Αόρατα με γυμνό μάτι, αναρίθμητα κομμάτια πλαστικών πέφτουν κάθε μέρα σαν βροχή στις πόλεις, εισπνέονται από τους κατοίκους τους και τελικά σφηνώνονται στα όργανά τους.

Μελέτη που δημοσιεύεται στην έγκριτη επιθεώρηση Environmental Science & Technology αναδεικνύει μια πτυχή της πλαστικής ρύπανσης που λίγοι έχουν σκεφτεί ότι τους επηρεάζει.

Οι μετρήσεις δείχνουν ότι 74 τόνοι μικροπλαστικών και νανοπλαστικών πέφτουν κάθε χρόνο στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, μια σχετικά μικρή πόλη με πληθυσμό κάτω των 1,5 εκατομμυρίων.

Το νούμερο αντιστοιχεί σε 3 εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια, λένε οι ερευνητές.

Ένα μεγάλο μέρος αυτών των σωματιδίων έχουν αρκετά μικρές διαστάσεις ώστε να περνούν δυνητικά από τους πνεύμονες στην κυκλοφορία του αίματος και από εκεί σε όλο το σώμα, χωρίς να είναι γνωστές μέχρι στιγμής οι πιθανές επιπτώσεις.

Τα επίπεδα που μετρήθηκαν στο Όκλαντ είναι πολλαπλάσια σε σχέση με μετρήσεις που είχαν πραγματοποιηθεί παλαιότερα σε άλλες πόλεις όπως το Λονδίνο.

Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές που υπογράφουν τη νέα μελέτη, η διαφορά αυτή πιθανότατα οφείλεται στο γεγονός ότι οι παλαιότερες μετρήσεις δεν είχαν χρησιμοποιήσει τις ίδιες, προηγμένες χημικές μεθόδους που μετρούν τόσο μικρά σωματίδια, διαμέτρου μόλις 1 μικρομέτρου, ή εκατομμυριοστού του μέτρου.

«Γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο πως πρόκειται για σημαντική οδό έκθεσης» του ανθρώπινου οργανισμού, επισημαίνει σε δελτίο Τύπου ο δρ Τζόελ Ρίντερλαουμπ του Πανεπιστημίου του Όκλαντ, επικεφαλής της μελέτης.

Η πλαστική βροχή συλλέχθηκε σε ξύλινα κουτιά τοποθετημένα σε στέγες (University of Aucland)

Πολυαιθυλένιο

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν βάζα με χωνιά τοποθετημένα στην κορυφή τους για να συλλέξουν τα μικροπλαστικά που έπεφταν από τον ουρανό σε δύο τοποθεσίες του Όκλαντ. Σχεδόν όλα ήταν αόρατα με γυμνό μάτι.

Τα μικρότερα σωματίδια αναγνωρίστηκαν χάρη σε μια χρωστική που φθορίζει, ενώ η μάζα των σωματιδίων προσδιορίστηκε μετά τη θέρμανσή τους.

Το κυριότερο συστατικό της πλαστικής βροχής ήταν ο πολυαιθυλένιο (PE), ενώ στη δεύτερη θέση ήρθε το πολυτερεφθαλικό αιθυλένιο (PET). Και τα δύο πολυμερή χρησιμοποιούνται ευρέως σε μπουκάλια και άλλες πλαστικές συσκευασίες.

Τρίτο σε μάζα ήταν το πολυανθρακικό πλαστικό (PC), το οποίο χρησιμοποιείται σε ηλεκτρολογικό υλικό και ηλεκτρονικές συσκευές, καθώς και στην κατασκευαστική βιομηχανία.

Μικροπλαστικά που έγιναν ορατά με χρήση χρωστικής. Πενήντα μικρόμετρα ισούνται με 0,05 χιλιοστά (University of Aucland)

Θέμα μεγέθους

«Όσο μικρότερο ήταν το εύρος μεγέθους που εξετάσαμε, τόσα περισσότερα μικροπλαστικά βρήκαμε» λέει ο δρ Ρίντερλαουμπ.

Όπως γράφει η ομάδα του, τα νανοπλαστικά, τα οποία έχουν διάμετρο μερικά δισεκατομμυριοστά του μέτρου, είναι τόσο μικρά ώστε δυνητικά να εισέλθουν στα ανθρώπινα κύτταρα, να περάσουν τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και να συσσωρευτούν σε όργανα όπως οι όρχεις, το ήπαρ και ο εγκέφαλος.

«Μικροπλαστικά έχουν επίσης ανιχνευτεί σε ανθρώπινους πνεύμονες και ιστούς πνευμόνων από ασθενείς με καρκίνο» επισημαίνουν οι ερευνητές.

Πρόσφατη μελέτη ανίχνευε μικροπλαστικά και στον πλακούντα αναπτυσσόμενων εμβρύων.

Ίνες συνθετικών ρούχων, μικρά κομμάτια από ελαστικά αυτοκινήτων και πλαστικά μπουκάλια που διασπώνται αργά στο περιβάλλον εκτιμάται ότι είναι κάποιες από τις πηγές της πλαστικής βροχής.

Ωστόσο το μέγεθος και η σύσταση της πλαστικής βροχής βρέθηκε να αλλάζει ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου.

Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι μεγάλο μέρος των μικροπλαστικών προέρχεται από τον ωκεανό και απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα από τα κύματα που σκάνε στην ακτή.

Περαιτέρω μελέτες απαιτούνται για να διαπιστωθεί αν οι παράκτιες πόλεις δέχονται μεγαλύτερες ποσότητες.