Εάν το σκεφτεί κανείς, είναι μια εικόνα που θυμίζει ιστορία του Φραντς Κάφκα.
Η αστυνομία αποφασίζει να «εκκαθαρίσει» άλλη μια κατάληψη σε μια γειτονιά της Αθήνας.
Αποφασίσουν να κάνουν «στρατιωτική» επιχείρηση διότι θέλουν και το στοιχείο του εντυπωσιασμού.
Κομμάτι του σχεδιασμού να εισβάλουν από το διπλανό σπίτι.
Οι ένοικοι του διπλανού σπιτιού διαμαρτυρήθηκαν, γιατί η αστυνομία εισέβαλε και στο δικό τους και ειδικότερα στην ταράτσα τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και το άσυλο της κατοικίας και ακόμη και η αστυνομία λέει απλώς ότι «ήταν παρών εισαγγελέας», χωρίς φυσικά να διευκρινίζει εάν αυτός έδωσε εντολή για την εισβολή στο διπλανό σπίτι ή εάν πήγε να ενημερώσει τους ενοίκους.
Τι κάνει η αστυνομία απέναντι στους διαμαρτυρόμενους ενοίκους του σπιτιού;
Συλλαμβάνει δύο γιους και τον πατέρα τους και μάλιστα με βιαιοπραγίες σε βάρος τους.
Αυτό φαίνεται πως είναι πλέον το «δόγμα νόμου και τάξης»: διαμαρτύρεσαι; Συλλαμβάνεσαι!
Στην αρχή έλεγαν ότι είναι προσαγωγή. Όμως, το θέμα έρχεται στη δημοσιότητα γιατί η σύζυγος βγαίνει και καταγγέλλει στα μέσα ενημέρωσης τις αθλιότητες των αστυνομικών και τη σύλληψη του συζύγου και των παιδιών της.
Βγαίνουν άλλοι άνθρωποι που γνωρίζουν το θέμα και επώνυμα διαμαρτύρονται.
Τα μέσα ενημέρωσης σηκώνουν το θέμα αναρωτιούνται τι σχέση έχει με την «τήρηση της τάξης» η όλη κατάσταση.
Ποια είναι η απάντηση του Υπουργείου Προστασίας Πολίτη;
Να πει ότι δεν υπήρξε βία.
Ποια είναι η απάντηση της αστυνομίας;
Οι προσαγωγές έγιναν συλλήψεις και τώρα οι συλληφθέντες κάτοικοι του διπλανού σπιτιού βρίσκονται κατηγορούμενοι από την αστυνομία.
Δηλαδή, από θύματα μιας αυθαίρετης εισβολής στο σπίτι τους, βρίσκονται κατηγορούμενοι από τους αστυνομικούς.
Είναι προφανές ότι το μήνυμα της αστυνομίας είναι απλό: «όποιος διαμαρτύρεται κατά τα αστυνομίας, θα βρίσκεται στο τέλος μπλεγμένος».
Μόνο που αυτό δεν έχει καμιά σχέση ούτε με δημοκρατία ούτε με ευνομία.
Δεν μπορούμε να θεωρούμε ευνομούμενη Πολιτεία μια κατάσταση όπου η αστυνομία, εάν την αμφισβητήσεις, θα μπορεί να γυρίσει και να σου πει «θα σε τυλίξω σε μια κόλλα χαρτί».
Κάποιοι έχουν παρεξηγήσει τις ενδείξεις των δημοσκοπήσεων και δεν καταλαβαίνουν ότι από ένα σημείο και μετά η κοινωνία θα ξεσηκωθεί κατά της αυθαιρεσίας και τότε αυτά που σήμερα φαντάζουν «πετυχημένες επιχειρήσεις», θα είναι απλώς οι θρυαλλίδες κοινωνικών εκρήξεων.
