Γιώργος Δουράκης

Περίεργο πράμα αυτός ο πολλαπλασιαστής στα μυαλά των ευρωπαίων τεχνοκρατών. Και έτσι και γιουβέτσι! Οταν περικόπτουν δαπάνες

...το μαύρο εκείνο φθινόπωρο του 2008, που τα ωστικά κύματα της Lehman Brothers έστειλαν τον κόσμο στο χείλος της αβύσσου, το φάσμα της στασιμότητας και της ύφεσης εξακολουθεί να πλανάται πάνω από την παγκόσμια οικονομία.

Crash test δεν πέρασαν μόνο οι τράπεζες. Πέρασε και η οικονομική επιστήμη.

Μα είναι δυνατόν; Εγώ, ένας κεϊνσιανός, να εξαπολύω χωρίς ντροπή τέτοια (φραστική) ρουκέτα;

Δεν είναι εντυπωσιακό; Πολλοί συνεχίζουν να μιλούν για την ελληνική κρίση με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που μιλούσαν το 2009.

Είναι η τελευταία ευκαιρία, δήλωσε στο Ευρωκοινοβούλιο ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΕΕ) Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.

Αέναη λιτότητα, αέναη στασιμότητα και, τώρα, αέναοι πιστωτικοί κύκλοι; Ετσι φαίνεται, αν πιστέψουμε τον κορυφαίο μακροοικονομικό αναλυτή των «Financial Times» Μάρτιν Γουλφ

«Λεφτά υπάρχουν;». Είναι το αμείλικτο ερώτημα που δέχεται όποιος τολμά να προτείνει τερματισμό της πανευρωπαϊκής λιτότητας.

Τι πρέπει να γίνει για να ανακάμψει η οικονομία; Μία είναι η λύση, αναφωνούν με ένα στόμα οι ειδήμονες της πιάτσας: «Να πέσει χρήμα στην αγορά»!

Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα μελετά την (πιθανή) διάλυση ή αναδιάρθρωση της πάλαι ποτέ κραταιάς ευρωζώνης

Δεν είναι μόνο η θεωρία της αναπτυξιακής λιτότητας του Αλμπέρτο Αλεσίνα που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος.

Μα τι έπαθε ο Τσίπρας, αναρωτιούνται πολλοί. Μύγα τον τσίμπησε ή μήπως είδε το φως το αληθινό;

Μα τι διάολο συνέβη και ξαφνικά όλοι μιλούν για εκρηκτικές εισοδηματικές ανισότητες; Σεισμός; Κατολίσθηση; Περίπου!

Θυμάστε, φαντάζομαι, τις τραγελαφικές συνόδους κορυφής της ευρωζώνης στο απόγειο της πιστωτικής κρίσης

Η γερμανίδα καγκελάριος δεν μασάει τα λόγια της. Και φαίνεται ότι πείθει, αν κρίνουμε από τον

Είναι χαρακτηριστική η μοιρολατρία με την οποία αντιμετώπισε την παγκόσμια οικονομική κρίση η ευρωζώνη.

Οχι, δεν εννοώ τη «Neue Ostpolitik» του αείμνηστου Βίλι Μπραντ. Εννοώ την άρρητη μεν, σαφή δε, Ανατολική Πολιτική που ακολουθεί η Γερμανία μετά την επανένωση.

Αλλόκοτη και παράξενη πατρίδα. Για πολλοστή φορά ξεχειλίζει το πάθος μας για τα τεκταινόμενα στη μακρινή Αργεντινή.

Αν υπήρχε βραβείο Νομπέλ λαθών, η τρόικα θα το έπαιρνε παμψηφεί.

Ο κλυδωνισμός της παγκόσμιας οικονομίας το 2008 προήλθε από μια πρωτοφανή πιστωτική κρίση που άφησε πίσω της καταχρεωμένα νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κράτη.