Τα λαϊκά παιδιά

Δήλωσε σε συνέντευξή του ο κ. Γιάννης Πανούσης ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι «λαϊκό παιδί, αυθόρμητο, με την πλάκα του, με το ταλέντο του» –πλην, συνέχισε, γοητεύθηκε από τον «κοσμοπολίτη» Γιάνη Βαρουφάκη και «έχασε τον έλεγχο». Δεν ξέρω αν ο εγκληματολόγος, πρώην υπουργός της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, θεωρεί «έγκλημα» το γήτεμα που υπέστη ο πρώην και επίδοξος πρωθυπουργός, αλλά υποθέτω ότι θα γνωρίζει την «ατάκα» του Ταλλεϋράνδου προς τον Ναπολέοντα: «Μεγαλειότατε, αυτό δεν ήταν έγκλημα· ήταν κάτι χειρότερο –ήταν λάθος».

Αλλά, βέβαια, τα λαϊκά, τα αυθόρμητα και τα εν γένει «καλά» παιδιά κάνουν κι αυτά λάθη. Θυμάμαι ότι οι θυμόσοφες γειτόνισσες της παιδικής μου ηλικίας επιλόγιζαν συχνά τις ατάσθαλες καριέρες τους με την απέριττη εκείνη ετυμηγορία: «Ηταν καλό παιδί αλλά το έφαγαν οι κακές παρέες». Και στα δακρυγόνα σενάρια του παλαιοελληνικού κινηματογράφου ένα σωρό αυθόρμητα παιδιά του λαού πουλούσαν την εντιμότατη καρδιά τους στις μεφιστοφελικές γητεύτρες των «Κολωνακίων». Αλλά θυμάμαι επίσης ότι τέτοια τραγικά παθήματα, σε εποχές άλλης αθωότητας, άρχιζαν και τελείωναν «δι’ ελέου και φόβου» μόνο στις λαϊκές θερινές οθόνες, τόσο πιο ανώδυνα όσο πιο έναστρος ήταν ο καλοκαιριάτικος ουρανός.

Αλλά το λάθος και τα λάθη του Αλέξη ανήκουν σε άλλη οντολογική κατηγορία και έχουν άλλη εμβέλεια –ιδίως αν υποπτευθεί κανείς ότι στις παρέες του δεν σύχναζαν μόνο συγκυριακοί στάρλετ τύπου Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίον νόμιζε ότι καταλάβαινε, αλλά και «σουπερνόβα» του νεομαρξιστικού γαλαξία, όπως, ας πούμε, ο Σλαβόι Ζίζεκ, τον οποίον, όσο μπορώ να υποπτευθώ, σαφώς δεν καταλάβαινε. Και στο κάτω κάτω, τι μπορεί να σου κάνει ένα αυθόρμητο λαϊκό παιδί, με όλο το ταλέντο του, όταν βρίσκεται να μετράει τόσα άστρα στο στερέωμα μιας λαγγεμένης και ονειροπόλου Αριστεράς που ξεχαρμανιάζει σε θεωρητικολογικά ακαδημαϊκά σεμινάρια λαμπαδιάζοντας κέρινα ομοιώματα του νεοφιλελευθερισμού; Εξάλλου, ποιος ξέρει ποια άλλα παιδιά από την ολοκαίνουργια παρέα της αριστερής μελαγχολίας τρώνε το συκώτι του Αλέξη με γινάτια και πείσματα; Και ποιος ξέρει πώς τα φέρνει βόλτα ένα λαϊκό, αυθόρμητο παιδί με εκείνον τον Ευκλείδη που έμαθε να αφουγκράζεται τους λαϊκούς καημούς σε de luxe αγγλικά κολέγια και που κατάλαβε νωρίς ότι το Μνημόνιο -Αντιμνημόνιο είναι χάντρα και καθρεφτάκι για βαλκάνιους ιθαγενείς αλλά το άλλο μισό της καρδιάς του στον Γιάνη βρίσκεται;

Ας μας επιτραπεί να το πούμε κι εμείς, σαν τον Δημήτρη Κουτσούμπα, αυθόρμητα και λαϊκά: ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται Λαφαζάνη για τις λαφαζανιές του. Και είτε του δώσει τον πρώτο είτε τον δεύτερο λόγο η κάλπη, θα ζήσουμε ακόμη για καιρό με αυτές. Αλλά, ανεξάρτητα από αυτό αξίζει να ρωτήσουμε και να αναρωτηθούμε: τι εμποδίζει το λαϊκό, αυθόρμητο, με την πλάκα του και το ταλέντο του, παιδί να κάτσει, αν χρειαστεί, να πει δυο σταράτες κουβέντες με το άλλο λαϊκό και αυθόρμητο (και με την πλάκα του, μάλιστα) μεστωμένο παιδί που αίφνης του προέκυψε; Τώρα που η Ελλάδα έγινε φτωχολογιά που σεργιανάει τους καημούς της στις φτωχογειτονιές, τι τους εμποδίζει, μέσα στην έντιμη λαϊκότητά τους, να πιάσουν μαζί το μυστρί και το πηλοφόρι αντί να βροντοχτυπάν τις χάντρες; Στο κάτω κάτω, όπως υπενόησε και ο κ. Πανούσης, τα καλά λαϊκά παιδιά κινδυνεύουν μόνο από τις περίεργες παρέες.