Οι μεγάλες ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο σε σχέση με τις ανακαλύψεις φυσικού αερίου βρίσκονται μόνο στην αρχή και τίποτα δεν μπορεί να προδιαγράψει τον τρόπο με τον οποίο θα εξελιχθούν τα πράγματα – ιδιαίτερα δε σε ό,τι αφορά τις οδούς όδευσης των ενεργειακών πόρων στις διεθνείς αγορές. Το τελευταίο διάστημα διεξάγεται μεγάλη συζήτηση στην Ελλάδα περί της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου East Med, ο οποίος θα συνδέει (εφόσον υλοποιηθεί) το Ισραήλ, την Κύπρο, την Ελλάδα και την Ιταλία. Η εξίσωση όμως είναι πολύπλοκη. Αυτή τη στιγμή, με την εξαίρεση της Αιγύπτου, καμία άλλη χώρα της περιοχής δεν διαθέτει παράλληλα μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και υποδομές για την εξαγωγή τους, καθώς ακόμη και το Ισραήλ διαθέτει μεν ένα τεράστιο κοίτασμα («Λεβιάθαν»), αλλά οι σχετικές υποδομές δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένες. Παράλληλα, υπάρχουν αντικρουόμενοι γεωπολιτικοί στόχοι των εμπλεκόμενων παικτών, είτε των περιφερειακών (π.χ. Ισραήλ, Τουρκία, Ελλάδα) είτε τρίτων, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, όπως και ανοιχτές περιφερειακές διαφορές.
Ο παίκτης ExxonMobil
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
