Λένε, ότι το ισχυρό πατρικό όνομα είναι δίκοπο μαχαίρι, για την πολιτική ανέλιξη, ενός φερέλπιδος νέου πολιτικού. Η ωφελιμιστική πλευρά του προβλήματος είναι, ότι ο κατιών, διάδοχος του προγονικού πολιτικού προνομίου έχει έτοιμο, για τη στήριξή του, ένα μεγάλο τμήμα της εκλογικής πελατείας των πολιτικών ανιόντων, προγόνων (πατρός ή παππού).
Όμως, η πιο επιβαρυντική πλευρά της κληρονομικής διαδοχής των ηγεμονικών προνομίων, για τον κληρονόμο, είναι το στίγμα της συχνά αμφιλεγόμενης οικογενειοκρατίας και του νεποτισμού. Δηλαδή φαινομένων, που ανατρέπουν την αξιοκρατική κατάκτηση αξιωμάτων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την πρόσφατη σαρωτική επικράτησή του, έναντι του ομολογουμένως δυναμικού ενδοκομματικού αντιπάλου του Ευαγ. Μεϊμαράκη, στο στίβο της διεκδίκησης της αρχηγίας της ΝΔ, δηλαδή μιας από τις πιο ισχυρές αστικοδημοκρατικές παρατάξεις του συντηρητικού χώρου, απέδειξε, ότι με την εντελώς αυτοδύναμη πολιτική πορεία του, απομυθοποίησε την «παντοδυναμία» της οικογενειοκρατίας.
Και ταυτοχρόνως προκάλεσε μια ισχυρότατη δόνηση στα θεμέλια των «καπετανάτων» του παλαιοκομματικού νεποτισμού, δηλαδή της επιλεκτικής προώθησης (συχνά αναξιοκρατικής) «ημετέρων» ευνοουμένων από κομματικές «παρέες».
Το μήνυμα, των αυτοδημιούργητων και αδέσμευτων από οικογενειακά προνόμια κατακτήσεων του Κυριάκου, σ’ αυτή τη φάση των πολιτικών εξελίξεων, έχει δύο βασικούς αποδέκτες: Τα παροπλισμένα παλαιοκομματικά «καπετανάτα» της ΝΔ, αλλά και την αχαλίνωτη οικογενειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, με συζύγους, αδέρφια, πατεράδες, ξαδέρφια, πιθανόν και ερωμένες, που νέμονται με παχυλές αμοιβές και αργομισθίες από υπουργικούς θώκους μέχρι ΔΕΚΟ-μαϊμούδες!…
Το ίδιο αυτό μήνυμα έχει εκ των πραγμάτων βασικό αποδέκτη και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα, που όχι μόνον δεν στέλνει, στα σπίτια τους, τους σφετεριστές του υστερήματος των αλύπητα φορολογουμένων βιοπαλαιστών, αλλά τους καλύπτει με τη δική του… υψηλή προστασία. Και είναι κρίμα για το «αριστερό αγόρι», που θέλει να μιμείται σε δυναμισμό έναν Αντρέα Παπανδρέου, ο οποίος, αντιθέτως απέλυε και διαπόμπευε τους επιόρκους, μέσω των … δελτίων ειδήσεων!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυριολεκτικά ξεσήκωσε τους οπαδούς του, με την αμετάκλητη δήλωσή του, ότι θα ανατρέψει, ως κύριο υπεύθυνο του τρίτου μνημονιακού ολέθρου, τον Αλ. Τσίπρα. Και είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι η μετωπική σύγκρουση των δύο πολιτικών αρχηγών, τουλάχιστον για μερικούς μήνες μέχρι το φετινό καλοκαίρι, θ’ αφυπνίσει από τη νάρκη και την κατάθλιψη των μνημονιακών καταιγίδων ένα λαό, που ζει το χειρότερο καθεστώς μνημονιακής εξαθλίωσης και περιθωριοποίησης.
Αλλά με την κατάκτηση του αξιώματος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Κυριάκος επέφερε και ένα συντριπτικό, θανάσιμο πλήγμα στην ιδεοπολιτικά ερμαφρόδιτη συμμαχία Κώστα Καραμανλή, Θεοδ. Ρουσσόπουλου, Προκ. Παυλόπουλου, Αλέξη Τσίπρα, Νίκου Παππά, αλλά και αρθρογράφου του επίσημου οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο χέρι επομένως του Κυριάκου είναι να υπογράψει τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της επανάληψης ενός επαίσχυντου χρονικού (1989) αριστεροδεξιάς συμμαχίας που μετονομάσθηκε τότε σε αριστερό-δεξιό «ματωμένο γάμο».
Στόχος εκείνης της παρά φύσιν πολιτικής συνομωσίας ήταν η ανατροπή ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που ο τότε Συνασπισμός το αποκαλούσε, σε λενινιστική διάλεκτο, «ιμάντα έλξης του καπιταλισμού»…
Πριν από λίγες ημέρες και τις παραμονές των εκλογών για την Προεδρία της ΝΔ ο Θεοδ. Ρουσσόπουλος, μετά από πολύχρονη προσωπική πολιτική χειμέρια νάρκη, έδωσε το… ανανεωμένο πολιτικό του στίγμα, εκθειάζοντας τις ηγεμονικές αρετές του Αλ. Τσίπρα και εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τον πρώην Πρωθυπουργό του και προστάτη του Κώστα Καραμανλή ως … συμβουλάτορα του Αλέξη Τσίπρα. Η πανηγυρική εκλογή του Κυριάκου ματαίωσε όλη αυτή την αριστερο-δεξιά προβοκάτσια.
Και το περίεργο είναι, ότι κανείς μα κανείς δεν συνέστησε στον Ρουσσόπουλο ότι «δεν δύναται δια να ομιλεί» (για να θυμηθούμε και τον μακαρίτη τον Μένιο), γιατί με τις αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών (με τη σκανδαλώδη σύντομη παραγραφή κακουργημάτων), δεν παραπέμφθηκε σε δίκη για το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου.
Όμως, από τα γραπτά του σκεπτικού του Συμβουλίου Εφετών (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 13.10.2013) για την παραπομπή στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για το παραπάνω σκάνδαλο 14 κατηγορουμένων, προκύπτει ότι ο Θ. Ρουσσόπουλος, τότε υπουργός Επικρατείας «ήταν γνώστης των συγκεκριμένων θεμάτων της Μονής και είχε άμεση συμμετοχή στην τελική κυβερνητική απόφαση για την πραγματοποίηση των ανταλλαγών (της λίμνης Βιστωνίδας με εκτάσεις του Δημοσίου και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος). Για το ίδιο θέμα υπήρξε και συνάντηση με τον υπουργό Μπασιάκο τον Οκτώβριο του 2004».
Συμπέρασμα: «Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος!»
Υ.Γ.1. Παρά τις όποιες διαφορές γνώμης και πεποιθήσεων με την Κεντροδεξιά, αισθάνομαι την ανάγκη να κλείσω το σημερινό σημείωμά μου με τα συγχαρητήριά μου για την εκλογή του Κυριάκου, στον σοβαρότατο νέο θεσμικό ρόλο του. Και με την ευχή να αποτελέσει υπόδειγμα φιλολαϊκού και αμερόληπτου ηγέτη. Και να κρατήσει αλώβητη την ευπροσηγορία, την ευγένεια αλλά και τον δυναμισμό του. Αρχή άνδρα δείκνυσι.
Υ.Γ.2. Ανατρέπεται το οιονεί ρατσιστικό ηλικιακό κριτήριο για την αξιολόγηση ενός νέου ηγέτη αλλά και των συνομηλίκων ψηφοφόρων του. Το κριτήριο αυτό καταχρηστικά προβάλλεται ως ανεπανάληπτο προσόν από την πανεπιστημιακή γερουσία που αδιαμαρτυρήτως ακολουθεί τον κ. Τσίπρα, ακόμη και σε ασυγχώρητες πράξεις και παραλείψεις του. Ο Κυριάκος απέδειξε ότι όσοι τον ψήφισαν καλύπτουν όλες τις ηλικίες και ότι δεν παρασύρονται από μεσσιανικά ωσανά και εκστρατείες τυφλά φανατισμένων κομσομόλων, πιονέρων, μελανοχιτώνων, γιατί και όχι και σκοπίμως απολιτικών νέων.
Υ.Γ.3. Με την ίδια παρρησία, ο γράφων θα στιγματίζει και κάθε εκτροπή του Κυριάκου, από τις παραπάνω αξίες.
