Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Εχω συναντήσει τελευταία περιπτώσεις ανθρώπων που αγωνίζονται με δονκιχωτικό ρομαντισμό συγκινητικό αλλά και αποτελεσματικό.
Παράδειγμα πρώτο. Ο Πέτρος Λιανόπουλος στο Γαλάτσι έφτιαξε την «Αρεσκιά» (Χριστιανουπόλεως και Ωρωπού, Γαλάτσι, τηλ. 210 2133 466 και 6932 373 100), ένα παντοπωλείο όπως τα παλιά, με τσουβαλάκια οσπρίων και κονσέρβες ντομάτας Ομοσπονδίας αλλά και με τυριά και αλλαντικά, βότανα και παξιμάδια από κάθε γωνιά της Ελλάδας, όλα εκλεκτά και δοκιμασμένα. Ο ίδιος έκανε ταξίδια όπου άκουγε πως υπάρχει κάποιος παραγωγός με καλό προϊόν και πήγαινε επιτόπου για να δοκιμάσει, να δει την παραγωγή και εν τέλει να παραγγείλει. Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν η τελική ικανοποίηση του πελάτη, γι’ αυτό ονόμασε και το μαγαζί «Αρεσκιά». Και, δεν μπορεί, θα βρεις πολλά να σου αρέσουν. Κατσικίσιο τυρί Κρήτης του Βογιατζιδάκη, νιώτικο τυρί από το Τυροκομείο Ιου, γλυκιά γραβιέρα Μεσσήνης, λαδοτύρι Ζακύνθου, αγιονερίτικο από τη Φάρμα Χαλάστρας, παστουρμά του Αβακιάν, γιαούρτι από το Αγρόκτημα Βελεστίνου, παξιμάδια Τραχειάς Καραγιάννη, λαζανάκια από τη Φάρμα Αρκουδή, αραχωβίτικες χυλοπίτες, ψιλές φακές Φαρσάλων, φάβα Φενεού, ελιές από τα Δολιανά και απίθανο παγωτό με φρέσκα υλικά χωρίς χρωστικές, χωρίς συντηρητικά, από το εργαστήρι παγωτού «Μείον 14», στα Σπάτα. Επιπλέον θα νιώσεις σαν να πήγες επίσκεψη αφού στο μαγαζί θα σε καλοδεχτούν, θα σε περιποιηθούν και θα σε τρατάρουν ρακές και μεζεδάκια.
Παράδειγμα δεύτερο. Η Ελένη Τζικάκου έγραψε το βιβλίο «Η παραδοσιακή διατροφή στη Μάνη» που είναι πολύ περισσότερα από μια συλλογή παραδοσιακών συνταγών. Μανιάτισσα η ίδια, ξαναγύρισε για τρία χρόνια στον τόπο της για να καταγράψει γαστρονομικές συνήθειες, τρόπους μαγειρέματος, προϊόντα, αφηγήσεις και έθιμα και να τα συγκεντρώσει σε ένα βιβλίο όπου υμνούνται η Μάνη και ο ιδιαίτερος τρόπος διαβίωσης των κατοίκων της. Μαθαίνουμε για τα Δοξάρια, τα ψωμιά των αγοριών, που προορίζονται για γιους και βαφτιστήρια και προσφέρονται στα παιδιά ως μέσο εξοικείωσης με τα πολεμικά παιχνίδια. Για τα λούπινα που συνήθιζαν να τα τρώνε και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες κατά τη διάρκεια των εκστρατειών τους διότι έχουν άφθονες πρωτεΐνες. Για τις ματιές, οματιές, νοματιές ή αιματίες που είναι μια παραλλαγή του μέλανα ζωμού. Για τη γιορτή των χοιροσφαγίων και τα σύγκλινα. Στην πρώτη σελίδα του βιβλίου υπάρχει και ένα DVD-ντοκουμέντο για την καθημερινή ζωή των Μανιατών, με επίκεντρο τη διατροφή τους. Η ταινία γυρίστηκε όσο διεξαγόταν η σχετική έρευνα και παρακολουθούμε τους κατοίκους στο μάζεμα της ελιάς, στις κτηνοτροφικές ασχολίες, στο κάπνισμα του χοιρινού, στο ζύμωμα, στα κοινά τραπέζια της αγάπης.
«Η παραδοσιακή διατροφή στη Μάνη», της ΕλένηςΤζικάκου, εκδ. Αδούλωτη Μάνη, τηλ. 27330 53670. Το βιβλίο αποστέλλεται από τον εκδοτικό οίκο χωρίς την οικονομική επιβάρυνση των μεταφορικών.
Παράδειγμα τρίτο ή η αγάπη των ξένων. Μια παρέα φίλων από το Βέλγιο, που παραθέριζε κάθε χρόνο στον Τυρό της Αρκαδίας, έχοντας ζήσει από κοντά τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι ντόπιοι φίλοι τους, σκέφτηκαν έναν τρόπο για να υπάρξει ανάπτυξη στην περιοχή. Εξασφάλισαν λοιπόν τη χρηματοδότηση της καλλιέργειας σαφράν από τους μοναχούς του Αβαείου του Chimay στο Βέλγιο. Επειτα αξιοποίησαν την παραγωγή βάζοντας το σαφράν στην μπίρα! Το όλο εγχείρημα συνέχισε να υποστηρίζει η μοναστική κοινότητα του Chimay, η οποία και προχώρησε στην εμφιάλωση της μπίρας Notias στις εγκαταστάσεις της. Και έτσι δημιουργήθηκε μια βελγική μπίρα με ελληνική καρδιά. Πάντα τέτοια.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014.
