Οι επιπτώσεις του πολέμου στην ελληνική οικονομία είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, και παρά το γεγονός ότι αυτές οι επιπτώσεις σαρώνουν σχεδόν όλη την υφήλιο, είναι εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν είναι κυρίως βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα. Αυτό σε συνδυασμό με τις άστοχες έως και ανόητες στον πυρήνα τους δηλώσεις υπουργών, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την εκτίναξη των τιμών των καυσίμων, δημιουργούν την αίσθηση ότι είμαστε μια κοινωνία δύο ή και τριών ταχυτήτων.
Αυτό ίσως θα είχε μια αλήθεια, αν (μας) συνέβαινε την περίοδο της ευφορίας, των παχιών ή και παχύτερων αγελάδων (τα δέκα χρόνια από το τέλος της δεκαετίας του ’90 ως το 2009), αλλά σήμερα, με την κοινωνία να είναι ακόμη με το ενάμισι πόδι μέσα στην κρίση που προκάλεσε η οικονομική κατάρρευση της χώρας, προφανώς δεν συμβαίνει. Και δεν είναι μόνο άστοχο να υποστηρίζεται ότι τα πρόσφατα μέτρα που εξαγγέλθηκαν αφορούν κυρίως τα ευάλωτα νοικοκυριά. Είναι και εκτός πραγματικότητας. Διότι φανερώνει πως εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις για τα συγκεκριμένα πακέτα αγνοούν τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
