Γνώμες

«Φυλάω καραούλι κάθε απόγευμα που έχει διάβασμα» μου εξομολογούνταν προσφάτως μια μη εργαζόμενη μητέρα για την κόρη της, μαθήτρια της Α' Λυκείου.

Μελαγχολία και κακή διάθεση - μπορεί να είναι και κατάθλιψη· να έχεις γίνει ένα με τον ουρανό, να ταξιδεύεις στο Διάστημα, να βλέπεις το Ηλιακό Στέμμα να πυρπολεί το χάος σαν να έχουν αναφλεγεί χιλιάδες διαμάντια και ρουμπίνια, τους δακτυλίους του Κρόνου να στριφογυρίζουν σαν αλογάκια λούνα παρκ, μετεωρίτες να τρέχουν δίπλα σου παραβγαίνοντας - και όμως να νιώθεις άδειος, κενός, χωρίς κανένα ενδιαφέρον για όσα συμβαίνουν, για όσα σε τριγυρίζουν.

Στις 25 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη Ρωσική Επανάσταση.

Ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας - ο «αιώνας των άκρων» κατά τον E. Hobsbawm - γνώρισε ουσιαστικά δύο μεγάλες επαναστάσεις: τη βίαιη μεγάλη Ρωσική, Oκτωβριανή Επανάσταση του 1917 (7 Νοεμβρίου 1917 με το νέο ημερολόγιο) και την ειρηνική επανάσταση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του 1957, σαράντα χρόνια μετά, με τη δημιουργία για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια Ιστορία μιας υπερεθνικής, οιονεί κρατικής οντότητας, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (25 Μαρτίου 1957 - Συνθήκη της Ρώμης).

Κατακλύζονται τις τελευταίες ημέρες το Διαδίκτυο και ο άλλος Τύπος από τις ουρές στα εκδοτήρια του μετρό. Το φαινόμενο - εντυπωσιακής έκτασης - περιγράφεται ως καινοφανές και πρωτόγνωρο και η συνήθης δημοσιογραφική ματιά που με κάθε μικρό ή μεγάλο γεγονός ανακαλύπτει από την αρχή τον κόσμο το αναγορεύει σε κεντρικό.

Οταν το 54 μ.Χ. πέθανε ο ρωμαίος αυτοκράτορας Κλαύδιος, η Σύγκλητος αποφάσισε να κηρυχθεί «Divus», δηλαδή θεός, όπως πριν από αυτόν είχε γίνει για τον Αύγουστο και άλλους.

Διακριτός τόπος στην ταξιδιωτική λογοτεχνία του 20ού αιώνα, το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ενωση θα ξεφύγει από τα όρια του περιηγητικού κειμένου και θα αποβεί προνομιακό είδος αντιπαράθεσης μειζόνων διανοουμένων

Στις παρυφές των κάθε είδους απολογισμών και αποτιμήσεων για την Οκτωβριανή Επανάσταση, δοξαστικών ή επικριτικών, περισσότερο ή λιγότερο νηφάλιων, πιστεύω πως αξίζει να φωτιστεί και μια από τις λιγότερο γνωστές πτυχές όσων κοσμογονικών έγιναν στη Ρωσία το 1917. Είναι ίσως γνωστό πως η Φεβρουαριανή Επανάσταση βρήκε τον Λένιν στη Ζυρίχη και πολλούς από τους βασικούς συνεργάτες του στο εξωτερικό - άλλωστε, ο ρόλος του κόμματος των Μπολσεβίκων στα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση του τσάρου δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικός.

Οσο και να ακούγεται περίεργο, δεν πρέπει να είναι πολλοί οι έλληνες λογοτέχνες που ύμνησαν την Οκτωβριανή Επανάσταση ad hoc.

Διαβάστε

Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ καθώς είναι ένα από τα πιο σημαντικά κοινωνικά φαινόμενα είναι επόμενο να έχει τους δικούς του «θεούς», τα ινδάλματα, τα είδωλα και όλα τα συμπαρομαρτούντα από τη συναισθηματική φόρτιση του μεγάλου κοινού καθώς μάλιστα λειτουργεί συνεχώς και πιο αποτελεσματικά - και γιατί όχι προκλητικά - το αποκαλούμενο «σταρ σύστεμ».

Σήμανε άραγε η αρχή του τέλους για την προεδρία Τραμπ; Το ερώτημα αυτό κυριαρχεί στην Ουάσιγκτον μετά την απαγγελία κατηγοριών εναντίον τριών πρώην συνεργατών του αμερικανού προέδρου για διασυνδέσεις με τη Μόσχα, με στόχο να πληγεί κατά την προεκλογική περίοδο η αντίπαλός του Χίλαρι Κλίντον.

Πολύς θόρυβος για τον υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα έχει ξεσπάσει τελευταίως. Ο ίδιος νιώθει βαριά ενοχλημένος, κυρίως από τις επιθέσεις που δέχεται από «φίλιες» εσωκομματικές δυνάμεις...

Πρώτα ο Χουλιαράκης κι από κοντά ο Τσακαλώτος ομολόγησαν ψυχρά στη Βουλή την απάτη που έστησε η κυβέρνησή τους εις βάρος του ελληνικού λαού.

Στο Μαξίμου άλλαξαν δημοσκόπο. Ο παλιός τούς έδινε οκτώ μονάδες υστέρηση από τη ΝΔ και τους φαινόταν πολύ. Ο νέος δημοσκόπος υποσχέθηκε έξι μονάδες και ανάκαμψη της κυβέρνησης από το καλοκαίρι.

Ηκυνική, στα όρια μιας αποκρουστικής παραδοχής, ομολογία των υπουργών Τσακαλώτου και Χουλιαράκη, ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνειδητά αποφάσισε και υλοποίησε την εξοντωτική υπερφορολόγηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, δεν είναι και ούτε μπορεί να θεωρηθεί ως μια απλή, λογιστικού χαρακτήρα πρακτική με στόχο τη δημιουργία πλεονάσματος. Είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο βίαιη επιχείρηση αναδιανομής εισοδήματος που έχει επιχειρηθεί μετά τη Μεταπολίτευση.

Μας αρέσει στους Ελληνες να κατηγορούμε τους πολιτικούς για ό,τι κακό μας συμβαίνει.

Tι άλλο από διοικητική ανικανότητα σημαίνει για την κυβέρνηση η ομολογία του συμπαθούς υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννη Μουζάλα, που χαρακτήρισε την κατάσταση στη Λέσβο πολύ κακή και στη Σάμο κακή;

Οσες μεταλλάξεις κι αν έχουν υποστεί, όσες κυβιστήσεις κι αν έχουν κάνει, παραμένει βαθιά ριζωμένη στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα η λογική της σύγκρουσης. Το «εμείς ή αυτοί» δεν ήταν κάποια συγκυριακή ρητορική κορόνα αλλά μόνιμο συστατικό της ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησής τους. Η άρνηση πολιτικής συνεννόησης, για την ακρίβεια η αντιπάθεια σε κάθε είδους συμβιβασμούς, είναι μόνιμο στοιχείο στην ατζέντα τους.

Την περασμένη εβδομάδα ο γαλλικός «Le Monde», με άρθρο του Αλέν Φρασόν, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τη Δημοκρατία και προειδοποιούσε τους πάντες για τις συνέπειες.