Το δέσιμο του μουσικού Μίκη Θεοδωράκη με τον λόγο της ποίησης αρχίζει μέσα στη μοναξιά της εφηβείας του στην Τρίπολη της δεκαετίας του 1940, όταν, άγουρος συνθέτης τότε, σκάρωνε τραγούδια σε ποίηση Βασίλη Ρώτα, Κωστή Παλαμά, Γεώργιου Δροσίνη, Αγγελου Βλάχου, Διονύσιου Σολωμού, Λορέντζου Μαβίλη κ.ά., που κυκλοφόρησαν στον δίσκο «Παιδικά τραγούδια» (1994).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
