Διανοούμενος, τρομερά καλλιεργημένος, ανοιχτά ομοφυλόφιλος και ένας από τους πιο ιδιαίτερους βρετανούς σκηνοθέτες του καλλιτεχνικού στερεώματος στον κινηματογράφο των τελευταίων 40 ετών, ο Τέρενς Ντέιβις άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 77 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο γεννημένος στο Λίβερπουλ τον Νοέμβριο του 1945 Τ. Ντέιβις, έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του 1980 από την ταινία «Μακρινές φωνές, ασάλευτες ζωές» (1988), μια διεισδυτική ματιά πάνω στην ζωή μιας οικογένειας της εργατικής τάξης, ενώ σημαντική είναι και η ημιαυτοβιογραφική ταινία του «Η μεγάλη μέρα τελειώνει» (1992) που εξετάζει την ενηλικίωση ενός αγοριού στο Λίβερπουλ στην δεκαετία του 1950, ανάμεσα στην αγάπη της οικογένειάς του και στην αυστηρότητα της Καθολικής Εκκλησίας. Οι δύο αυτές ταινίες προβλήθηκαν στο φεστιβάλ των Καννών αποσπώντας πολύ καλές κριτικές με την «Μακρινές φωνές, ασάλευτες ζωές» να κερδίζει και το βραβείο της Διεθνούς Ενωσης Κριτικών κινηματογράφου (FIPRESCI).
Ησυχες και ποιητικές, οι ταινίες του Ντέιβις ήταν πάντα βάλσαμο μέσα στο θόρυβο της κινηματογραφικής βιομηχανίας, ενώ το ντοκιμαντέρ του «Για το χρόνο και την πόλη» (2008) είναι μια επιστολή αγάπης προς το Λίβερπουλ, την πόλη όπου γεννήθηκε ,μεγάλωσε και ανδρώθηκε. Ο Ντέιβις αγαπούσε την ομορφιά των καλοζυγισμένων πλάνων, του φυσικού τοπίου και του εκλεπτισμένου ντεκόρ, όπως και την ομορφιά των σύνθετων, ασυνήθιστων λέξεων – εκείνων που πολλές φορές σε κάνουν να ανατρέξεις σε λεξικό.
Η Ρέιτσελ Γουάιζ και ο Τομ Χίντλστον σε σκηνή από την ταινία «Το βαθύ μπλε του έρωτα».
Γυναικεία πορτρέτα
Ο Τέρενς Ντέιβις ήταν επίσης γνωστός για την ευαισθησία με την οποία προσέγγιζε το γυναικείο φύλο. Στη ταινία του «Τhe Neon bible» (1994) που επίσης συμμετείχε στο Φεστιβάλ των καννών εντός διαγωνισμού η Τζίνα Ρόουλαντς υποδύεται μια εκκεντρική γυναίκα που θα παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του μικρού ανιψιού της. Μια από τις πάρα πολύ ρομαντικές και αξιαγάπητες ταινίες του Ντέιβις είναι «Το βαθύ μπλε του έρωτα» (2011) στην οποία η Ρέιτσελ Γουάιζ και ο Τομ Χίντλστον αναπτύσσουν μια πολύ ευαίσθητη αλλά «παράνομη» ερωτική σχέση στο βομβαρδισμένο Λονδίνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο φιλμ «Ένα τραγούδι για το ηλιοβασίλεμα» (2015) ο Ντέιβις εξέτασε με προσοχή στις συναισθηματικές λεπτομέρειες την προσπάθεια μιας Σκωτσέζας (Αγκινες Ντέιν) να ακολουθήσει τον δρόμο που όριζε η ψυχή της στα σκληρά πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα ενώ η ταινία του «Ηρεμο πάθος» (2016) με θέμα την ζωή της ποιήτρια Εμιλι Ντίκινσον (Σίνθια Νίξον) ήταν ένα κάθε άλλο παρά συμβατικό βιογραφικό δράμα.
Σκηνή από την ταινία «Ένα τραγούδι για το ηλιοβασίλεμα» (2015)
Η τελευταία ταινία του που είδαμε στην Ελλάδα είναι η «Ευλογία» (2021) που προβλήθηκε τον περασμένο Απρίλιο στις αίθουσες. Ο Ντέιβις, εδώ, μας συστήνει εδώ την παράξενη, αδιαμφισβήτητα ενδιαφέρουσα αλλά εν τέλει στενάχωρη περίπτωση του βρετανού ομοφυλόφιλου ποιητή Ζίγκφριντ Σασούν (Τζακ Λόουντεν), πνεύματος αριστοκρατικού αλλά συγχρόνως αντισυμβατικού, θαρραλέου και διαρκώς ανήσυχου, που ως αξιωματικός του βρετανικού στρατού τόλμησε να γράψει άρθρο σε βρετανική εφημερίδα καταθέτοντας τις απόψεις του για την αναγκαιότητα της απομάκρυνσης της πατρίδας του από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ αυτός μαινόταν.
