Μυρτώ Λοβέρδου

Ξεχωρίζει για τη διακριτικότητα και τη χαρούμενη διάθεση ως άνθρωπος. Ξεχωρίζει για τη δύναμη και την αφοσίωση ως ηθοποιός.

Κωμωδίες: «Το ψέμα» στο Μικρό Παλλάς, με τους Αθερίδη - Καρύδη, «Για όνομα...» στο Αλίκη, με τους Χατζηπαναγιώτη - Σταυροπούλου,

Ηταν μια «αυτόματη αντίδραση» η επιλογή της «Δίκης» του Φραντς Κάφκα για τον Θωμά Μοσχόπουλο

Μετά τον «Φάουστ» του Γκαίτε, και πάντα με οδηγό το ένστικτό της, η Κατερίνα Ευαγγελάτου

Ο Νίκος Μαστοράκης είναι στο Θέατρο Τέχνης και πολύ καλά κάνει - και το Θέατρο Τέχνης και ο ίδιος.

«Δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεκινήσω μόνη μου το Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας. Δεν είχα ούτε τα μέσα ούτε τις οργανωτικές ικανότητες».

H ανακοίνωση του ανασχηματισμού τη βρήκε να παίζει στο θέατρο Μουσούρη. Είχε ήδη αποδεχθεί την πρόταση του Πρωθυπουργού να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού.

Ο πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου Θανάσης Παπαγεωργίου

Ανάμεσα στη Μέλπω Αξιώτη και στον Γεώργιο Βιζυηνό βρίσκεται εφέτος η Αγγελική Παπαθεμελή που παίζει σε δύο διασκευασμένα λογοτεχνικά κείμενα.

H ανακοίνωση του ανασχηματισμού τη βρήκε να παίζει στο θέατρο Μουσούρη. Είχε ήδη αποδεχθεί την πρόταση του Πρωθυπουργού να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού.

Οταν πέρυσι τέτοια εποχή ετοιμαζόταν να κάνει πρεμιέρα με το «Σιχτίρ ευρώ...», ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί όχι την επιτυχία αλλά τον τρόπο με τον οποίο αυτή η παράσταση διαπέρασε το κοινό.

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ωρίμασε μέσα από το θέατρο, ίσως γιατί κάνει όλο και πιο πολύ θέατρο.

Τριπλή η «παρουσία» της Μέριλ Στριπ στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή εφέτος. Ούτε ένα ούτε δύο αλλά τρία έργα που ανεβαίνουν στο σανίδι τα είδαμε (και) με την οσκαρική αμερικανίδα ηθοποιό στη μεγάλη οθόνη...

Λάτρης του Χάρολντ Πίντερ ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος επέλεξε το «Πάρτι γενεθλίων» («Τhe Birthday Party», 1958), για το Από Μηχανής Θέατρο που του πρότεινε συνεργασία.

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ωρίμασε μέσα από το θέατρο, ίσως γιατί κάνει όλο και πιο πολύ θέατρο.

Υπάρχει μια διάχυτη αγωνία σε μια μερίδα του θεάτρου για πειραματικά πράγματα, ερευνητικές προτάσεις, μοντέρνα και ανατρεπτικά θεάματα.

Ο Μπιλ είναι ένας φαινομενικά κανονικός άνθρωπος με μια τακτοποιημένη ζωή, αλλά έχει σκοτώσει έντεκα γυναίκες, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να νιώσει κάτι.

Ανήκει στη γενιά των τριαντάρηδων, μια ταλαντούχα θεατρική γενιά. Πώς θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση; Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης,

Η Ελένη Ράντου επιστρέφει στη θεατρική της στέγη, το θέατρο Διάνα στην οδό Ιπποκράτους με συνοδοιπόρο της τον σκηνοθέτη Στμάτη Φασουλή: Μαζί θα παρουσιάσουν το, προ τριετίας γραμμένο, αγγλικό έργο «Για μια ανάσα…» («Ηow to hold your breath») της Ζίνι Χάρις. Το έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα πρωτοπαρουσιάστηκε στο Royal Court στο Λονδίνο.

Το σύγχρονο γαλλικό έργο στα καλύτερά του: Ο Φλοριάν Ζελέρ (Florian Zeller, 1979), τον οποίο γνωρίσαμε προ διετίας στην Αθήνα από τον Σπύρο Παπαδόπουλο