Μαρία Λούκα

Λίγες φορές στη μεταπολεμική μας Ιστορία ο Τύπος έχει ζηλέψει τόσο πολύ ένα «κλικ» μιας πρώτης κυρίας, όσο αυτό της Μπέτυς Μπαζιάνα.

Την τελευταία πενταετία, εκείνη της ελληνικής ύφεσης, έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για να ερμηνεύσουν, να στηλιτεύσουν ή να εξορθολογίσουν την υλική και υπαρξιακή ακύρωση της κοινωνίας, της νέας γενιάς.

«Ακουγα για άλλους που μείνανε εδώ 20-30 χρόνια και με έπιανε πανικός. Είχα αποφασίσει ότι εγώ θα μείνω λίγα χρόνια, να μαζέψω λεφτά και να γυρίσω στην πατρίδα».

Είναι έτοιμοι οι Podemos να διεκδικήσουν την εξουσία στην Ισπανία ή είναι ένα πολιτικό φαινόμενο που υποχωρεί;

Λίγα πλάσματα κατόρθωσαν σε ένα σύμπαν τόσο εγωιστικά ανθρωποκεντρικό να κατοχυρώσουν μια περίοπτη θέση στη μυθοπλασία και στις πολιτισμικές παραδόσεις όσο τα δελφίνια.

Την Κυριακή 25 Ιανουαρίου η Αθήνα αναβίωσε στιγμιότυπα επανοικειοποίησης της πολιτικής από τους πολίτες, με ρυθμικά κορναρίσματα, ζωηρές αγκαλιές και συγκινημένα πρόσωπα στο φόντο μιας κόκκινης σημαίας υπό τους ήχους του «Bella Ciao».

Δύσκολα μπορεί να σκεφθεί κανείς ανάλογη περίπτωση όπου ένας λέκτορας Πολιτικής Επιστήμης, γνωστός σε περιορισμένους κύκλους της προοδευτικής διανόησης και των κινημάτων, μετεξελίσσεται σε διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου σε έναν εν δυνάμει πρωθυπουργό, το όνομα του οποίου φιγουράρει στα διεθνή πρωτοσέλιδα προκαλώντας ρίγη στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Πόσο εύκολο είναι να αρνείσαι το «δίκαιο» του πολέμου σε έναν λαό που αναπνέει με το όπλο στο χέρι; Να αναπτύσσεις αντιμιλιταριστική δράση σε μια κοινωνία όπου οι σχολικές εκδρομές των μαθητών γίνονται σε στρατόπεδα; Να εκφράζεις την αλληλεγγύη σου σε έναν λαό ο οποίος έχει ταυτιστεί από τη στρατηγική της προπαγάνδας με «απειλή» για […]

Είναι η πορνεία «το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο»; Ή μήπως «το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο είναι η σωματεμπορία», όπως έχει πει, ανατρέποντας τα βολικά κλισέ, η καθηγήτρια και συγγραφέας Μισέλ Μπάρετ; Μήπως τα σώματα των ανθρώπων ταξινομούνται ανάμεσα σε αυτά που μετράνε και σε εκείνα που απλώς μετριούνται, όπως έχει πει η ακαδημαϊκός Τζούντιθ Μπάτλερ; […]

Την πρώτη φορά που ο Μουαμάρ Καντάφι συνδέθηκε με οτιδήποτε ελληνικό ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Εκείνη την εποχή, χωρίς να υπάρχουν επίσημα αρχεία, ένας εντυπωσιακός και φιλόδοξος νεαρός από τη Λιβύη βρισκόταν στην Αθήνα. Το όνομά του δεν έχει βρεθεί καταχωρισμένο πουθενά, αλλά οι μαρτυρίες λένε πως αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων […]

Το 1984, όταν η Ιωάννα kλάπα και η Μαρία Δημητροπούλου περνούσαν το κατώφλι των δικαστηρίων ως νεαρές και πρωτοδιοριζόμενες ανακρίτριες, δύσκολα θα φαντάζονταν ότι έπειτα από 30 χρόνια θα έπεφτε σε αυτές το βάρος να αναλάβουν τη διερεύνηση μιας από τις πιο σημαντικές και πιο δύσκολες δικαστικές υποθέσεις των τελευταίων δεκαετιών, αυτήν της αποκάλυψης και […]

Σκεφτείτε ένα παιδί που έζησε την εφηβεία του στην κορύφωση της «ισχυρής Ελλάδας». Ενα παιδί που έτρεχε στους δρόμους με τη γαλανόλευκη για να πανηγυρίσει την κατάκτηση του Euro, που παρακολουθούσε μαγεμένο την τελετή έναρξης του Δημήτρη Παπαϊωάννου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην καινούργια plasma τηλεόραση που αγόρασαν οι δικοί του με καταναλωτικό δάνειο […]

Προσγείωση στο LAX έπειτα από 12 ώρες συνεχόμενης πτήσης, αφήνοντας πίσω τη συννεφιασμένη, κυριολεκτικά και συμβολικά, Αθήνα. Με φλέρταρε το τζετ λαγκ, εκείνο όμως που με ζάλισε από τα πρώτα λεπτά που πάτησα στο έδαφος ήταν ο καυτός ήλιος, το σήμα κατατεθέν της πόλης με το ατέλειωτο καλοκαίρι, το οποίο τραγούδησε το συγκρότημα The Mamas […]