To μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού στον πλανήτη ίσως δεν είναι απόλυτα απροσπέλαστο όπως νομίζαμε: ποσότητες του πολύτιμου μετάλλου διαρρέουν από τον πυρήνα της Γης, αναμειγνύονται με πετρώματα και ανεβαίνουν τελικά στον φλοιό, αποκαλύπτει νέα μελέτη.
Οταν η Γη ήταν ακόμα μια γιγάντια σφαίρα διάπυρου υλικού, τα βαρύτερα στοιχεία, όπως ο σίδηρος και ο χρυσός, βυθίστηκαν στο κέντρο της και σχημάτισαν τον πυρήνα, ο οποίος χωρίζεται σε δύο στρώματα: ένα εξωτερικό στρώμα λιωμένου σιδήρου και ένα εσώτερο στρώμα από στερεό σίδηρο. Περισσότερο από το 99,99% των συνολικών αποθεμάτων χρυσού και άλλων πολύτιμων μετάλλων εκτιμάται ότι παραμένει στην καρδιά του πλανήτη, περίπου 3.000 χιλιόμετρα κάτω από τα πόδια μας.
Ενα μικρό μέρος αυτών των μετάλλων παρασύρεται από ανοδικά ρεύματα μάγματος και μετακινείται στον μανδύα, το στρώμα γύρω από τον πυρήνα, αποκαλύπτει η μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Nature». Οι ενδείξεις προέρχονται από ίχνη του μετάλλου ρουθηνίου (Ru) σε δείγματα πετρωμάτων από τη Χαβάη. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι προσκρούσεις αστεροειδών κατά το μακρινό παρελθόν εμπλούτισαν τον γήινο φλοιό με ισότοπα ρουθηνίου που σπανίζουν στον πυρήνα. Κι όμως, τα δείγματα από τη Χαβάη περιείχαν σχετικά υψηλές αναλογίες του ραδιενεργού ισοτόπου 100Ru, τo οποίο σύμφωνα με τους ερευνητές δεν μπορεί παρά να προήλθε από το κέντρο της Γης. Αυτό αποτελεί ένδειξη ότι μέταλλα όπως ο χρυσός διαρρέουν από τον πυρήνα και περνούν στον μανδύα και τελικά στον φλοιό. Ισως αυτή είναι η προέλευση ενός μέρους του χρυσού που εξορύσσουμε σήμερα.
Εκτός του ότι αποκαλύπτει έναν άγνωστο μηχανισμό μετανάστευσης μετάλλων στο εσωτερικό της Γης, επισήμανε η ερευνητική ομάδα, η μελέτη προσφέρει νέα στοιχεία για τη γεωλογία της Χαβάης: τα ηφαιστειογενή νησιά του αρχιπελάγους σχηματίστηκαν από ένα ανοδικό ρεύμα μάγματος που πηγάζει από το όριο ανάμεσα στον πυρήνα και τον μανδύα, μια διαδικασία που συνεχίζεται ως σήμερα.
