Το θράσος σε λειτουργική σχέση με την οργανωτική αναποτελεσματικότητα που ενθαρρύνουν η θεσμοποιημένη ατιμωρησία και η κοινωνική ανοχή (προϊόν της ένοχης παραίτησης από κάθε υποχρέωση προστασίας της δημοκρατικής νομιμότητας κυρίως από τα δύο κόμματα εξουσίας), οδήγησαν – υπενθυμίζουμε – στις κορυφαίες πράξεις της αριστερής τρομοκρατίας στη χώρα μας, στην απόπειρα δολοφονίας του υπουργού Προστασίας του Πολίτη μέσα στο ίδιο το γραφείο του (και αργότερα του πρώην πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου). Μπορεί στη θέση του κ. Χρυσοχοΐδη να έχασε την ζωή του ο υπασπιστής και στενός συνεργάτης του Γιώργος Βασιλάκης, ο στόχος όμως ήταν ο θεσμικά αρμόδιος να επιβάλει τον σεβασμό της νομιμότητας και της δημοκρατίας.
Μην παραπλανηθούμε από τη συνήθη τακτική της ομόθυμης αποδοκιμασίας της τρομοκρατίας και των φόνων που διαπράττει. Γιατί καταγγέλλεται μεν αφηρημένα η τρομοκρατία αλλά όχι οι τρομοκράτες. Η δήλωση των πολιτικών ηγετών ότι όλοι οι Ελληνες αποδοκιμάζουν τις δολοφονίες των τρομοκρατών, αν δεν γίνεται για λόγους σκοπιμότητας, προδίδει μαζική πλάνη, αν όχι ύποπτη κατανόηση. Εχει λησμονηθεί η κατά τη Μεταπολίτευση παρέλαση που έκαναν ακόμη και βουλευτές του ΠαΣοΚ και των κομμάτων της Αριστεράς, καθώς και πλήθος από τον λεγόμενο πνευματικό κόσμο και την «προοδευτική» δημοσιογραφία, στις δίκες γνωστών βομβιστών, όχι επειδή ήταν αθώοι (έσκαγαν βόμβες ακόμα και στα χέρια τους) αλλά επειδή μέσω αυτών ικανοποιείται το επαναστατικό τους μένος, που έχει συγκαλύψει η βολική ένταξή τους στην άρχουσα τάξη και στα παχυλά οικονομικά οφέλη της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
