Και πώς αντιδρά ο ΟΗΕ, αναρωτήθηκε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στις κατάφωρες παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου επί δεκαετίες; «Μόνο με δηλώσεις και δηλώσεις». Προειδοποιώ για ανθρωπιστικούς λόγους τους υπερευαίσθητους ότι δεν πρόκειται να τους αρέσει αυτό που θα πω, αλλά η κριτική την οποία άσκησε προς τον ΟΗΕ, και μάλιστα από το βήμα της Γενικής Συνέλευσής του, ο πρόεδρος της Ουκρανίας δεν διαφέρει επί της ουσίας από την κριτική του προέδρου Τραμπ για τον διεθνή οργανισμό – ο οποίος, σημειωτέον, φέτος «γιορτάζει» τα ογδόντα του, είναι δηλαδή κατά έναν χρόνο μεγαλύτερος του προέδρου Τραμπ. Αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο οι δυο τους, Τραμπ και Ζελένσκι, συμφωνούν.

Το ύφος του λόγου διέφερε στην κάθε περίπτωση, ο Ζελένσκι εξέφρασε την κριτική του μέσα από το παράπονο, ενώ ο Τραμπ με τον χλευασμό. Διέφερε επίσης η οπτική γωνία του καθενός, ο Ουκρανός εστίασε στην αναποτελεσματικότητα, ο Αμερικανός στο υψηλό κόστος λειτουργίας του διεθνούς οργανισμού. Η βάση του προβληματισμού τους, όμως, ήταν κοινή: σε τι χρησιμεύει ο ΟΗΕ;

Σπεύδω να απαντήσω, προς αποφυγή περιττών παρεξηγήσεων, ότι από το ολότελα καλή κι η Παναγιώταινα, ας είναι κουτσή και μονόφθαλμη. Προτιμώ έναν διάτρητο, διεφθαρμένο, πανάκριβο και αναποτελεσματικό ΟΗΕ παρά καθόλου ΟΗΕ και δεν το συζητώ. Αλλωστε, δεν ήρθε ακόμη η ώρα του, όσο αδύναμος και αν είναι. Βάσει της παράδοσης που ξεκίνησε με τον θάνατο της Κοινωνίας των Εθνών, προγόνου του ΟΗΕ, θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσει ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν, γιατί δεν θα μας αρέσει καθόλου…

Επανέρχομαι στο θέμα μου, όμως, που είναι η τάση μας να μπερδεύουμε τον αγγελιαφόρο με το μήνυμα. Φρίττουμε με τον Τραμπ, όταν τολμά να επικρίνει τον ΟΗΕ, επειδή ο ίδιος είναι αποκρουστικός ως χαρακτήρας· το καταπίνουμε όμως και σιωπάμε, όταν οι επικρίσεις διατυπώνονται από τον Ζελένσκι, τον οποίο συμπαθούμε. Ομοίως αντιδρούμε στην επίθεση του προέδρου Τραμπ εναντίον της Ευρώπης.

Ναι, σίγουρα είναι ενοχλητικά τα όσα καταλόγισε στην Ευρώπη και, επίσης, ο ίδιος είναι ανυπόφορος – για να μην αναγκαστώ να χρησιμοποιήσω τη γνωστή λέξη, της οποίας αντικαθιστούμε τα άλφα με «@» για λόγους σεμνοτυφίας. Οσο και αν δεν μας αρέσει η μούρη του αγγελιαφόρου, το μήνυμά του είναι, εν μέρει, βάσιμο. Η Ευρώπη είναι σε παρακμή.

Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση και το υψηλό κόστος ενέργειας είναι πράγματι δύο εκφάνσεις αυτής της παρακμής. Επειδή όμως αυτά είναι δυσάρεστα θέματα και σήμερα είναι Κυριακή, να σας θυμίσω ότι έχουμε πάντα τη δυνατότητα να κλείσουμε τα αφτιά μας και να ελπίζουμε ότι, με λίγη τύχη, η στέγη θα καταρρεύσει στα κεφάλια των επόμενων. Και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, θυμίζω, δεν κατέρρευσε ξαφνικά…

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Το αναγγέλλω από νωρίς, για να προλάβετε να κλείσετε θέση. Στις 21, 22 και 23 Νοεμβρίου πραγματοποιείται το 18ο Συνέδριο της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, στην Αγία Παρασκευή. Πρόκειται βέβαια για επιστημονικό συνέδριο, όμως τα συμπεράσματά του, ακόμη και τα ερωτήματα που θα εγείρει χωρίς να δώσει απαντήσεις, θα έχουν μεγάλη αξία για τη μελέτη της σύγχρονης πολιτικής, καθώς το θέμα του είναι «Ναρκισσισμός και ιδεώδη». Αφορά, δηλαδή, μια διάσταση της πολιτικής που γίνεται όλο και πιο έντονη τα τελευταία χρόνια. Η προσωπική πεποίθησή μου είναι ότι πάντα υπήρχε, εξ ου και η αρχαιότητα του μύθου. Στις μέρες μας, όμως, ο ατομικισμός και η κουλτούρα του yolo τον έχουν αποχαλινώσει εντελώς και εμφανίζεται πια γυμνός, καθώς είναι και γυμνασμένος. Γι’ αυτό είναι πολύ χρήσιμο, νομίζω, ότι η ΕΨΕ εγκύπτει στο ζήτημα του ναρκισσισμού. Θα ήταν υπέροχο, βέβαια, αν για την έναρξη προσκαλούσαν τον κ. Βαρουφάκη, ως αρχαιότερο και διαπρεπέστερο, ή, αν αυτός δεν μπορεί, ο κ. Κασσελάκης θα ήταν μια χαρά.

ΠΑΙΔΙ ΤΖΙΜΑΝΙ

Για να τα βάλουμε κάτω από την αρχή. Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας κάνει rebranding, μου λέτε; Για να τοποθετήσει το προϊόν του στην αγορά με νέο όνομα και συσκευασία, δεν θέλει ρώτημα. Για να μας κάνει να τον δούμε σαν κάτι καινούργιο, απαλλαγμένο από το ζοφερό φορτίο του παρελθόντος. Σύμφωνοι. Τότε όμως γιατί με τις παρεμβάσεις του θυμίζει τον χειρότερο εαυτό του από το παρελθόν; Πώς βολεύεται αυτή αντίφαση; Γιατί όταν παρεμβαίνει υπέρ του Πάνου Ρούτσι, χαρακτηρίζοντας τη διάκριση των εξουσιών «νομικισμό», αυτό που κάνει είναι να επαναφέρει την περιβόητη δήλωση περί αρμών της εξουσίας, τους οποίους δεν ήλεγχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Τη διάκριση των εξουσιών τότε την έλεγε «αρμούς της εξουσίας», σήμερα τη λέει νομικισμό. Πρόοδος, μηδέν! Στούρνος έφυγε, στούρνος επιστρέφει.

ΑΠΟΡΙΑ

Ποιον μπορεί να εκπλήσσουν οι αποκαλύψεις για τα όσα υφίστανται οι φουκαριάρες οι ινφλουένσερ στα πάρτι στο Ντουμπάι; Ποιος ήταν τόσο αθώος ώστε να σοκάρεται με τα ποσά που μπορεί να πληρώσει ένας ανώμαλος για να χρησιμοποιήσει τον άλλον σαν λεκάνη τουαλέτας; Μόνον εκείνοι που πίστευαν ότι ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος, που απλώς του άρεσε να ξαπλώνει στο κρεβάτι με παιδάκια…