Γιάννης Μεταξάς

Η ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Aula Magna του Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα - κατ' ουσίαν - τις σχέσεις Δικαίου, Οικονομίας και Πολιτικής δεν θα πρέπει να περάσει ως ένα απλό επιστημονικό περιστατικό.

Στο πρώτο ποίημα, στο «Ο,τι γράφεις...», μια πόρτα μισάνοιχτη προτείνεται. Σε όποιον βέβαια με τον πρέποντα δισταγμό τη σπρώχνει λίγο. Λίγο. Μόλις.

Σχετικά με το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό και την πρωτοβουλία κάποιων χωρών να προβούν σε κατάφωρη παραβίαση των αποφάσεων της ΕΕ

Πρόκειται για τις δύο λέξεις με τις οποίες ένας άνθρωπος ο οποίος κανονικά θα έπρεπε να απολαμβάνει το ιδιωτικό στάδιο της ηλικίας του απευθύνεται στην κοινωνία μιας μεγάλης χώρας.

Η μεξικάνικη ποίηση! Μια άλλη πανδαισία. Η ποιότητά της καλεί ισάξιο μεταφραστή. Ανάλογα να τη σκεφθεί και στη δική μας γλώσσα να τη δώσει (Ροές, 2015).

Ευπρόσδεκτη είναι η οποιαδήποτε θέση - και προσωπική πρακτική βέβαια - που θα έπληττε τον λαϊκισμό. Και στα λόγια και στα έργα.

Η Ελληνική Εταιρεία Πολιτικής Επιστήμης - με πολύχρονη ιστορία στην προσπάθεια αξιόπιστης καταγραφής και έρευνας της εξουσίας στις ποικίλες μορφές της - μόλις έχασε ένα από τα πιο εκλεκτά μέλη της.

Οταν η καλλιέργεια ενός ζωγράφου υπερβαίνει την εξωτερική αφορμή που προκάλεσε την αντίδρασή του, δύο ευεργεσίες παραμονεύουν

Κατά κόρον λέγεται, επαναλαμβάνεται και με περισσή επιγραμματικότητα διακινείται ως κυρίαρχη άποψη. Ποια είναι αυτή;

Η μόνη σχέση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα στις δηλώσεις του κ. Φίλη και των τραμπούκων που επιτέθηκαν στον κ. Κουμουτσάκο είναι η καμία. Τίποτε άλλο.

Η επίσκεψη του γάλλου προέδρου και η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε συνδέονται - όσο και αν από διακριτικότητα δεν το ομολογούμε

Εχω στα χέρια μου έναν τόμο αφιερωμένο στο έργο ενός ποιητή. Θα έλεγα «Του» ποιητή. Και προσφεύγω σ' αυτό το ξεχώρισμα, έτσι νιώθω, χωρίς κανένα άλλον να θέλω να μειώσω.

Οταν ο οικονομισμός κυριαρχεί - μια κατάσταση του νου που όλα τα ερμηνεύει με αναφορά στο κέρδος -, η πολιτική, αυτή που πράγματι πρέπει τη ζωή να επικαθορίζει, έχει εκτοπισθεί.

Πέμπτη βράδυ, στις εννιά. Τι απογοήτευση στ' αλήθεια!

Από μήνες τώρα, λέξεις, φράσεις απίστευτης απρέπειας αλλά και κενότητας μας απευθύνονται.

Ενα «νέο» έργο του G. Duby που αποκαλύφθηκε στα αρχεία του, το «Mes ego-histoires»*

Υπάρχουν πράγματα που όταν τα βλέπεις σου θυμίζουν κάτι άλλο. Που φέρνουν στον νου σου ένα κάπως ισόμορφο αντικείμενο.

Τα όσα συνέβησαν στις Βρυξέλλες αυτές τις μέρες, και τις νύχτες, τη μεν Ελλάδα κατέστησαν επισήμως χώρα υπό κηδεμονία, τη δε Ευρώπη ψευδεπίγραφη συμπολιτεία.

Η ιστορία του βιβλίου, στη χειρόγραφη ή έντυπη μορφή του, είναι μόνο η ιστορία ενός αντικειμένου ως πράγματος;

Τι συμβαίνει άραγε όταν τα γενόμενα παίρνουν μορφές στρατηγικών απειλών; Απειλές για την αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά, τη δημοκρατία, τον πολιτισμό; Οταν τα διαπραττόμενα αφορούν όλους; Ολους χωρίς εξαίρεση;