Στα συμβόλαια και στην πολιτική ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Το ίδιο ισχύει και για τις δημοσκοπήσεις, ιδίως μετά τον προβολέα που έριξε πάνω τους ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κώστας Τασούλας. Γιατί οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν εδώ και καιρό: Αν δεν αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων, η επόμενη ημέρα των εκλογών σημαίνει είτε κυβέρνηση συνεργασίας είτε ακυβερνησία και επαναληπτικές εκλογές.
Εως εδώ δεν υπάρχει κάτι καινούργιο. Ας υποθέσουμε, χάριν της συζήτησης, ότι οι πολιτικοί αρχηγοί δεν αποκλείουν τα σενάρια συνεργασίας. Ποιες δυνάμεις «συνομιλούν» υπόγεια και θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να τα βρουν; Στην έρευνα της Metron Analysis βλέπουμε ότι μια μερίδα ψηφοφόρων της Χαριλάου Τρικούπη κοιτάζει σταθερά προς τη ΝΔ – 10% από όσους ψήφισαν ΠαΣοΚ στις ευρωεκλογές. Ενώ η ΝΔ χάνει μόλις 1,6% προς το ΠαΣοΚ.
Το ΠαΣοΚ παίρνει 6% από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χάνει προς όλες τις κατευθύνσεις, ακόμα και προς τη ΝΔ (4%). Κυρίως, όμως, προς την Πλεύση Ελευθερίας (11,6%), το Κίνημα Δημοκρατίας (5,4%), το ΜέΡΑ25 (5,3%) και τη Νέα Αριστερά (4,3%).
Δηλαδή, η Αριστερά εξακολουθεί να «συνομιλεί» με τον εαυτό της, ένα κομμάτι του ΠαΣοΚ με τη ΝΔ και η ΝΔ με τη Φωνή Λογικής, προς την οποία χάνει ένα 3,5%, και με την Ελληνική Λύση, την οποία επιλέγει ένα 3,4% των «γαλάζιων» ψηφοφόρων των ευρωεκλογών.
Τα παραπάνω δείχνουν τι θα σημάνει η δημιουργία νέων κομμάτων από τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών του 2023, το δεξιό μπλοκ άθροιζε 53 μονάδες και το αριστερό 43. Στα δεξιά υπάρχει μεγαλύτερος χώρος για τη δημιουργία νέου κόμματος, αν και μέχρι στιγμής η ΝΔ συγκρατεί πολλές ετερογενείς δυνάμεις.
Ο χώρος όμως είναι κατακερματισμένος και ο πρώην πρωθυπουργός θεωρητικά θα μπορούσε να ενώσει κάποια κομμάτια του. Ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις δεν καταγράφουν ιδιαίτερη δυναμική – στη Metron Analysis πολύ πιθανό να ψηφίσουν το κόμμα Σαμαρά, δηλώνει το 5%, 6% στην Pulse. Οσοι απαντούν αρκετά πιθανό (11%) δεν είναι βέβαιο ότι θα ψηφίσουν τελικά.
Ο Αντ. Σαμαράς εμφανίζεται να έχει μεγαλύτερη απήχηση στην Ελληνική Λύση, 10%, ενώ στη ΝΔ 8%. Θεωρείται ότι το κόμμα αυτό, αν δημιουργηθεί, θα απειλήσει την αυτοδυναμία της ΝΔ, αλλά μήπως τη διευκολύνει αποδυναμώνοντας τον Κυριάκο Βελόπουλο, ο οποίος έχει στεγανοποιήσει την εκλογική βάση του από τη ΝΔ;
Το κόμμα Τσίπρα ξεκινά με μεγαλύτερο ποσοστό (10% δηλώνει ότι θα το ψηφίσει σίγουρα στη Metron Analysis, 14% στην Pulse, αλλά και αυτό είναι περιορισμένο στον χώρο κυρίως της Αριστεράς και λιγότερο της Κεντροαριστεράς. Η μεγαλύτερη απήχηση του Αλέξη Τσίπρα καταγράφεται στον ΣΥΡΙΖΑ (33%), στο ΠαΣοΚ έχει 9%.
Αυτό το κόμμα θεωρείται ότι θα στερήσει την καλή εκλογική επίδοση από το ΠαΣοΚ, μήπως όμως έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και το συσπειρώσει περισσότερο, δεδομένου ότι οι ψηφοφόροι του δεν αναγνωρίζουν τον πρώην πρωθυπουργό ως αρχηγό της Κεντροαριστεράς; Πώς συνδυάζονται αυτές οι χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις των κομμάτων Τσίπρα – Σαμαρά, με το υψηλότατο 68,1% που ζητεί να δημιουργηθούν νέα κόμματα;
Τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι της γκρίζας ζώνης που κυμαίνονται από 10%-24% ανάλογα με τη δημοσκόπηση; Θα ευνοήσουν τα παλαιά ή τα νέα κόμματα; Τι σημαίνει η απάντηση του 31% (MRB) που θεωρεί ότι αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία θα πρέπει να γίνουν όσες εκλογές χρειαστεί για να επιτευχθεί;
Η πιο μειοψηφική επιλογή είναι η κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠαΣοΚ, που ίσως είναι πιο εφικτή χωρίς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά την επιλέγει μόνο το 15%. Το 20,8% θεωρεί καλύτερη μια κυβέρνηση συνεργασίας με κόμματα της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένου του κόμματος Τσίπρα, ενώ το 16,2% θέλει συνεργασία της ΝΔ με κόμματα της Δεξιάς. Παράλληλα το 60% (Metron Analysis) τάσσεται υπέρ της πολιτικής αλλαγής.
Αν η σοδειά των πρόσφατων δημοσκοπήσεων μοιάζει αντιφατική και παράδοξη, αυτό οφείλεται στη ρευστότητα του σκηνικού, που εικονογραφείται με τη μορφή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία είναι η δημοφιλέστερη πολιτικός με 35% θετικές γνώμες, αλλά μόλις το 7% την επιλέγει για πρωθυπουργό.
