Σε ηλικία 89 ετών πέθανε ο σκηνοθέτης Οτάρ Ιοσελιάνι, μια από τις πιο σημαντικές φωνές που έχει βγάλει ο κινηματογράφος της Γεωργίας καθώς επίσης και σθεναρός αμφισβητίας του σοβιετικού καθεστώτος. Ο Ιοσελιάνι πέθανε την περασμένη Κυριακή 17 Δεκεμβρίου στο Τμπίλισι της Γεωργίας.
Δημιουργός θαυμάσιων πολιτικών αλληγοριών που σε δύσκολες εποχές αμφισβητούσαν την σοβιετική κυριαρχία, ο Ιοσελιάνι ήταν γνωστός από ταινίες όπως οι «Παστοράλε» (1975), «Οι ευνοούμενοι του φεγγαριού» (1984) και το «Κυνήγι της πεταλούδας» (1992).
Ο Οτάρ Ιοσελιάνι γεννήθηκε στην Τιφλίδα της Γεωργίας στις 2 Φεβρουαρίου 1934 και το 1953 μετακόμισε στη Μόσχα όπου σπούδασε για δύο χρόνια στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου. Ωστόσο, εγκατέλειψε τις σπουδές του για να γραφτεί στο Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου όπου σπούδασε σινεμά με δασκάλους τον Αλεξάντρ Ντοβζένκο και τον Μιχαίλ Κιαουρέλι.
Ο Ιοσελιάνι πέρασε από όλα τα στάδια του κινηματογράφου προτού καθίσει ο ίδιος στην καρέκλα του σκηνοθέτη: από το 1956 ως το 1959 εργάσθηκε ως βοηθός σκηνοθέτη στο κινηματογραφικό στούντιο Georgian Film ενώ από το 1959 ως το 1964 σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ και ταινίες μικρού μήκους.
Σκηνή από το «Κυνήγι της πεταλούδας» (1992).
Στη σκηνοθεσία μεγάλου μήκους ταινίας μυθοπλασίας εισχώρησε με την «Φυλλορροή» (1966) στην οποία τόλμησε να ασκήσει κριτική προς το σοβιετικό κράτος, κάτι που θα έκανε συχνά όπως για παράδειγμα τέσσερα χρόνια αργότερα με την ταινία «Ήταν ένας τραγουδιστής κότσυφας» (1970), ή με το «Παστοράλε» που εξαιτίας των προβλημάτων του με την λογοκρισία παρέμεινε στο ράφι για πολλά χρόνια και στη συνέχεια είχε περιορισμένη διανομή
Υπό την πίεση της σοβιετικής λογοκρισίας, ο Ιοσελιάνι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μετανάστευσε στην Γαλλία όπου έζησε για πολλά χρόνια έχοντας αποκτήσει την γαλλική υπηκοότητα. Στη δεκαετία του 1990, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, συνέχισε να εργάζεται στη Γαλλία όπου γύρισε το ντοκιμαντέρ «Seule Georgie» (1994) και την σαρδόνια αλληγορία «Ληστές – Κεφάλαιο VII» (1996) για την οποία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ Βενετίας.
Το ίδιο βραβείο είχε κερδίσει τόσο για τους «Ευνοούμενους του φεγγαριού» όσο και για την ταινία «Κι εγένετο φως» το 1989. Τελευταία ταινία που σκηνοθέτησε το 2015 είναι «Chant d’hiver» (σ.σ. Τραγούδι του χειμώνα).
Tο 2004 το κοινό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει όλες τις ως τότε ταινίες του Οτάρ Ιοσελιάνι χάρη σε ένα μεγάλο αφιέρωμα στο έργο του που συνδυάστηκε με την επίσκεψή του στην πόλη καθώς εκείνη την χρονιά κράτησε καθήκοντα προέδρου της κριτικής επιτροπής του διαγωνιστικού τμήματος του ΦΚΘ.
