O Ραέντ Τζαζμπέχ πήγε στη Γερμανία το 2013 για μια περιοδεία μουσικών από τη Δαμασκό. Ζήτησε άσυλο στην ευρωπαϊκή χώρα και δεν έχει επιστρέψει στη Συρία από τότε. Είναι ο ιδρυτής της Φιλαρμονικής Εκπατρισμένων Μουσικών της Συρίας – ενός μουσικού συνόλου που αποτελείται εξ ολοκλήρου από Σύριους, πολλοί από τους οποίους είναι πρόσφυγες από τον αιματηρό πόλεμο της πατρίδας τους.

Ο Τζαζμπέχ είναι ένας από τους 366.000 Σύριους που ζουν στην Γερμανία από το 2015. Αλλά ενώ πήγε στην Γερμανία από την Δαμασκό, πατρίδα του είναι το Χαλέπι, μια μαρτυρική πόλη υπό πολιορκία στον πενταετή εμφύλιο που μαίνεται στη Συρία.

Ο Ραέντ, ο οποίος έχει παίξει μπάσο με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Δαμασκού και την Αραβική Φιλαρμονική Ορχήστρα, γεννήθηκε σε μια καλλιτεχνική οικογένεια – ο πατέρας, ο αδελφός και η αδελφή του είναι όλοι μουσικοί.

Πράγματι, το Χαλέπι, λέει, είναι γνωστό ως «η μουσική πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής», και ήταν η γενέτειρα του muwashshah, ενός κλασικού μουσικού ύφους με 800 χρόνια ιστορίας.

Η δημιουργία της Ορχήστρας των Εκπατρισμένων στη Γερμανία δεν ήταν εύκολη. «Αρχισα να επικοινωνώ με τους φίλους μου στην Ευρώπη. Μου πήρε εννέα μήνες για να τους βρω», λέει ο Τζαζμπέχ στο CNN. «Μερικοί έλεγαν ότι ήταν ένα πολύ μεγάλο όνειρο, και αδύνατο, ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω. Αλλά είχα υπομονή και ελπίδα».

Μετά την συγκέντρωση χρημάτων, η ομάδα πραγματοποίησε την πρώτη συναυλία το 2015, με 30 μουσικούς από την Συρία και 20 από τη Γερμανία. Εφέτος, η ορχήστρα έχει 65 Σύριους μουσικούς από όλη την Ευρώπη, αν και έδρα της είναι η Βρέμη όπου ζει ο Τζαζμπέχ.
«Μου αρέσει εκεί», λέει ο Ραέντ. «Ολοι ήταν πολύ φιλόξενοι, δεν υπάρχει Pegida στη Βρέμη», προσθέτει, αναφέροντας την ακροδεξιά, αντι-ισλαμική οργάνωση που έχει δημοτικότητα σε άλλα μέρη της χώρας.

Ο Ραέντ έχει μεγάλες φιλοδοξίες για την ορχήστρα. «Δεν είμαστε εδώ για να παίξουμε ένα παιχνίδι. Είμαστε εδώ για να παίξουμε σοβαρή μουσική. Ελπίζουμε να συνεχίσουμε και να γίνουμε μια επίσημη ορχήστρα στην Ευρώπη», λέει.
Μεταξύ άλλων, η ομάδα εκτελεί έργα Σύριων συνθετών, και διαθέτει μερικά παραδοσιακά όργανα της Συρίας.

Η ορχήστρα χρησιμεύει επίσης, στα μάτια του, ως άτυπο υπουργείο Πολιτισμού. «Τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης έχουν κάθε μέρα ειδήσεις για τον πόλεμο και τις μάχες στη Συρία. Πρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικό … [να παρουσιάσουμε] το όμορφο πρόσωπο της Συρίας», λέει.

«Δεν μπορούμε να σταματήσουμε αυτόν τον πόλεμο, αλλά μπορούμε να κάνουμε κάτι με την μουσική μας. Ισως είναι πολύ μικρό, αλλά είναι πολύ σημαντικό», καταλήγει ο Ραέντ.