Ηεργατική Πρωτομαγιά του 1886, χάρη στην οποία κατοχυρώθηκαν θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα στην Ελλάδα και στον κόσμο, έχει δυστυχώς εκφυλιστεί εδώ και αρκετά χρόνια σε μια τελετουργία «απεργίας». Με ξύλινες ανακοινώσεις και πορείες διαμαρτυρίας που αφορούν όλο και λιγότερο τους σημερινούς εργαζομένους και τα προβλήματα του 21ου αιώνα. Δεν έχει πάψει όμως, και δεν πρέπει αυτό να γίνει ποτέ, να αποτελεί για όλους μας ένα μόνιμο εφαλτήριο σκέψης, προβληματισμού, έμπνευσης και δράσης για να αλλάξουμε προς το καλύτερο τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στην ελληνική αγορά εργασίας.
Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, τα πράγματα δεν έχουν υπάρξει καλά για τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα της χώρας μας εδώ και πολλά χρόνια. Το brain drain των δύσκολων χρόνων της κρίσης δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο της διογκούμενης ανεργίας αλλά και μιας καχεκτικής αγοράς εργασίας που δεν προσφέρει ίσες ευκαιρίες απασχόλησης, επαγγελματικής καταξίωσης και μισθολογικής ανέλιξης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
