«O κόσμος προχωρεί και το ίδιο θα κάνει και η Αργεντινή». Με αυτή τη φράση η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες συνόψισε τη στάση που θα κρατούσε η κυβέρνησή της μετά τη «μερική χρεοκοπία» της 31ης Ιουλίου, συνέπεια του ναυαγίου στις διαπραγματεύσεις με τα κερδοσκοπικά funds.
Σε πολιτικό επίπεδο η κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει στο στόχαστρό της τον δικαστή της Νέας Υόρκης ο οποίος όχι μόνο δικαίωσε τα funds αλλά μπλόκαρε και την πληρωμή των υπόλοιπων ομολογιούχων. Η κόντρα έχει γενικευθεί αφού στο στόχαστρο έχει μπει ο Λευκός Οίκος. Μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών Αξελ Κισιλόφ άφησε να εννοηθεί ότι ο Ομπάμα δεν κάνει όσα θα έπρεπε για να συγκρατήσει τον δικαστή. Eνδεχομένως δεν κάνει όσα θα έπρεπε για να βάλει στη θέση τους τα παντοδύναμα κερδοσκοπικά funds. Σε κάθε περίπτωση, πρώτη προτεραιότητα της Αργεντινής είναι η πληρωμή του 93% των ομολογιούχων που «κουρεύτηκαν». Και τώρα προσφεύγει στη Χάγη κατά των ΗΠΑ.
Ο δικαστής δεν φαίνεται να πτοείται από τις επιθέσεις της κυβέρνησης. Σε πρόσφατη συνάντησή του στη Νέα Υόρκη με τους εκπροσώπους των funds που δικαίωσε φρόντισε να στείλει τα δικά του μηνύματα: Ο νόμος είναι νόμος. Και το χρέος είναι χρέος. Και αυτή η ιστορία καλό είναι να μην τραβήξει άλλα 10 χρόνια. Και καλό θα ήταν επίσης η κυβέρνηση της Αργεντινής να μη λέει μισές αλήθειες στον κόσμο.
Πίσω στην Αργεντινή ένας πολιτικός σχολιαστής είχε έτοιμη την απάντηση: ο αξιότιμος δικαστής υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Νεοϋορκέζων αλλά περιέργως όχι εκείνων που ζουν στο Χάρλεμ ή του μέσου κατοίκου της πόλης, αλλά εκείνων που εργάζονται στη Γουόλ Στριτ.
Οι μνήμες της χρεοκοπίας είναι νωπές και οδυνηρές. Ο Μάριο έχει κρατήσει σαν ενθύμιο τα χρεωστικά ομόλογα (Patacon) του 2001 με τα οποία η κυβέρνηση πλήρωνε τους υπαλλήλους για να αγοράσουν αγαθά ή να πληρώσουν λογαριασμούς. Ηταν μια μορφή παράλληλου νομίσματος που απλώς υποδήλωνε πόσο κοντά βρισκόταν η χρεοκοπία.

«Δεν είναι η αναφορά σε νέα χρεοκοπία που τρομάζει όσο οι συνέπειες που θα έχει σε μια οικονομία σε κρίση. Ηδη ο κόσμος είναι απαισιόδοξος και δυσαρεστημένος με την άνοδο των τιμών και την αβεβαιότητα» σημειώνει μιλώντας στο «Βήμα».
Σχεδόν κανείς δεν αμφισβητεί ότι αυτοί που δικαιώθηκαν στο δικαστήριο των ΗΠΑ είναι αδίστακτοι κερδοσκόποι. «Εδώ στην Αργεντινή έχουμε ένα ρητό, ίσως δεν είναι εύκολο να γίνει κατανοητό στα ελληνικά: έσμιξε η πείνα με την όρεξη για φαγητό. Δηλαδή, τα funds εκμεταλλεύθηκαν τα λάθη των προηγούμενων κυβερνήσεων που έκαναν τις συμφωνίες για “κούρεμα” και άφησαν κάποια παράθυρα για να μπουν οι επιτήδειοι. Και μετά ήρθε ο δικαστής. Οι περισσότεροι όμως δεν καταλαβαίνουν τις οικονομικές λεπτομέρειες. Το θέμα είναι πολύ πάνω από τις δυνατότητες του μέσου πολίτη. Βέβαια, από τη δυσκολία κατανόησης έως την υιοθέτηση της άποψης ότι εδώ δίνουμε έναν πατριωτικό αγώνα κατά του άγριου καπιταλισμού υπάρχει αρκετή απόσταση».
Για άλλους η απόσταση δεν είναι τόσο μεγάλη, όπως για τη βιοχημικό Γκρασιέλα Ράμος. «Ενημερώνομαι ανελλιπώς για όσα συμβαίνουν και ανησυχώ. Ολος ο κόσμος, εκτός από τις ΗΠΑ προφανώς, κατανοεί το δίκιο της Αργεντινής. Μην ξεχνάμε ότι τα χρέη που τώρα πληρώνουμε είναι των τελευταίων 40 χρόνων. Για μένα ο Κισιλόφ κάνει πολύ καλή δουλειά. Δεν τα βάζει μόνο με τους “γύπες” στις ΗΠΑ αλλά και με τους “γύπες” εντός. Την ολιγαρχία που κυβερνούσε τη χώρα, που ελέγχει τα ΜΜΕ και δεν θέλει να βλέπει μια κυβέρνηση που έδωσε ψωμί στον κόσμο. Προσωπικά στηρίζω την πρόεδρο. Σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο δεν είναι εύκολο να σε σέβονται και να σε ακούν» λέει στο «Βήμα».

Οι «Γιαγιάδες της πλατείας» δίνουν ελπίδα
Μια συνταξιούχος δασκάλα με καταγωγή από τη Χίο μας λέει: «Oι περισσότεροι εδώ πιστεύουν ότι είμαστε σε καθεστώς χρεοκοπίας. Η αλήθεια είναι ότι είμαστε λίγο συνηθισμένοι. Μία φορά κάθε 10 χρόνια καταρρέει η οικονομία. Δεν χάνουμε όμως ποτέ την ελπίδα μας. Δείτε για παράδειγμα τις “Γιαγιάδες της πλατείας του Μαΐου” που ελπίζουν πάντα ότι θα εντοπίσουν τα εγγόνια τους» λέει η Μαρία Στρατάκης ντε Κλάπσος. «Ο σύζυγός μου πάντως είναι τόσο εκνευρισμένος με την κυβέρνηση και τα όσα συμβαίνουν που δεν θέλει καν να το συζητήσει» καταλήγει.
Η είδηση του εντοπισμού του εγγονού της Εστέλα Καρλότο, προέδρου της οργάνωσης «Γιαγιάδες της πλατείας του Μαΐου», κατάφερε να βγάλει από την πρώτη γραμμή της επικαιρότητας τη χρεοκοπία. Η συγκεκριμένη οργάνωση δραστηριοποιείται στη χώρα με στόχο να κλείσει μία ακόμη πληγή που άφησε πίσω της η χούντα του 1976: να ενώσει με τις βιολογικές τους οικογένειες τα περίπου 500 παιδιά που υιοθετήθηκαν επειδή οι δικοί τους γονείς ήταν αντιφρονούντες και έπρεπε να εξαφανιστούν με συνοπτικές διαδικασίες. Η συγκίνηση της επανένωσης ενός τέτοιου παιδιού με τη βιολογική του οικογένεια έπειτα από 36 χρόνια δεν άφησε πολλά περιθώρια για ένα ζήτημα με κουραστικές οικονομικές λεπτομέρειες.
Λύση με τα funds θα υπάρξει; «Κανείς δεν ξέρει. Αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι είμαστε μια χώρα που ξεχνά εύκολα» καταλήγει ο Μάριο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ