Η ζωή επηρεάζει την Τέχνη ή το αντίθετο; Η αλήθεια είναι ότι η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση σηκώνει μεγάλη κουβέντα, αν και στην περίπτωση του «Frankeweenie», την τελευταία δημιουργία του πάντα προκλητικού και ευφάνταστου σε ιδέες αμερικανού σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον, τόσο η ίδια η ζωή του όσο και η Τέχνη θα πρέπει να έπαιξαν ισάξιο ρόλο.

Αντλώντας την έμπνευση του από το αριστούργημα της Μαίρη Σέλεϊ «Frankestein», ο Μπάρτον συνέδεσε το μυθιστόρημα με ένα γεγονός που είχε στιγματίσει την παιδική ηλικία του σε σχέση με τον σκύλο του την εποχή που μεγάλωνε στα περίχωρα του Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια. Στην ταινία παρακολουθούμε την προσπάθεια του Βίκτορ να επαναφέρει στην ζωή τον αγαπημένο του σκύλο Σπάρκι που πέθανε αναπάντεχα. Για να πετύχει τον στόχο του Βίκτορ επιστρατεύει την επιστήμη αν και θα προκύψουν μερικές… περιπλοκές με αποτέλεσμα ο Σπάρκι να το σκάσει και να παρεξηγηθεί ως τέρας από όλη την κοινότητα στην οποία ζει ο Βίκτορ.

{{{ moto }}}

Ο Τιμ Μπάρτον δεν έχει αναφερθεί με λεπτομέρειες στο πραγματικό γεγονός, αν και όλα δείχνουν ότι άφησε έντονο αποτύπωμα στο υποσυνείδητό του αφού το 1984 εμπνευσμένος από την δική του ιστορία γύρισε μια μικρού μήκους ταινία με το ίδιο ακριβώς θέμα (απόσπασμά της παρουσιάζουμε στο σχετικό βίντεο). Εκείνη η ταινία πάντως τού άνοιξε την πόρτα στη σόου μπίζνες γιατί αμέσως μετά το ολοφάνερο ταλέντο του αναδείχθηκε με αποτέλεσμα να πιάσει δουλειά στο τμήμα κινουμένων σχεδίων της Disney ως «ανιματέρ τζούνιορ».

Για την ακρίβεια το «Frankeweenie» που θα δούμε σε λίγο καιρό είναι η μεγάλου μήκους εκδοχή της ίδιας εκείνης μικρού μήκους ταινίας, την οποία ο Μπάρτον ήθελε από την αρχή να γυρίσει μεγάλη αλλά λόγω οικονομικών λόγων ποτέ τα δεν κατάφερε. Ποτέ μέχρι σήμερα βεβαίως, γιατί να που σχεδόν 30 χρόνια αργότερα ο Μπάρτον τα κατάφερε! Γύρισε τον «Frankenweenie» ακριβώς όπως τον είχε ονειρευτεί: μεγάλου μήκους, stop motion, ασπρόμαυρο αλλά και τρισδιάστατο.

Από τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε εδώ βλέπουμε ότι τίποτα δεν φαίνεται να λείπει από τον αγαπημένο μικρόκοσμο του σκηνοθέτη ο οποίος όπως κάνει με τις «ζωντανές» ταινίες του («Ο μύθος του ακέφαλου καβαλάρη», «Sweeney Todd», «Ο ψαλιδοχέρης» κ.α.) έτσι και στα κινούμενα σχέδια φροντίζει πάντα να υπηρετεί με συνέπεια την ίδια γοητευτικά σκοτεινή, gothic ατμόσφαιρα. Αρκεί να θυμηθούμε την «Νεκρή νύφη» και κυρίως το κομψοτέχνημα που λέγεται «Χριστουγεννιάτικος εφιάλτης».

Στην ταινία δίνουν εκτός άλλων τις φωνές τους η Γουίνόνα Ράιντερ, η Κάθριν Ο’ Χάρα και ο Μάρτιν Σορτ.