Γνώμες

Η ανάκτηση της διπλωματικής πρωτοβουλίας απαιτεί μια νέα, συνεκτική στρατηγική

Συζητήθηκε και φέτος ο «υπερτουρισμός» – γενικευμένη η αίσθηση ότι τα όρια έχουν ξεπεραστεί

Δεν μπορεί να είναι όμως αυτή η Κρήτη. Αλίμονο αν ήταν.

Ω Κρήτη, Κρήτη, βουτηγμένη στις αμαρτίες!

Η κυβέρνηση των αυτοαποκαλούμενων «αρίστων» για μια ακόμη φορά κατέστησε τη λέξη «αριστεία» περίγελο

Αν αρχίσουμε να πιστεύουμε τους influencers, θα πρέπει να καταναλώνουμε έως και τριπλάσιες ποσότητες πρωτεΐνης, από αυτές που εισηγούνται οι επίσημες διεθνείς διατροφικές οδηγίες!

Αυτό που έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι αν πίσω από την «ενεργοποίηση» Τσίπρα κρύβεται κάποιος στόχος. Ακούω πως τέτοιος στόχος υπάρχει αλλά μάλλον δυσκολεύομαι να τον διακρίνω

Η αρχή επιβάλλεται να γίνει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο, με το πρωτείο διακονίας που απολαμβάνει μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, προσφέρει, από το ταπεινό πλην αειφεγγές Φανάρι, στην οικουμενική Ορθοδοξία τη σταυροαναστάσιμη μαρτυρία του.

Ο Τραμπ πιέζει για μείωση του επιτοκίου πολιτικής στο 1%. Με τον πληθωρισμό των ΗΠΑ στο 2,6%, σήμερα, αυτό σημαίνει αρνητικό πραγματικό επιτόκιο 1,6%.

Οταν οι πολίτες αυτής της χώρας απαλλαγούν από το σύνδρομο του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ», τότε η πατρίς θα έχει ελπίδες.

Οι αλλεπάλληλες αποκαλύψεις κυκλωμάτων παρανομίας κάθε είδους εμφανίζουν σήμερα μια κρατική μηχανή όχι μόνο αναποτελεσματική, ανοργάνωτη και σε πολλούς τομείς ανεκπαίδευτη, αλλά σε κρίσιμους τομείς και απούσα

Πόσες, αλήθεια, ψυχές θα πρέπει να συγκεντρωθούν στα ουράνια για να ξυπνήσει το «ανθρώπινο» στις ψυχές των κυβερνώντων;

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Οι πιο πονηροί και κατά τεκμήριο ανιστόρητοι επικαλούνται τη σοβούσα γαλλική πολιτική κρίση ως παράδειγμα προς αποφυγή, με την ελπίδα ότι θα συνετίσει όσους φλερτάρουν με την ιδέα μιας αρνητικής ψήφου διαμαρτυρίας, αψηφώντας τους κινδύνους δημιουργίας ενός αδιεξόδου καταλήγοντος σε ακυβερνησία.

Γιατί μόνο όταν το «σύστημα» σέβεται τον πολίτη, αρχίζει κι εκείνος να εμπιστεύεται το κράτος.

Το πρόβλημα δεν είναι πια το ποιος ήρθε, αλλά το ποιος θα μείνει όρθιος μέχρι τέλους.

Αν μετράω σωστά είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση ελαφραίνει τη φορολογική πίεση και πάντως δεν την επιβαρύνει επί επτά συνεχόμενα χρόνια.

Χωρίς ανθρώπους, χωρίς εργατικά χέρια και νέες οικογένειες, δεν υπάρχει ούτε οικονομία ούτε παιδεία ούτε πατρίδα που να αντέχει στον χρόνο.

Το περιβάλλον γίνεται ευνοϊκό για να μετατραπεί η ανομία σε δεύτερη κυβέρνηση, για την οποία η πραγματική κυβέρνηση ουσιαστικά αδιαφορεί, αλλά μπορεί και να μην την αξιολογεί σωστά εξαιτίας της πολιτικής ασφάλειας στην οποία βρέθηκε το προηγούμενο διάστημα.

Ενα νέο κόμμα στον χώρο αυτόν, παρά τα «ντεσαβαντάζ» που εκ των πραγμάτων κουβαλάει η παρουσία ως επικεφαλής του κ. Τσίπρα, θα δοκιμάσει σκληρά τις αντοχές του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των κομμάτων που δημιουργήθηκαν από τις διασπάσεις του – πέντε τον αριθμό!