Ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο κέντρο της πόλης, συγκρούσεις μεταξύ ένοπλων συμμοριών και κουκουλοφόρων, εμπρησμοί κάδων απορριμμάτων και αυτοκινήτων, εικόνες απόλυτης βίας.

Από την περασμένη Παρασκευή στη γαλλική πόλη Ντιζόν επικρατούν εικόνες διάλυσης και χάους με το κράτος να αποδεικνύεται ανίσχυρο να επιβάλει τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια σε πλατείες και δρόμους.

Η Ντιζόν θυμίζει Βυρηττό σχολιάζουν χαρακτηριστικά αρθρογράφοι στον γαλλικό Τύπο. Δεν είναι δύσκολο να εξακριβώσει κανείς τους λόγους μιας τέτοιας έκτασης έκρηξης βίας. Όλα ξεκίνησαν από ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα σε Τσετσένους και σε βορειοαφρικανούς Άραβες εμπόρους ναρκωτικών που φέρεται να έστειλαν ένα 16χρονο αγόρι Τσετσένων στο νοσοκομείο αφού τον χτύπησαν σοβαρά την περασμένη Παρασκευή. Μέσα στο Σαββατοκύριακο οι μάχες μεταξύ αντίπαλων εθνοτικών ομάδων συνεχίστηκαν με σφοδρότητα.

Αποδεικνύεται δύσκολο να εκτονωθεί το συναίσθημα της οργής σε αυτά τα γκετοποιημένα προάστια που λειτουργούν όλο και περισσότερο σύμφωνα με φυλετικές και εθνοτικές λογικές, παρατηρεί στην εφημερίδα Le Figaro η Σελίν Πινά, πρώην μέλος της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Ντιζόν και δοκιμιογράφος: «Όταν η κινητήριος δύναμη είναι η κυριαρχία, το μίσος και η δυσαρέσκεια, μόνο η χρήση αναλογικής βίας μπορεί να αποκαταστήσει την τάξη. Εάν είναι ακόμα δυνατό».

Εκτός ελέγχου η βία

Η βία στα υποβαθμισμένα φτωχά προάστια δεν είναι σίγουρα ένα νέο φαινόμενο στη Γαλλία. Όμως αυτό που έχει αλλάξει σήμερα είναι πως πλέον δεν υπάρχουν όρια. Η βία δεν είναι πλέον υπό έλεγχο, δεν περιορίζεται αλλά επεκτείνεται. Ειδικά στη Ντιζόν οι συμμορίες έρχονται αντιμέτωπες η μία με την άλλη στην καρδιά της πόλης, ενώ το κράτος σαν να έχει παραιτηθεί από καιρό, είναι απελπιστικά απών.

Η Πινά φοβάται ότι η Ντιζόν δεν είναι μια μεμονωμένη υπόθεση, αλλά αποκαλύπτει το μέλλον: «Αυτό που συνέβη στη Ντιζόν δεν είναι είδηση. Η άνοδος της βίας στους δρόμους μας δεν είναι μια ατυχής σύμπτωση. Μας μιλά για την αδυναμία προστασίας ενός λαού όταν η εξουσία έχει χάσει τη σύνδεση με αυτό που θεμελιώνει τη νομιμότητά της, όταν δεν ξέρει πλέον τι είναι ταυτότητα της Γαλλίας και ποιες είναι οι καθολικές αρχές που ενσωματώνει… όταν δεν εμφανίζεται πλέον ως εγγυητής του κοινωνικού συμβολαίου και του συμφώνου του πολιτισμού. Η Ντιζόν μας μιλάει για μια χώρα που δεν μπορεί πλέον να εγγυηθεί την ασφάλεια των νευραλγικών της σημείων της που είναι τα κέντρα των πόλεών της. Η Ντιζόν μας μιλάει για μια χώρα που καταρρέει. Θα πρέπει να το συνηθίσουμε;» αναρωτιέται.