Μία από τις αγαπηµένες µου ψυχαγωγίες είναι η παρακολούθηση ξένων τηλεοπτικών σειρών.
Παλαιότερα «κατέβαζα», τώρα έχω γίνει συνδρομητής σε ψηφιακές πλατφόρμες, κανάλια κ.λπ. Υπάρχουν ημέρες που μπορεί να δω πολλά επεισόδια στη σειρά. Προσπαθώ να μην καταλήξω εθισμένος, δεδομένου όμως ότι πλέον υπάρχει σχεδόν καθημερινά μία πρεμιέρα, αγχώνομαι στην ιδέα πως δεν θα προφτάσω να δω όλα όσα με ενδιαφέρουν.
Εσχάτως, όποτε ολοκληρώνεται ένας κύκλος επεισοδίων και διαβάζω πως η σειρά θα συνεχιστεί έπειτα από έναν χρόνο, αναρωτιέμαι: «Αραγε του χρόνου θα είμαι εδώ για να παρακολουθήσω τη συνέχεια ή δεν θα μάθω ποτέ τι έγινε;».
Ανακάλυψα πως δεν είμαι ο μόνος που σκέφτεται τέτοιες βλακείες. Γιατί, όσο αισιόδοξοι και αν θέλουμε να είμαστε, αυτό το «ραντεβού του χρόνου» έχει το ρίσκο του. Και αυτή η νέα λαμπρή περίοδος της μικρής οθόνης, εκτός από πλήθος επιλογών έχει και τον… ατελείωτο. Που μας δημιουργεί άγχη και φοβίες: «Θεέ μου, κάνε με να είμαι γερός και το 2023 για να δω πόσους θα ξεκάνει η Βαϊόλα Ντέιβις στον νέο κύκλο του «How to Get Away with Murder»! Κάνε να είναι γερή και η Βαϊόλα ώστε να μην έχει αλλάξει πρωταγωνίστρια η σειρά». Και που ρίχνει, φοβάμαι, την ποιότητα. Σειρές εξαιρετικές, όπως οι «Walking Dead», ξεχειλώνουν, χάνουν και το νεύρο και το σασπένς τους. Αριστουργηματικές σεναριακές ιδέες μετατρέπονται σε άνοστες σούπες. Χαρακτήρες που σε είχαν μαγέψει, γίνονται τόσο υπερβολικοί και ψεύτικοι, που χάνεις κάθε ενδιαφέρον. Γιατί πόσες αθώες παρθένες να σφάξει ένας σχιζοφρενής δολοφόνος και πόσες φορές να βρεθούν στα ίχνη του οι δαιμόνιοι ντετέκτιβ; Στον πρώτο κύκλο δεν τον πιάνουν. Στον δεύτερο κύκλο φτάνουν κοντά, αλλά τους την κάνει. Στον τρίτο κύκλο πλησιάζουν ακόμη πιο κοντά… Ε, στον επόμενο απομακρύνεσαι εσύ.
«Γι’ αυτό προτιμώ τις μίνι σειρές» μού λέει ένας φίλος. Εγώ απλά θεωρώ πως και τα σίριαλ είναι για να τελειώνουν. Oπως τελείωσε στον τρίτο κύκλο η «Penny Dreadful», όπως τελείωσε στον τέταρτο το «Please Like Μe». Τότε, όταν ζητήθηκε από τους δημιουργούς του να υπάρξει και πέμπτος κύκλος, εκείνοι απάντησαν: «Είπαμε ό,τι είχαμε να πούμε».
Αυτό είναι: Λες ό,τι είχες να πεις και κάνεις αυλαία με το κεφάλι ψηλά. Οι τηλεοπτικοί «Walking Dead» σε λίγο θα επανακάμψουν με τον ένατο κύκλο τους, στον οποίο, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, θα αποχωρήσει ο κεντρικός πρωταγωνιστής. Και θα συνεχίζονται χωρίς αυτόν! Ακόμη και οι πρωταγωνιστές είναι αναλώσιμοι. Η βιομηχανία του θεάματος παράγει προϊόντα με ρυθμούς καταιγιστικούς. Και εμείς; Θα παρακολουθούμε ώσπου να μην αντέχουμε άλλο. Αν όμως λέγαμε «την υγειά μας να ‘χουμε», τώρα θα λέμε «την υγειά μας να ‘χουμε, για να ολοκληρώσουμε το «Γενικό Nοσοκομείο»» που ξεκίνησε το 1963 και συνεχίζεται ακόμη. Είναι και αυτός ένας στόχος ζωής!
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 26 Αυγούστου 2018.
