Μαριλένα Αστραπέλλου

«Το θέατρο του Τερζόπουλου δεν απευθύνεται στο θυμικό αλλά στο στομάχι. Στη συγκεκριμένη παράσταση έχουμε έναν άντρα και μια γυναίκα. Ο άντρας χαλιναγωγεί τη γυναίκα, την εκποιεί καθώς επιδίδεται σε μια εξωφρενική, ατέρμονη καταμέτρηση αριθμών και χρηματιστηριακών όρων. Το ίδιο και η γυναίκα. Θέλοντας να ικανοποιήσει τον θύτη της, φτάνει στο σημείο να ξεπουλάει τον ίδιο της τον εαυτό, το σώμα της, τα όργανά της και, τέλος, την ψυχή της. Μια δημοπρασία, λοιπόν, ένα παζάρι αξιών. Επικαλούνται την αγάπη, δεν συναντιούνται όμως ποτέ. Είναι ένα σχόλιο για το πώς γινόμαστε αντικείμενο αγοραπωλησίας σε όλα τα επίπεδα».

Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης κατάφερε εφέτος να ακούσει διθυράμβους για τη δουλειά του ερμηνεύοντας έναν πολύ δύσκολο, καλειδοσκοπικό ρόλο: τον παρενδυτικό δόκτορα Φρανκ Ν. Φέρτερ, από τον πλανήτη Τρανσιλβάνια, έναν σατανικό και απρόσμενα σέξι επιστήμονα που πράττει αυτά που κηρύσσει.

Ενα πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών (residency) ονόματι Χιέρχους σε ένα παλιό κτίριο του Στρατού Σωτηρίας και ένα Μουσείο Ρέγγας που έχει αποσπάσει διεθνή βραβεία. Κρίμα που δεν μπορούμε να προφέρουμε το Siglufjordur, το όνομα της παραθαλάσσιας ισλανδικής κωμόπολης των μόλις 1.200 κατοίκων, όπως της αξίζει.

Την Πέμπτη το πρωί, μια μέρα μετά την ανακοίνωση του υπουργείου, μιλήσαμε με τη νέα διευθύντρια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. «Είχαμε μια συζήτηση με τον υπουργό αλλά δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα γιατί δεν είμαι διορισμένη ακόμα, δεν έχει βγει το ΦΕΚ, δεν έχω αναλάβει καθήκοντα» λέει στο «Βήμα» η κυρία Κοσκινά.

Ουδείς προφήτης στον τόπο του. Ο τρόπος που στήθηκε και λειτούργησε

Παρά την έντονη φημολογία των τελευταίων ημερών από δημοσιογραφικά site, που λειτουργούν ως προπομποί των ανακοινώσεων του Υπουργείου Πολιτισμού η μετά βεβαιότητας αντικατάσταση της Αννας Καφέτση από την Κατερίνα Κοσκινά, πρόεδρο του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, δεν έχει προχωρήσει ακόμη.

«Για μένα η αστυνομική λογοτεχνία δεν έχει καμία σχέση με την ανεύρεση του ενόχου. Απλώς σκιαγραφεί με τον καλύτερο τρόπο την κοινωνία μιας πόλης, μιας χώρας.

«Σκοτεινή», «under-ground φιγούρα». Τίποτε δεν θυμίζει τους χαρακτηρισμούς που καταδιώκουν τη Μαρία Μήτσορα

Aν ήταν ταινία θα ανήκε στο είδος της φαρσοκωμωδίας. Θα ξεκινούσε ωστόσο παραπλανητικά, με στοιχεία πολεμικού δράματος.

Aν ήταν ταινία θα ανήκε στο είδος της φαρσοκωμωδίας. Θα ξεκινούσε ωστόσο παραπλανητικά, με στοιχεία πολεμικού δράματος.

Να το θυμάστε, τον αδικεί πολύ το παρουσιαστικό του. Είναι ψηλός, αθλητικός, ωραίος, όμως το δυνατό του χαρτί δεν είναι η εξωτερική του εμφάνιση. Ούτε το γεγονός ότι υποδύεται πολύ πειστικά τον άντρα που προδίδει τη συζυγική και ερωτική πίστη που είχε υποσχεθεί στην Αγγελική Παπούλια, στη νέα του ταινία του Σύλλα Τζουμέρκα, «Μια έκρηξη». Οχι ότι πρόκειται για μικρό επίτευγμα, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι η συμμετοχή του στην ταινία συνιστά την πρώτη του επαφή με την τέχνη της υποκριτικής και ότι αντεπεξήλθε στις δύσκολες ερωτικές σκηνές που επέβαλλε το σενάριο με άνεση έμπειρου επαγγελματία.

Μπορεί το «έτος Δομήνικου Θεοτοκόπουλου» να φτάνει στο τέλος του, όμως στην Αθήνα οι εκδηλώσεις για την επέτειο της συμπλήρωσης 400 χρόνων από το θάνατο του μεγάλου ζωγράφου μόλις αρχίζουν. Δυο εκθέσεις και ένα συνέδριο στο Μπενάκη θα εγκαινιαστούν παρουσία της βασίλισσας της Ισπανίας, Σοφίας, ενώ στον άξονα των μουσείων της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, το Βυζαντινό και το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης θα συμμετέχουν με τη σειρά τους στις εκδηλώσεις.

Ανοιχτή συζήτηση με ομιλητές από τους χώρους των επιστημών και της τέχνης θα γίνει την Τρίτη 11 Νοεμβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στο πλαίσιο της παράστασης «Εντα Γκάμπλερ» που θα παρουσιαστεί τον Δεκέμβριο σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κωνσταντάτου και πρωταγωνιστές τους Γιώτα Αργυροπούλου και Μάξιμο Μουμούρη.

Memento mori. Να θυμάσαι ότι θα πεθάνεις. Πόσο ταιριάζει αυτό το ρητό στο Λιβίσι, το χωριό-φάντασμα της Μικράς Ασίας, έτσι όπως στέκει άδειο και ερημωμένο από όταν έφυγαν οι τελευταίοι κάτοικοί του το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Είναι ο οικισμός που ενέπνευσε το Εσκίμπαχτσε στο βιβλίο «Πουλιά χωρίς φτερά» του Λουί ντε Μπερνιέρ. Είναι το φυσικό σκηνικό στο οποίο γυρίστηκε μέρος της ταινίας «The Water Diviner» του Ράσελ Κρόου.

Εσείς πόσες φορές πήγατε θέατρο τον τελευταίο χρόνο; Ποια ήταν η πιο πρόσφατη εμπειρία σας από έναν μουσικό χώρο;

Εσείς πόσες φορές πήγατε θέατρο τον τελευταίο χρόνο; Ποια ήταν η πιο πρόσφατη εμπειρία σας από έναν μουσικό χώρο;

Ηταν μια συνέντευξη Τύπου διαφορετική από τις άλλες. Περισσότερο μια γλυκόπικρη τελετή λήξης της θητείας του «μακροβιότερου διευθυντή μουσείου διεθνώς».

«Στο Αγιον Ορος δεν γεννιούνται άνθρωποι». Αυτή η φράση, αυταπόδεικτη αλλά και τόσο αναπόδραστα νομοτελειακή, σου χαράσσεται στο μυαλό όταν διαβάζεις το κείμενο που συνοδεύει τις φωτογραφίες του Στράτου Καλαφάτη

Στο Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη η βουή από τα αυτοκίνητα της οδού Πειραιώς φτάνει πολύ αποδυναμωμένη.

Ο κύβος ερρίφθη. Η Μαρία Παπαδημητρίου είναι η εικαστικός που θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Μπιενάλε