Οι μεγάλοι δάσκαλοι υπάρχουν όταν τους διαδέχονται σπουδαίοι μαθητές. Και ο Γεώργιος Ιακωβίδης (1853-1932) είναι ο πλέον αυθεντικός συνεχιστής της τέχνης του Νικολάου Γύζη και του Νικηφόρου Λύτρα.

Κάθε τόπος ζει τον μύθο του. Πόσω μάλλον το Λιτόχωρο, το οποίο ζει στο επίκεντρο ολόκληρης της ελληνικής μυθολογίας που έχει απλώσει τη γοητεία της στα πέρατα του κόσμου. Ανοίγεις ένα παράθυρο του Olympus Mediterranean (www.mediterraneanhotels.gr) κατά κει που έδυσε αποβραδίς ο ήλιος πίσω από το μεγάλο βουνό και η ματιά σου δραπετεύει, κινούμενη ανάλαφρη […]

Οταν μετά τον τιτάνιο απελευθερωτικό αγώνα της δεκαετίας του 1820 η εθνική έξαρση άρχισε να αποτραβιέται από όλες τις εκφάνσεις της νέας ελληνικής ζωής,

Τα όμορφα και δυνατά πράγματα δεν απενεργοποιούνται από την τριβή με την καθημερινότητα· αντιθέτως, φορτίζονται. Και η Παλιά Πόλη της Ρόδου, Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, από τις μεγαλύτερες «εν ζωή» μεσαιωνικές πολιτείες, είναι μια όμορφη και δυνατή εικόνα που η καθημερινότητά της την κάνει ακόμη πιο αισθαντική. Ολες τις άλλες εποχές η καθημερινότητα της Παλιάς […]

Η Ελλάδα είναι θάλασσα, ακτές και πλεούμενα και είναι σπουδαίο σε μια τέτοια χώρα που μοιάζει να ταξιδεύει στις κορφές των κυμάτων να είσαι ο πατέρας της θαλασσογραφίας.

Οι σπουδαίοι καλλιτέχνες εκφράζουν με δικά τους λόγια και προσωπικό ύφος τη δυναμική της εποχής τους, ενώ πρωτοπορούν.

Οι πόλεις, καθώς είπε ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής, σε ακολουθούν τυλιγμένες με την αχλύ του μύθου τους. Και ο κατά μία άποψη Καβάφης της Πράγας, ο Φραντς Κάφκα, έβλεπε καθημερινά μια ολόκληρη ζωή αυτή την εκπληκτική πόλη τυλιγμένη στην αχλύ της γοητείας της, ζούσε τον μύθο της: «”Είναι ήδη εφτά”, είπε στον εαυτό του με […]

Κάποια τοπία είναι μοναδικά. H εικόνα τους, ο παλμός τους, η ψυχή τους εγκαθίστανται στον νου σου και δεν τα αποχωρίζεσαι ποτέ. Και το υδρόβιο Αιτωλικό, θρονιασμένο πάνω στο ολοκληρωτικά δικό του νησάκι, ανασαίνει σαν ψάρι από τις λιμνοθάλασσες που το τριγυρίζουν. Αν και τοπίο του νερού, δεν είναι καλοκαιρινό. Κόντρα στο ρεύμα από ό,τι […]

Ο Oλυμπος είναι μόνος και μοναχός του σε όλη τη Γη. Φαντάζει μοναδικός, έτσι όπως κορυφώνεται στον Μύτικα, στον Θρόνο του Δία, μοναχικός, χωρίς να συμβιβάζεται με κάποιο άλλο βουνό δίπλα του. Και με τον Κίσαβο, που τον χωρίζει από τον Κάτω Ολυμπο, μια ειδυλλιακή φλέβα νερού στην κοιλάδα των Τεμπών, σε διαμάχη, λένε, ότι […]

Δεν έχει τόση σημασία η εξωτερική θερμοκρασία ενός τόπου όσο η ζέση της καρδιάς σου όταν τον περιηγείσαι και τον ζεις. Εδώ, στον ελληνικό Βορρά, στους τόπους των ψηλών βουνών και των λιμνών, το αραχνοΰφαντο με μόρια κρυστάλλων πέπλο του χειμώνα σκεπάζει τα πάντα, τους ανθρώπους και το περιβάλλον τους, και τα κρατά όλα ζεστά […]

Την παραμονή της πρωτοχρονιάς θα μπορούσε να μπει στο ιστορικό κέντρο της Βιέννης η χαρούμενη επιγραφή «Το μεγάλο πάρτι είναι εδώ»! Η πόλη της μουσικής κατευοδώνει τον ηλικιωμένο χρόνο και υποδέχεται τον νεαρό με τον πιο αισθαντικό τρόπο, σε ένα σκηνικό ρομαντικό σαν σεργιάνι με φιάκερ μπροστά από τις προσόψεις των κτιρίων με την πατίνα […]

Η Χρύσα έφυγε με αναμμένα όλα τα φώτα της Τάιμς Σκουέαρ.

Ο ζωγράφος Χρήστος Μποκόρος εκθέτει σπανίως και μόνο όταν έχει μαζέψει μέσα του πράγματα που αποζητούν να βγουν στο φως. Κυριολεκτικά πράγματα,

Ενα ελατάκι τόσο δα, στην άκρη του σαλονιού, με τις γιρλάντες και τα φώτα του, δίνει τον ιδιαίτερο τόνο της γιορτής σε όλο το σπίτι. Πόσω μάλλον δάση ολάκερα, πλαγιές καλυμμένες με πανύψηλα, λυγερόκορμα έλατα, στολισμένα με τις γιρλάντες του φυσικού χιονιού, τα ακριβά κρύσταλλα του πάγου και τις μικροσκοπικές μπάλες των δροσοσταλίδων. Καθ’ οδόν […]

Ηκύπρος απογειώνει τις αισθήσεις και τα συναισθήματα του επισκέπτη που λαλεί την ίδια γλώσσα μ’ εκείνη. Το ένιωσα με την πρώτη ματιά, όταν η μούτη, στην κυπριακή διάλεκτο, του αεροπλάνου υποκλινόταν ελαφρά για να στοχεύσει το «χρυσοπράσινο φύλλο». Οντως, φάνταζε ριγμένο στο πέλαγος της Ανατολικής Μεσογείου, της θάλασσας των μεγάλων πολιτισμών. Κοιτάζοντας πίσω από την […]

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα αγοράκι ονόματι Χανς Κρίστιαν, ξεκίνησε από το Οντένσε, στο νησάκι Φιν, μόνος, κακοντυμένος, κάτισχνος, μικρούλης, για να πάει στην Κοπεγχάγη. Η πρωτεύουσα της Δανίας τού οφείλει πολλά, καθώς υπήρξε ο άνθρωπος που την έβαλε στον παγκόσμιο χάρτη των παραμυθιών. Στο μουσείο που είναι αφιερωμένο στον μεγάλο παραμυθά, υπάρχει, μεταξύ […]