Το μήνυμα της νέας νομοθεσίας είναι απλό: «Υποχωρώ δεν σημαίνει θέλω». Οσοι πιστεύουν ότι μπορεί να εκμεταλλευτούν μια κατάσταση δομικής εξάρτησης ή κάμψης της ικανότητας διάκρισης, και προχωρούν, δεν θα βρίσκουν πλέον αρωγό τους το νομοθετικό κενό
Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πού θα κατέληγε η Διεθνής Δικαιοσύνη αν επιλαμβανόταν του καθορισμού των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο Πέλαγος [...] Για να φθάσουμε στη λύση πρέπει προκαταρκτικά οι δύο λαοί – όχι οι υπουργοί τους – να αντιληφθούν τι είναι στο Διεθνές Δίκαιο η «υφαλοκρηπίδα» και τι η «πλήρης επήρεια»
Αυτοί που φθάνουν από την Αφρική στα εδάφη μας, δεν είναι στρατιά οργανωμένων εισβολέων. Αλλά άτομα που επιδιώκουν να σώσουν τις ζωές τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, να ξεφύγουν από συνθήκες αθλιότητας
Είναι, εν τέλει, πειστική η απόφαση για την ίδρυση από ιδιώτες στην Ελλάδα παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων;
Ο συνταγματικός νομοθέτης του 1975 επέβαλε στον Ελληνα την υποχρέωση αυτοθυσίας, αν πρόκειται να υπερασπιστεί έτσι τις δημοκρατικές αξίες του Συντάγματος
Οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική δεν μπορεί να αγνοούν τη διεθνή ευθύνη που εκκρεμεί επάνω τους, ούτε στο Ισραήλ μπορεί να μην είναι γνωστή η δυνατότητα αναζήτησης διεθνούς ποινικής ευθύνης από τους στρατιώτες του.
Ετσι όπως βλέπει τα πράγματα η Τουρκία, η οριοθέτηση συνδέεται με τη διευκρίνιση της κυριαρχίας σε νησίδες και βραχονησίδες, κάτι που η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί
Το ερώτημα έρχεται και ξανάρχεται έντονα σήμερα να δοκιμάσει την ανθρωπιστική μας συνείδηση και τον ορθολογισμό μας.
Να μη μας καταλαμβάνει μοιρολατρία. Υπάρχουν λύσεις. Δεν φταίνε οι δικαστές, ούτε ο αριθμός τους. Η μέθοδος πρέπει να αλλάξει
Αλλη πρέπει να είναι η λύση. Ας αναρωτηθούμε τι κάνει έναν νέο να μη θέλει να εγκαταλείψει τη χώρα του. Εμείς στην Ελλάδα το ξέρουμε.
H ρύθμιση του πολιτεύματος είναι αυτοτελής πολιτειακή λειτουργία και ο αποκλειστικός φορέας της, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτοτελές όργανο πλήρως διακριτό των λοιπών.
Δεκάδες αντιρρήσεις μπορεί να εγερθούν, που σχεδόν όλες θα μπορούσαν να μετριαστούν. Γιατί η συνταγματική αναθεώρηση, που πρέπει να στηρίζεται σε συναινέσεις, απαιτεί συλλογική ανταλλαγή απόψεων και, κυρίως, σύνθεση χωρίς ιδεοληψίες και προκαταλήψεις.
Σε αγοραστική δύναμη ο μέσος Ελληνας είναι στην Ευρωπαϊκή Ενωση προτελευταίος, μόλις πριν από τους Βούλγαρους. Χώρες που είχαμε πίσω μας το 2008, όπως η Τσεχία και η Πολωνία, τρέχουν τώρα μπροστά μας
H Τουρκία πώς μπορεί να βλέπει πλέον τη διαφορά της με την Ελλάδα στο Αιγαίο, τώρα που ξέρει ότι τα νησιά μας έχουν επήρεια σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα όπως το δικό της ηπειρωτικό έδαφος; Ισως οι φιλοδοξίες της να έχουν αλλάξει εμβέλεια.
Στην Ελλάδα, όσο και αν προσπαθούμε να βάλουμε σε παρένθεση το ιερό στον δημόσιο βίο μας, αυτό επιβιώνει ως ακατάλυτη αντίληψη ηθικής, που αναδύεται ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές ή μη πεποιθήσεις των ηγετών μας{
Η κλιματική αλλαγή δεν είναι μια αόριστη ιδέα. Πληττόμεθα από τις συνέπειές της στα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ζωή και η υγεία, η ασφάλεια σίτισης, στέγασης, οικογενειακής ζωής.
Τι σημαίνει η αναγνώριση υπέρ των ζώων θεμελιωδών δικαιωμάτων; Δικαιωμάτων όπως το δικαίωμα στη ζωή, στη σωματική ακεραιότητα, όπως η απαγόρευση των βασανιστηρίων και της σκληρής μεταχείρισης, το δικαίωμα ανάπτυξής τους σύμφωνα με τις απαιτήσεις της φύσης τους;
Αποτελεί πάγια θέση της διεθνούς δικαιοσύνης ότι όσο δεν διευθετείται, με διαπραγματεύσεις ή με απόφαση από διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης, υφίστανται μόνο προσδοκίες κυριαρχικών δικαιωμάτων στις παράκτιες χώρες
Το Δικαστήριο, όπως και ο αδελφός του θεσμός, το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, εντοπίζει και αναδεικνύει συστημικές διαχειριστικές παθογένειες. Τις παθογένειες που επιλέγει κάθε χρόνο, ύστερα από πολλαπλές σταθμίσεις
Στο γερό αποτύπωμα που αφήνει η εν θερμώ αναζήτηση ευθυνών με έρεισμα τον ενδεχόμενο δόλο, το κράτος – εγγυητής της ασφάλειας των πολιτών του – αντιδρά. Προστατεύει τους λειτουργούς του, προλαβαίνοντας την τάση τους προς την ευθυνοφοβία