Μάρκος Καρασαρίνης

Τώρα που οι ισχυρές δόσεις Αμφίπολης υποχώρησαν, και έως ότου νομοτελειακά ένα νέο κύμα ερμηνειών ξαναφέρει στην επικαιρότητα τον τύμβο Καστά, πέρα από Καρυάτιδες, Σφίγγες, ψηφιδωτά και λοιπά ευρήματα αυτό που μένει είναι οι τρεις γυναίκες αρχαιολόγοι που ταυτίστηκαν με την εικόνα του: η γενική γραμματέας Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, η διευθύντρια της ΚΗ΄ Εφορείας Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων Κατερίνα Περιστέρη και η καθηγήτρια Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ολγα Παλαγγιά.

Η αντίληψη της συγχρονίας διαφέρει από εκείνη της διαχρονίας. Είκοσι πέντε χρόνια μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού σαν πύργου από τραπουλόχαρτα σε αργή κίνηση διάρκειας περίπου δέκα μηνών, κεντρική θέση στον συμβολισμό επέχουν οι περιστάσεις της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου.

Ποια (ή ποιος) είναι η Ελενα Φεράντε; Το ερώτημα απασχολεί

Εκατό χρόνια μετά τη σύρραξη που έβγαλε τον κόσμο από τον «μακρό 19ο αιώνα» ωθώντας τον βίαια στον 20ό

Τα θερμά σημεία του πλανήτη δεν έχουν να κάνουν μόνο με την κλιματική αλλαγή. Η διακεκαυμένη ζώνη του 2015 συμπεριλαμβάνει πολλές περιοχές, από τις οποίες εξέχουσα θέση έχουν οι παρακάτω:

ι αναδεικνύει ή τι αποκρύπτει από το ποιητικό έργο και την πορεία ζωής του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι

«Η Ιστορία, για καλό ή για κακό, γράφεται από εκείνους που δεν εγκαταλείπουν ποτέ την προσπάθεια». Η κορωνίδα των συμπερασμάτων του ογκώδους πρώτου τόμου της μείζονος αναθεωρητικής βιογραφίας του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Πρίνστον Στίβεν Κότκιν με τίτλο «Stalin. Paradoxes of Power, 1878-1928» φέρει ειδικό βάρος.

Τηρουμένων των αναλογιών, η συμπλήρωση των 70 ετών από τα Δεκεμβριανά αποτελεί για την ελληνική ιστορική κοινότητα ευκαιρία διαλόγου αντίστοιχη της εφετινής πανευρωπαϊκής για την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου το 1914

«Ξύπνησα κατά τις 05.00 από βαριούς, αραιούς κρότους. Ολμοι ή χειροβομβίδες. Ανοιξα το παράθυρό μου που βλέπει προς την Ακρόπολη. Πάνω στον ουρανό που χάραζε, βόλια βυσσινιά από τ’ αριστερά προς τα δεξιά. Από τον δρόμο, κάπου, μια απόμακρη φωνή χωνιού, μόνο δυο λέξεις άρπαξε τ’ αυτί μου: “… το αίμααα… του λαούουου…”. (…) Στο […]

«Οι παραγνωρισμένοι νομοθέτες του κόσμου» ήταν ο χαρακτηρισμός που ο μεγάλος βρετανός ποιητής Πέρσι Μπις Σέλεϊ απέδιδε στους ομοτέχνους του το 1821.

Πού βρίσκεται σήμερα η έρευνα στο πεδίο της φιλοσοφίας της επιστήμης στην Ελλάδα;

Με τους όρους της επιστημονικής παραγωγής ιδεών η ηλικία του είναι κάτι παραπάνω από σεβάσμια. Είναι αυτή στην οποία κάθε εξέχων θεωρητικός φυσικός έχει κερδίσει το προνόμιο να εξαργυρώνει τους κόπους της νεότητάς του: να γέρνει σε έναν αναπαυτικό καναπέ και να περιμένει πότε οι μαθητές ή οι λοιποί εργάτες του πεδίου του θα αποδείξουν πειραματικά την ισχύ των θεωρημάτων του για να εισπράξει εκείνος το Νόμπελ που του αξίζει. Πάνω-κάτω, δηλαδή, ό,τι έπραξε η ομάδα του CERN το 2013 για τον 86χρονο Πίτερ Χιγκς και το μποζόνιό του.

Δεν είναι συχνό φαινόμενο για έναν συγγραφέα να αποδεικνύεται άριστος τεχνίτης σε δύο διαφορετικές γλώσσες, η μία εκ των οποίων δεν είναι η μητρική του. Ακόμη περισσότερο, όταν ως φτασμένος καλλιτέχνης στη μία, αναγκάζεται να περάσει στην έτερη από πράγματα και καταστάσεις πέραν των δυνάμεών του.

Στις 9 Ιουνίου 2014 η Μοσούλη, η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη του Ιράκ, έπεφτε στα χέρια μιας μάλλον άγνωστης ως τότε ομάδας τζιχαντιστών

Νεοφιλελεύθερη ή νεοσυντηρητική, μετριοπαθής ή ριζοσπαστική, η αμερικανική Δεξιά συνεχίζει να καταγάγει νίκες

«Πνευματομανία, η προς το εκκαλείν πνεύματα εκ του Αδου κλίσις». Η έννοια που ο μεγάλος φιλόλογος Στέφανος Κουμανούδης καταγράφει στη «Συναγωγή νέων λέξεων», το λεξικό νεολογισμών που εκδίδεται το 1900, αποδίδει μια διαδεδομένη πανευρωπαϊκά συνήθεια των ανώτερων στρωμάτων η οποία μοιάζει στα τέλη του 19ου αιώνα να καταλαμβάνει την αθηναϊκή κοινωνία.

Πώς αναπτύχθηκαν στη μεταπολεμική Ελλάδα οι κουλτούρες της αμφισβήτησης;

Το εναρκτήριο σκέλος του «Political Order and Political Decay» στέκεται σε τρεις στιγμές του 2013: στον εμφύλιο πόλεμο παραστρατιωτικών ομάδων στη Λιβύη

Πώς διαμορφώνονται τα διανοητικά τοπία του παρελθόντος για μια κοινωνία; Πώς σύμβολα, έννοιες, υλικά αντικείμενα, ιδεολογικά αφηγήματα και δημόσια ιστορία διαπλάσσουν τη συλλογική μνήμη;

Στο εξώφυλλο του νέου βιβλίου του Γουόλτερ Αϊζακσον φιγουράρουν ο Στιβ Τζομπς και ο Μπιλ Γκέιτς αλλά