Τόλμημα ή κουτουράδα;

Μέσα σε δέκα ημέρες πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από δεκαπέντε επιθετικές ενέργειες εναντίον πολλών και διαφορετικών στόχων, με τη χρήση μεγάλης γκάμας μέσων και εργαλείων.

Προκλητικοί εμπρησμοί με γκαζάκια κάτω από τη μύτη της Αστυνομίας, πυροβολισμοί εναντίον των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας και την Κυριακή το πρωί έκρηξη βόμβας στο πολυσύχναστο και γεμάτο κάμερες εμπορικό κέντρο »The Mall».

Ο απολογισμός είναι μακρύς και η θρασύτης των νεαρών εμφανής δια γυμνού οφθαλμού.

Μόλις επιχειρήθηκε η εκκένωση των καταλήψεων και άλλων ελευθεριακών χώρων, βγήκαν στο δρόμο χωρίς δεύτερη κουβέντα και πιθανώς χωρίς μεγάλη προπαρασκευή. Αντιμετώπισαν τις αστυνομικές επιχειρήσεις κάτι σαν βεβήλωση των ιερών και αντέδρασαν σχεδόν αυτόματα.

Οι διάδοχοι του Μαζιώτη, των Πυρήνων και άλλων ομάδων είναι πιο επιθετικοί και δεν πολυνιάζονται.

Πιθανώς έχουν εμπειρίες από τις φυλακές, έχουν έλθει σε επαφή με τους ποινικούς, διαθέτουν όπλα, υποστήριξη και ένα πλήθος προθύμων να τους κρύψει και να τους φροντίσει στις δύσκολες μέρες.

Ο »χώρος» , όπως έχουμε συνηθίσει να τον αποκαλούμε, είναι πλέον ευρύς και το χειρότερο ενσωματώνει τη βιαιότητα της κρίσης.

Είναι αυτά καινούργια στοιχεία, που καθιστούν το φαινόμενο πολλαπλά επικίνδυνο.

Και οι αρχές είναι φανερά απροετοίμαστες.

Έστησαν μια άκαιρη επιχείρηση για την εκκένωση των καταλήψεων, αγνοώντας τις συνέπειες και τις πολεμικές αντιδράσεις που αυτή θα προκαλούσε.

Τώρα είναι αντιμέτωπες με ένα πρωτοφανές κύμα κλιμακούμενων τρομοκρατικών επιθέσεων ακόμη και σε οικονομικούς στόχους και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει μέχρι που μπορούν να φθάσουν.

Και το χειρότερο είναι ότι οι αρχές, πολιτικές και αστυνομικές, επέλεξαν τη σύγκρουση σε χρόνο κατά τον οποίο η χώρα αντιμετωπίζει τεράστιο έλλειμμα ασφάλειας και πολύ υψηλή εγκληματικότητα.

Και ευλόγως τίθεται το ερώτημα πως άνοιξαν τέτοια βεντέτα οι αρχές όταν γνωρίζουν ότι είναι ανοιχτές από παντού;