Θεοδωρόπουλος Δημήτρης

Μπορεί αυτό το κείμενο να το γράψει ένα ρομπότ; Να βάλεις στον αλγόριθμο λίγο προβληματισμό, μια κυριακάτικη μελαγχολία, ορισμένα στοιχεία από το Google,

Τι δουλειά έχει η Αντιγόνη στο Μανχάταν; Πώς είναι να περπατάς στην 5η Λεωφόρο και στρίβοντας στους 51 δρόμους να συναντάς τέσσερις σκιέρ με πέδιλα, στολές και μάσκες που

Μανχάταν, Τρίτη πρωί. Ενας καλοντυμένος κύριος σε ένα ασανσέρ προσπαθεί ευγενικά να σπάσει την αμηχανία με το είδος του διαλόγου που παρεπιδημεί σε κλειστούς χώρους.

Σάββατο απόγευμα, λίγο πάνω από το Καλλιμάρμαρο. Από τα ηχεία, η τρεμάμενη φωνή ενός ιερέα ακούγεται μέσα από τα στενά.

Την προηγούµενη Κυριακή, στη μία τα ξημερώματα, ώρα Νέας Υόρκης, μια στρατηγικά επιλεγμένη ώρα για να μαριναριστεί πρώτα το θέμα από το Τwitter,

Ο Λάρι Κέιν στα 73 του έχει αυτή τη φωνή που σε κάνει να νομίζεις πως όλα θα πάνε καλά. Είναι βαθιά, αμερικανική, σκληρή από τα τσιγάρα που κάποτε κάπνιζαν όλοι οι αμερικανοί δημοσιογράφοι - ενίοτε και on air.

«Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου διαλυμένα από το Facebook»

Θέατρο Επιδαύρου, τέλη καλοκαιριού. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη. Το κοινό που παρακολουθεί τους «Ορνιθες» στο αρχαίο θέατρο βρίσκεται απέναντι σε ένα δίλημμα:

Τι είναι µέτριο; Η Τρίτη είναι συνήθως μια μέτρια ημέρα. Το να βάλεις δίποντο πατώντας στη γραμμή του τρίποντου είναι ένα μέτριο επίτευγμα - μπορούσες και καλύτερα.

«Ολες οι ευτυχισµένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με τον δικό της τρόπο».

O 5ος Δούκας του Πόρτλαντ που έζησε γύρω στο 1825 ήταν ένας πραγματικά περίεργος τύπος. Ηταν τόσο ντροπαλός

Κάποιους ανθρώπους τους καταλαβαίνεις από το βλέμμα. Από το πώς εστιάζουν, από το πόσο σταθερά κοιτούν, από το πώς κινείται ο αμφιβληστροειδής τους.

Το δίληµµα είναι τόσο παλιό όσο και ο κόσµος. Ας υποθέσουμε πως η Μαρία νιώθει πως τσιλημπούρδισε αρκετά. Αποφάσισε πως έφτασε η ώρα, πως πρέπει επιτέλους να νοικοκυρευτεί

Ο Διονύσης Σαββόπουλος κάθεται σε ένα καλοσχεδιασμένο γραφείο μπροστά από το παράθυρο. Φοράει το γνωστό του χαμόγελο.

Πριν από λίγες εβδομάδες, στο χάος του ελληνικού Internet, εμφανίστηκε μια παλιά φωτογραφία.

Σκόρπιες ειδήσεις της προηγούμενης εβδομάδας: συμπληρώθηκαν 33 χρόνια από το Πάρτυ στη Βουλιαγμένη, μια μοναδική στιγμή στην αθηναϊκή μυθολογία,

«Στα σύνορα του πόνου και της ταλαιπωρίας οι άντρες ξεχωρίζουν από τα αγόρια»

Παρασκευή βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Ισως της Ρώμης, του Παρισιού, του Λονδίνου, της Αλεξάνδρειας, του Βουκουρεστίου.

Οι συστάσεις δεν ήταν οι κατάλληλες. Οταν ήρθε στην Ελλάδα, εμφανίστηκε σε ένα μουντό γραφείο με επίπλωση Δημοσίου στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου,

Στην Ταϊλάνδη έχουν προλήψεις. Πιστεύουν στα κακά πνεύματα, στα φαντάσματα, στα φυλαχτά και στις βασκανίες.