Πριν από περίπου δύο χρόνια, τον Νοέμβριο του 2021, ξεκίνησα να γράφω κάποιες σημειώσεις. Ηθελα να γράψω ένα νέο μυθιστόρημα, και αυτή είναι η συνήθης διαδικασία που ακολουθώ. Ωστόσο, στον χώρο της λογοτεχνίας έβλεπα να αναπτύσσεται ένα νέο τοπίο. Η μετά COVID-19 εποχή αγκάλιαζε τα ιστορικά μυθιστορήματα βασισμένα σε αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Αποφάσισα να το εξερευνήσω. Βρήκα έναν δραστικό ήρωα στο πρόσωπο του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου (τέσσερις φορές πρωθυπουργός, τέσσερα νεκρά παιδιά). Ομως, ένιωσα μια απώθηση. Τι δουλειά είχα εγώ να γράψω κάτι τέτοιο; Και, την ίδια στιγμή, σκέφτηκα ένα παιδί (τραυματισμένο) που μεγαλώνει στα παρασκήνια.
Η αίσθησή μου είναι πως οι συνιστώσες της αφήγησης του σήμερα θα αναδίνονται από το υβριδικό σώμα των λέξεων και των ιστοριών. Ο 21ος αιώνας είναι δύστροπος, και όφειλα να πλοηγηθώ με προσοχή. Οι επιλογές έπρεπε να αντικατοπτρίζουν την πολυπλοκότητα της εποχής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
