Ο κόσμος της φιλευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς, εν ολίγοις όλοι αυτοί που νιώθουν ότι δεν τους εκφράζει πολιτικά ούτε η συντηρητική Νέα Δημοκρατία ούτε το λαϊκιστικό συνονθύλευμα του Σύριζα, το οποίο κάθε στιγμή που περνάει κινδυνεύει να μετατρέψει τις δικές του αγεφύρωτες εσωτερικές αντιθέσεις σε οικονομικό και γεωπολιτικό κίνδυνο για την ίδια τη χώρα, απαιτεί ενιαιοποίηση του όλου χώρου χωρίς αγκυλώσεις, αδικαιολόγητες φοβίες, μυωπικές ιδιοτέλειες, παρωχημένους ηγεμονισμούς και νοοτροπία κληρονόμων..

Σε όσους πολίτες του ενδιάμεσου αυτού χώρου απομακρύνθηκαν απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ και είτε ιδιωτεύουν είτε στηρίζουν επιφυλακτικά και υπό αίρεση άλλους -πολιτικά όμορους- σχηματισμούς, θα πρέπει να δοθεί η ευκαιρία να συνθεμελιώσουν σε ισότιμη βάση το νέο, μεγαλύτερο σπίτι της υπεύθυνης, φιλοπρόοδης και φιλευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς. Να συμμετάσχουν ως ιστορικοί συμπρωταγωνιστές στο εγχείρημα αυτό και όχι να προσχωρήσουν απλώς ως κομπάρσοι σε ένα ήδη προδιαμορφωμένο -χωρίς τη δική τους συμμετοχή- κομματικό (αμιγώς πασοκικό) σκηνικό με δεδομένη ηγεσία και παγιωμένους, μη αναστρέψιμους συσχετισμούς. Έτσι αυξάνει το κίνητρο συμμετοχής νέων υγιών κοινωνικών δυνάμεων στο εγχείρημα «ενιαία Κεντροαριστερά» και, συνεπώς, και οι πιθανότητες επιτυχίας του..

Η υιοθέτηση αυτής της λογικής αποτελεί μέτρο για την ειλικρίνεια των προθέσεων όσων μιλούν, κατά καιρούς, για την ανάγκη μιας ενιαίας προοδευτικής παράταξης της ευθύνης. Μιας παράταξης που ως πρώτο της μέλημα θα έχει η χώρα μας, εκμεταλλευόμενη το καθεστώς σταθερότητας που μας παρέχει η θέσή μας κάτω από την ευρωατλαντική στέγη, να δρομολογήσει επιθετικά όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την τόνωση των επενδύσεων και την παραγωγική της ανασυγκρότηση, επιδεικνύοντας συγχρόνως ιδιαίτερη ευαισθησία για την, κατά το δυνατόν, δίκαιη κατανομή βαρών και ωφελειών.

Και βέβαια, φαντάζει αδιανόητο, αυτή ειδικά τη στιγμή που αντιμετωπίζουν υπαρξιακό κίνδυνο τόσο η χώρα όσο και η Κεντροαριστερά, να αναλωθεί η τελευταία ικμάδα των όποιων δυνάμεων απέμειναν στο ΠΑΣΟΚ απλά και μόνον ή, κυρίως, προκειμένου να διεξαχθεί ένας αγώνας διαδοχής μέχρις εσχάτων ανάμεσα

σε 3 ή 4 επίδοξους διαδόχους. Και κατά τα άλλα, οι σύνεδροι και οι υποψήφιοι ηγέτες τους να καμωθούν ότι όλα βαίνουν καλώς για τον τόπο και το κόμμα..

Εάν το ΠΑΣΟΚ θέλει ειλικρινά, υπερβαίνοντας διαλεκτικά τον εαυτό του, να δρομολογήσει και να φέρει σε πέρας το εγχείρημα για την ενιαιοποίηση του χώρου ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, μαθαίνοντας από τα λάθη του και αξιοποιώντας τις ευαισθησίες, τη δημιουργικότητα και την καλόπιστη κριτική της κοινωνίας, δεν έχει άλλο δρόμο: Θα πρέπει στο επικείμενο συνέδριό του να επικρατήσουν κατ’ αρχάς συναινετικές διαδικασίες αναφορικά με την ανάδειξη της ηγεσίας. Και κατά δεύτερον, ως αποστολή της υπό ανάδειξη ηγεσίας να καθορισθεί η οικοδόμηση του ενιαίου και μεγαλύτερου σπιτιού της Κεντροαριστεράς, χωρίς αποκλεισμούς, ύποπτα προαπαιτούμενα και, κυρίως, χωρίς να έχει λάβει χώρα εκ των προτέρων οριστική διανομή ρόλων και αξιωμάτων προ .. «πάσης ανεγέρσεως» του νέου οικοδομήματος. Όλα τα άλλα, είναι αυτοκαταστροφικές προφάσεις εν αμαρτίαις και .. αφελή αρχηγιλίκια χωρίς αντίκρισμα. Όπως, άλλωστε, μας διδάσκουν και οι κανόνες της οικοδομικής τέχνης, για να αυξηθεί η στατικότητα ενός νεοανεγειρόμενου κτηρίου, πρέπει να αξιοποιείται πάντα η εμπειρία από πρόσφατους (πολιτικοοικονομικούς) σεισμούς.

* Ο κ. Νίκος Τέλλης είναι καθηγητής Νομικής στο ΑΠΘ