νας άντρας χωρίς όνομα κρατά μια λερή τσάντα, μια καταβόθρα πραγμάτων: δερμάτινα πορτοφόλια, κέρματα, κλειδιά, προφυλακτικά, σημειωματάρια, ακουστικά, φωτογραφικές μηχανές, γάντια, χάπια, ημερολόγια, κουπόνια προσφορών, βιβλία, μπάρες σοκολάτας, στικάκια, καλώδια… έναν πολτό πραγμάτων που τον σιχαίνεται όσο και τη θλιβερή τσάντα που τον περιέχει. Οι σκέψεις του αποκαλύπτονται σε έναν πυρετώδη εσωτερικό μονόλογο γρήγορης κλιμάκωσης. Γι’ αυτόν, ο κόσμος ολόκληρος είναι φτιαγμένος από πράγματα που καταναλώνονται σαν να καταπίνονται. Τα συνήθη πράγματα δεν είναι όμως νεκρά ή αθώα. «Απ’ τη συνηθισμένη θέση τους τα πράγματα υπνωτίζουν και ελέγχουν τους ανθρώπους». Ο αφηγητής μας θεωρητικοποιεί την απέχθειά του. «Ποιο άλλο ζώο ανταλλάσσει, φυλάει σε αποθήκες και συσσωρεύει παντού πράγματα;» αναρωτιέται. «Τι ξεπεσμός και τι καταδίκη». Γι’ αυτόν, «πραγματικότητα δεν είναι η δήθεν αντικειμενική θέσμιση του κόσμου αλλά μια επεκτατική μανία κατάληψης όλου του πλανήτη από τον άνθρωπο και κατ’ επέκτασιν θέσμισης ενός σύμπαντος φτιαγμένου από πράγματα. Χωρίς πράγματα ο άνθρωπος δεν αισθάνεται καν άνθρωπος! Γι’ αυτό ένας ιερός πόλεμος εναντίον των πραγμάτων έχει αξία: είναι πόλεμος εναντίον του κουτού ανθρώπου, εναντίον του ανθρώπου σε ξεπεσμό». Είναι άραγε εκείνος ο δολοφόνος του γυμνού άντρα σε εκείνη τη βιτρίνα, με την ξεσκισμένη τσάντα δίπλα; Ο αγχώδης πρωτοπρόσωπος αφηγητής στο πεζογράφημα Ο πολτός των πραγμάτων (Αντίποδες, 2020) του αρχιτέκτονα και συγγραφέα Αριστείδη Αντονά δεν είναι σίγουρος. Κουβαλώντας μια καφκική ενοχή και μια έρπουσα αβεβαιότητα κινείται σε μια αμφίβολη πραγματικότητα που την ορίζουν οι αυστηροί κλειστοί χώροι της γνώριμης σκηνογραφίας του Αντονά σε μια αλληγορική αφήγηση μεγάλης πυκνότητας, εκφραστικής δύναμης και στοχαστικής διαύγειας για την εξουσία των πραγμάτων στην κοινωνία της γρήγορης κατανάλωσης της εποχής μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
