Δεν πρέπει να υπάρχει χειρότερος εφιάλτης για έναν stand-up comedian από το να λέει τα προβαρισμένα αστεία του μπροστά σε ένα γεμάτο θέατρο και όλα να πέφτουν στο κενό. Στην περίπτωση του Γιώργου Χατζηπαύλου συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: για τρίτη συνεχή χρονιά παρακολούθησα την παράσταση stand-up comedy «Ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα» (Θέατρο Εν Αθήναις, Γκάζι) και ήταν η καλύτερη απ’ όλες τις προηγούμενες. Ισως να μην υπάρχει πιο ψυχοφθόρο θεατρικό είδος για έναν περφόρμερ που αυτό που κάνει προορίζεται εξ ορισμού να προκαλέσει το γέλιο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση πάντως όλα συντονίζονται με μαγικό τρόπο: ο ηθοποιός με το κοινό, το κοινό με τον ηθοποιό, τα κείμενα με τον παλμό της εποχής. Οι ερωτικές σχέσεις μπαίνουν στο μικροσκόπιο, τα στερεότυπα που καταδιώκουν τις ανδρικές και τις γυναικείες συμπεριφορές, οι σουρεαλιστικοί στίχοι γνωστών ελληνικών τραγουδιών, η μανία του Facebook, όλα περνούν μέσα από μια καλοκουρδισμένη και σφιχτή παράσταση που διαρκεί δύο ώρες, αλλά στο μυαλό σου πολύ περισσότερο. Οταν τα φώτα ανάψουν, θα δεις τους ανθρώπους που γελούσαν δυνατά μες στο σκοτάδι μαζί μ’ εσένα να έχουν ένα πλατύ χαμόγελο, τόσο λυτρωτικό σε τέτοιους μίζερους καιρούς. Τα αστεία που άκουσες θα τα επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά στις παρέες σου, λες και ο συγγραφέας και ηθοποιός σού έχει δώσει το κείμενο. Αυτό θα πει μεταδοτικότητα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
