Ανέκαθεν μου άρεσε να συλλέγω πράγματα, αλλά επειδή ποτέ δεν υπήρξα «επαγγελματίας» συλλέκτης, προτιμώ να λέω ότι «μαζεύω», άρα είμαι μαζώχτρας. Η φίλη μου το έχει δει ψυχαναλυτικά και μου λέει ότι οι συλλογές δεν έχουν τέλος, άρα αυτοί που συλλέγουν θέλουν να προεκτείνουν τον χρόνο. Δεν τα πάω καλά με αυτές τις φροϊδικές ερμηνείες αλλά κάπου ενδεχομένως το κορίτσι να έχει δίκιο. Αυτή την εποχή συλλέγω (ή «μαζεύω», όπως θέλετε πείτε το) μεταλλικά πιν (τα οποία φορώ), DVD ευρωπαϊκών γουέστερν (αυτή η συλλογή έχει τέλος, είναι 577 τα επίσημα) και πού και πού ανανεώνω την πρώτη συλλογή αντικειμένων που άρχισα ποτέ: αναπτήρες.

Οχι αναπτήρες ό,τι κι ό,τι βέβαια. Μιλάμε για ακριβούς, παλιούς, φίρμες. Ronson, Colibri, Win, Dupont, Sarome. Εχω περάσει ατελείωτες ώρες στο Μοναστηράκι, επί δραχμής ακόμα, μαθητής λυκείου, αναζητώντας κομμάτια που μου άρεσαν. Εχω δώσει πολλές χιλιάδες δρχ. στον κ. Τριαντάφυλλο Πασπαλάρη, τεχνίτη «μάγο», ο οποίος, πέρα από τον πάγκο του στο Μοναστηράκι, είχε και μια «τρύπα» στην Πανεπιστημίου. Ολους αυτούς τους αναπτήρες τους φυλάω μεν σε μια βαλίτσα αλλά συγχρόνως τους χρησιμοποιώ.

Γιατί; Γιατί δίνουν στυλ στο άναμμα του τσιγάρου και για μένα κάθε άναμμα τσιγάρου οφείλει να είναι ένα στυλάτο δευτερόλεπτο. Είναι μια μικρή καθημερινή πολυτέλεια στην οποία δεν μπορώ να αντισταθώ. Μου αρέσουν οι κομψοί αναπτήρες επειδή εκτιμώ πολύ το κάπνισμα, το τσιγάρο είναι φιλαράκι, άρα όταν το ανάβω με ακριβό τσακμάκι του δίνω σημασία, το φροντίζω. Δυστυχώς, έχω χάσει πια τα ίχνη του κυρ Τριαντάφυλλου αλλά, όπως έχω ξαναπεί από τις στήλες του περιοδικού, έχω το μαγαζί του Σπύρου Κοντοσώρου στην πλατεία Καρύτση 2. Ο Σπύρος έχασε προσφάτως τον πατέρα του, που ήταν ο ιδρυτής του καταστήματος αυτού – από εκείνον διδάχθηκε και τα πάει πολύ καλά. Με πολύ λογικές τιμές κομμάτια σπάνιας αξίας στα χέρια του μπορούν και πάλι να αποκτήσουν ζωή. Επίσης έχει πολύ δυνατά κομμάτια προς πώληση, αν και το πορτοφόλι μου πια είναι πολύ πιο προσεκτικό συγκριτικά με την εποχή του κυρ Τριαντάφυλλου. Αλλά και πάλι το θέμα είναι η συλλογή μου να παραμείνει ζωντανή και όχι ένα μαυσωλείο αναπτήρων. Αυτό θα με στεναχωρούσε αφάνταστα.

* Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑmen Δεκεμβρίου 2014