Η ψηλοτάβανη αίθουσα του κτιρίου των Φούρνων με το μπετονένιο δάπεδο θα μπορούσε να είχε αποδειχθεί ο ιδανικός χώρος φιλοξενίας έργων παρόμοιας αντίληψης και αισθητικής αν ο φωτισμός ήτανε καλύτερος και πιο ταιριαστός στην ανάδειξη των εκθεμάτων. Ωστόσο, αυτό δεν στερεί σε ενδιαφέρον τις «Προτάσεις μηδενικού προϋπολογισμού» της έκθεσης anti-design που διοργανώνεται για τρίτη φορά από τις αρχιτέκτονες – ντιζάινερ Πόπη Ζερβοπούλου -Κρούσκα και Ερση Κρούσκα.
Μια έκθεση αντιεμπορική που δεν αφορά λάτρεις επώνυμων και πολυτελών αντικειμένων χρήσης και διακόσμησης του industrial design. Αντίθετα, θα ικανοποιήσει πολύ τους φιλότεχνους, όσους αγαπούν την μοναδικότητα του σχεδιασμού αντικειμένων καλλιτεχνικής έκφρασης ακόμα και τους εν δυνάμει συλλέκτες του χειροποίητου και των έργων οικολογικής συνείδησης που φέρουν την προσωπική σφραγίδα της τεχνικής του εκάστοτε δημιουργού. Ολα τα εκθέματα εκπροσωπούν επάξια την τάση anti-design που διαχρονικά πορεύεται διακριτικά αλλά παράλληλα με το εντυπωσιακό και υπέρ μοντέρνο σύγχρονο design τόσο στο έπιπλο όσο και στο αντικείμενο. Το καλλιτεχνικό έργο με βάση ανακυκλώσιμα υλικά ή με την μορφή της επέμβασης και επανάχρησης παλιών πραγμάτων ή ακόμα με την μορφή του ατελείωτου ή πειραγμένου αντικειμένου έχει τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς αρκετούς εκφραστές.
Οι διοργανωτές θέλησαν με αυτή την έκθεση να εκφράσουν την άποψη που προκύπτει από τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. «Στην Ελλάδα που δοκιμάζεται», πιστεύουν ότι «το design πρέπει να είναι το anti-design. Εχοντας μπει σε μια νέα εποχή πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά». Αποστασιοποιούνται, λοιπόν, από την έννοια του «design σαν ένα μοδάτο ή ένα αντικείμενο πόθου» και τάσσονται υπέρ του «σχεδιασμού του περιβάλλοντος με τα ελάχιστα. Στόχος τους : «το καλύτερο και οικονομικότερο αποτέλεσμα, η εύρεση λύσεων που σέβονται και προστατεύουν το περιβάλλον, που είναι έξυπνες, ευφάνταστες, λειτουργικές».
Το αποτέλεσμα αποζημιώνει τον επισκέπτη που μπαίνει σε ένα χώρο απλό με εκθέματα που φαντάζουν οικεία λόγω των ανακυκλωμένων υλικών τους. Χωρίς glamorous κορώνες, χωρίς χλιδάτες παρουσιάσεις, έχουν προκύψει από ιδέες πρωτότυπες βγαλμένες όμως από πρακτικό μυαλό και φαντασία.
*Ορισμένα από αυτά αποκαλύπτουν τα μυστικά της κατασκευής με μια αποδόμηση της σύνθεσης δουλεμένης από εμφανή συνδυασμό υλικών. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν τα 26 φωτιστικά δαπέδου της συλλογής Metalaxis των FFF Architects – Αννίτα, Αντζελίν και Γιώργου Φούκας τα οποία διερευνούν έναν τρόπο σύνθεσης και παραγωγής υβριδικών αντικειμένων low budget.
*Το πιο ευρηματικό και ευφάνταστο έκθεμα είναι ο ‘ μπουφές της γιαγιάς -κομμάτι της δεκαετίας του ’50- εμπλουτισμένος με διαδραστικό μηχανισμό που προβάλλει στον τοίχο-οθόνη εικονικές περιπλανήσεις σε ένα κόσμο αφθονίας. Τίτλος του έργου ‘Dolce Vita’ με την υπογραφή των Griik architects,Κώστα Γρίβα & Νατάσας Κυριακίδη και την τεχνολογική υποστήριξη των Ειρήνη Μαυρομάτη και Γιώργου Μπιρμπίλη.
*Στην λογική του art&craft η χειροποίητη κουρτίνα της Πόπης Ζερβοπούλου Κρούσκα μπλεγμένη με το βελονάκι από λωρίδες πλαστικής σακκούλας, τίτλος “Μ’ένα κουβάρι…”.
*Πολύ όμορφη η μετατροπή του κλασικού σκαμπό Frosta της ΙΚΕΑ σε καρότσι μεταφοράς, παιδικό κάθισμα, χαμηλό τραπέζι καθιστικού με την υπογραφή των Μανώλη Ηλιάκη και Μαρίας Ρεϋμόνδου (design YolkStudio).
*Μοναδικής έμπνευσης η εικαστική σύνθεση του Μιχάλη Κατζουράκη από σπασμένα γυαλιά.
Περισσότερες πληροφορίες: antidesign2014.com
