Ο άδοξος αποκλεισμός πονάει πιο πολύ

Μουντή φιέστα αναμένεται σήμερα το μεσημέρι (15.00) στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» όπου ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται (με νίκη επί της Βέροιας) να κατακτήσει ένα ακόμη (43ο) πρωτάθλημα. Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου του, που λογικά δεν θα γεμίσει το γήπεδο, έχει «ξενερώσει» ύστερα από ακόμη έναν άδοξο ευρωπαϊκό αποκλεισμό, αυτή τη φορά από την Αντερλεχτ.

Μετεξεταστέος λοιπόν (παρά τη σχετική βελτίωση σε ευκαιρίες σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές) έμεινε και πάλι εφέτος ο Ολυμπιακός, που μετά από ορισμένες μεστές εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ, «πούλησε» πολύ φθηνά την πορεία του στο Γιουρόπα Λιγκ, λες και το σνομπάρει, όταν δεν το κάνουν κολοσσοί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου που συνεχίζουν εκεί (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Ντόρτμουντ, Λάτσιο, Σεβίλλη κ.λπ.).

«Παγωμένη» ατμόσφαιρα

Ετσι, αντί για ένα κατάμεστο σήμερα γήπεδο, όπου οι φίλοι της ομάδας θα τραγουδούσαν και ουσιαστικά θα αποθέωναν τον Ολυμπιακό για μια μεγάλη πρόκριση, η ατμόσφαιρα αναμένεται «παγωμένη», με την αμηχανία περισσότερο να είναι έτοιμη να κυριαρχήσει σε παίκτες αλλά και εξέδρα.

Διότι παίκτες σαν τον –μέγιστο –Καμπιάσο, τον Ντομίνγκες, τον Ρομπέρτο, αλλά ακόμη και ο πιο άπειρος (σε σύγκριση με αυτούς) τεχνικός τους Μάρκο Σίλβα, έχουν συνειδητοποιήσει απόλυτα το μέγεθος της εφετινής αποτυχίας και αυτό είναι που ρίχνει περισσότερο αλάτι στη μεγάλη πληγή που άνοιξε ο απίθανος Γκανέζος (και σκόρερ των δύο τερμάτων της ομάδας του) Ατσεαμπόνγκ και ο αλβανός τεχνικός της Αντερλεχτ Μπέσνικ Χάσι με το απλό –πλην όμως αποτελεσματικό –σχέδιο.

Οι ευθύνες του Μάρκο Σίλβα

Βασισμένος σε έναν επίσης έμπειρο και καλό γκολκίπερ (ο Προτό κράτησε ζωντανή την πρόκριση στο πρώτο ημίχρονο, κυρίως, αλλά και όπου χρειάστηκε στη συνέχεια, μεταδίδοντας τρομερή αυτοπεποίθηση στους συμπαίκτες του) και παίζοντας στην κόντρα με τον ταχύτατο Γκανέζο απέναντι στους… γκαφατζήδες Μποτία και Ντα Κόστα αλλά και στον πάντα επιρρεπή στο λάθος (είναι πράγματι ευκαιρία εάν ο Ολυμπιακός καταφέρει να τον πουλήσει έναντι καλού αντιτίμου διότι η αξία του πέφτει απότομα όταν μιλάμε για τον ανασταλτικό τομέα) Μαζουάκου.

Ο Μάρκο Σίλβα πιστώθηκε –δικαίως –την εξαιρετική παρουσία της ομάδας στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, την εξασφάλιση του γρήγορου πρωταθλήματος και όλα τα περίφημα ρεκόρ συνεχόμενων νικών κ.λπ. Αντιστοίχως τώρα είναι ο κύριος υπεύθυνος για αυτό το κάζο.

Επεσε και ο ίδιος στην παγίδα του αχρείαστου αήττητου (άλλωστε έχει πάρει έξι πρωταθλήματα Ελλάδος αήττητη η ομάδα του και απλώς κυνηγούσε το πρώτο επί Α’ Εθνικής) και αποπροσανατολίστηκε για τα παιχνίδια του Γιουρόπα. Ο Ιντέγε βρέθηκε να ψάχνει μπουκάλα οξυγόνου, καθώς ο Πορτογάλος τον «έσκασε» βάζοντάς τον βασικό σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια του πρωταθλήματος την ώρα που είχε απενεργοποιήσει πλήρως Φινμπόγκασον (ο άνθρωπος που πέτυχε το νικητήριο τρίτο γκολ στο Εμιρεϊτς επί της Αρσεναλ) και Πουλίδο. Επίσης άφησε εκτός ευρωπαϊκής λίστας τον Ντουρμάζ στην αρχή, λογικά γιατί ήθελε να στηρίξει τις μεταγραφές του. Αλλά τώρα στο Γιουρόπα το ότι άφησε εκτός τον («πιστό σκύλο») Φουστέρ αντί του ανέτοιμου Ερνάνι που έψαχνε ομάδα τον Ιανουάριο είναι αδιανόητο.

Η αγωνιστική κατάρρευση

Επίσης το «κόλλημα» με τον Ζντιέλαρ δικαιολογείται έως έναν βαθμό, όχι όμως μέχρι στο να αλλάζει αυτός (αντί του ιδιαίτερα ενεργού στα ευρωπαϊκά ματς και από προσωπική φιλοδοξία Κασάμι) τον Καμπιάσο, ο οποίος παρεμπιπτόντως εκτιμούμε πως δεν πρέπει να ξαναβγεί από την ενδεκάδα σε μεγάλο ντέρμπι μέχρι το τέλος της σεζόν.

Η διοίκηση είναι η πρώτη φορά εφέτος που λειτούργησε τόσο πολύ με ποδοσφαιρική λογική και έδωσε τα κλειδιά της ομάδας στον Σίλβα, κάνοντάς του δεκτές ουσιαστικά όλες τις εισηγήσεις του. Πλέον όμως πρέπει να καλυφθούν το καλοκαίρι τα σοβαρά κενά με στόπερ υψηλού επιπέδου και ακραίου επιθετικού. Επίσης το θέμα της φυσικής κατάστασης και της αγωνιστικής κατάρρευσης της ομάδας μετά τον Ιανουάριο (αφού ρίχνει πάντα το βάρος μόνο στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ) πρέπει να απασχολήσει σοβαρά.

Κλείνοντας, μια κουβέντα και για την –ακέφαλη αυτή τη στιγμή –UEFA. Δεν είναι δυνατόν σε ένα τόσο «ανοιχτό» παιχνίδι όσον αφορά την πρόκριση να στέλνει έναν τέτοιον διαιτητή σαν τον Βορειοϊρλανδό Χάντερ. Ο άνθρωπος είναι θέμα αν πέτυχε ένα σφύριγμα σε σοβαρή φάση, εξοργίζοντας τόσο τους 22 ποδοσφαιριστές όσο και τα μέλη των ομάδων που βρίσκονταν στους πάγκους. Το ματς τού άρχισε πολύ στραβά όταν από δική του… πάσα (η μπάλα εξοστρακίστηκε πάνω του) βγήκε η πρώτη αντεπίθεση της Αντερλεχτ και εκεί λειτούργησε περισσότερο με το συναίσθημα χαρίζοντας την κόκκινη στον Μποτία. Το θέμα ήταν ότι ήθελε βασικά να κόψει την πολλά υποσχόμενη επίθεση των Βέλγων που προήλθε από τα πόδια του και το έκανε με τον πιο άκομψο τρόπο (εφεύρεση χεριού στον Ατσεαμπόνγκ). Ηταν, ίσως, η μοναδική του απόφαση που ήξερε 100% τι σφύριζε. Στα υπόλοιπα είχε μαύρα μεσάνυχτα ενώ έδειξε και τη δήθεν σχολαστικότητά του (του το επιτρέπει βέβαια ο κανονισμός) σφυρίζοντας λήξη σε ημίχρονο και κανονική διάρκεια την ώρα που ετοιμάζονταν αρχικά οι φιλοξενούμενοι και μετά οι γηπεδούχοι να εκτελέσουν κόρνερ!

Αυτό όμως ήταν πταίσμα μπροστά στις δύο κόκκινες που χάρισε στον Μποτία, στο πέναλτι που δέχτηκε να δώσει στον Ολυμπιακό (παρασυρόμενος από τον βοηθό του) για χέρι που δεν έγινε ποτέ και φυσικά το πέναλτι-μαρς που «έπνιξε» υπέρ του Μποτία (που θα ήταν και δεύτερη κίτρινη κάρτα στον αντίπαλό του) στις αρχές της παράτασης, σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο και με το σκορ στο 1-0 υπέρ του Ολυμπιακού.

Πολύ απλά αν ήταν να σφυρίζουν τέτοιοι ξένοι διαιτητές στην Ελλάδα για να απαλλαγούμε από τους Ελληνες, κάθε εβδομάδα το πρωτάθλημα θα βρισκόταν στην ημερησία διάταξη της Βουλής…