Λένος Χρηστίδης: «Οι έφηβοι είναι άφωνη γενιά»

Θα μπορούσε το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση να είναι ένα ταξίδι με τρένο;

Καθισμένοι ανάμεσα σε αγνώστους, χωρίς να ξέρουν καλά-καλά τον εαυτό τους, οι έξι έφηβοι στο θεατρικό «Τρένο» του Λένου Χρηστίδη ξεκινούν αυτό το παράδοξο ταξίδι αυτογνωσίας. Θα μπορέσουν να επηρεάσουν τη διαδρομή και να ορίσουν οι ίδιοι τη ζωή τους;

Με ροκ μουσικές και με το Facebook, το Twitter και το YouTube να αποτελούν έναν ακόμη «πρωταγωνιστή», το «Τρένο» ξεκινά στη Στέγη…

«Δεν είχα ιδέα ούτε για το είδος ούτε ότι υπάρχει το εφηβικό θέατρο, ως τη στιγμή που επικοινώνησε μαζί μου η Σοφία Βγενοπούλου» λέει ο συγγραφέας. «Το έργο προέκυψε ως αποτέλεσμα της δουλειάς που έκανα με το workshop και τους μαθητές του σχολείου. Μαζί το παρουσιάσαμε πρώτα στο Φεστιβάλ Εφηβικού Θεάτρου της Στέγης. Ως είδος δεν το αντιμετωπίζω πάντως διαφορετικά. Για εμένα ήταν το ίδιο σαν να έγραφα θέατρο για ενηλίκους. Η διαφορά ήταν η δουλειά μου με τα παιδιά του Λυκείου Περιστερίου, μαθητές και των τριών τάξεων, και τους δασκάλους τους» επισημαίνει και εξηγεί τη διαδικασία.

Οταν ήρθε η συζήτηση για να μεταφερθεί το έργο στη Στέγη και να παιχθεί από επαγγελματικό θίασο, τα πράγματα άλλαξαν. Οι έντεκα μαθητές-ηθοποιοί έγιναν έξι και ο Λένος Χρηστίδης χρειάστηκε να το ξαναγράψει. Το έργο έγινε πιο βαρύ. Ετσι κι αλλιώς δεν πρόκειται για ένα απόλυτα ρεαλιστικό θεατρικό. «Εχει και λίγο Πίντερ, έχει και λίγο Μπέκετ» εξηγεί ο συγγραφέας.

Πώς όμως αντιλαμβάνεται ο ίδιος τον έφηβο σήμερα; «Είναι μπερδεμένος με όλο αυτό το τηλεοπτικό-μιντιακό-πολιτικό σκηνικό, με την κοινωνική αναταραχή, αλλά είναι και αισιόδοξος. Εχει τα προσωπικά του, τις ανασφάλειές του» λέει και τονίζει τις διαφορές από τη δική του γενιά, ξεκινώντας από την οικονομική ανασφάλεια και φθάνοντας στην τηλεόραση.

«Συζητώντας μαζί τους» λέει «κατάλαβα πως η υπερπληροφόρηση δεν τους βοηθά. Μου ζήτησαν να τους φτιάξω μια λίστα με βιβλία για να διαβάσουν και ταινίες για να δουν, γιατί έχουν μπερδευτεί».