Ακούστηκαν και γράφτηκαν ήδη πολλά για το χθεσινό ντιμπέιτ, το οποίο νομίζω πολύ γρήγορα θα ξεχάσουμε σχεδόν όλοι.
Αναμενόμενο ήταν με τον τρόπο που διεξήχθη η συγκεκριμένη διαδικασία και το ασφυκτικό πλαίσιο που συμφωνήθηκε.
Σαφώς και δεν γίναμε σοφότεροι από την τηλεοπτική αναμέτρηση των πολιτικών αρχηγών, αφού δεν μάθαμε τίποτα νέο για οτιδήποτε, ενώ δεν θα επηρεάσει το εκλογικό σώμα.
Όμως προέκυψαν πολιτικά συμπεράσματα που θα ορίσουν εν πολλοίς την πορεία των αρχηγών έως τις κάλπες της 20ης Σεπτεμβρίου και μας οδηγούν σε ορισμένες εκτιμήσεις για την έως σήμερα στρατηγική τους.
Το μεγάλο λάθος δεν έγινε από κανένα πολιτικό αρχηγό και οι περισσότεροι περισσότερο τα νώτα τους θέλησαν να καλύψουν, παρά να αφήσουν γήπεδο…στον αντίπαλο!
Ο Αλέξης Τσίπρας, κράτησε άμυνα, όπως ήταν αναμενόμενο, καθώς απέναντί του είχε πέντε πολιτικούς. Δεν έδειξε το πρόσωπο που ξέραμε από άλλες εμφανίσεις του, ήταν υποτονικός σε ορισμένα σημεία και φάνηκε σαν να περιμένει την μεγάλη μάχη που θα είναι την επόμενη Δευτέρα, στην απευθείας αναμέτρηση με τον πρόεδρο της Ν.Δ. Σε πολλά σημεία εμφανίστηκε απολογητικός, αλλά προσπάθησε να υπερασπιστεί τα πεπραγμένα της επτάμηνης πρωθυπουργικής του θητείας, η οποία πέρασε μέσα από…σαράντα κύματα. Παραδέχθηκε τα λάθη και τις υπερβολές που υπήρξαν, αλλά το κλειδί ήταν ότι προέταξε τη φράση…«έβαλα το εθνικό συμφέρον πάνω απ’ όλα», ενώ η έμφαση ήταν στο μήνυμά του, ότι «είναι ευκαιρία να ξεμπερδεύουμε με το παλαιό. Να μην αφήσουμε την Ελλάδα να γυρίσει πίσω».
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, υπερέβαλλε στη δοσολογία του κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν σε όλες του τις απαντήσεις, είχε και κάτι να πει για τον τέως Πρωθυπουργό, σε σημείο που γινόταν ενοχλητικό στον τηλεθεατή. Με δεδομένο, ότι η συσπείρωση της Ν.Δ. έχει πιάσει σχεδόν…«ταβάνι», αφού είναι περίπου στο 80%, ο στόχος του ήταν οι αναποφάσιστοι που με τη χθεσινή εμφάνιση είναι αμφίβολο εάν αυτός επετεύχθη. Και αυτό, διότι εκτός από την κριτική για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να υπάρξει και όραμα και να δίνεται προοπτική για την επόμενη μέρα. Στα αρνητικά συμπεριλαμβάνεται και ο εκνευρισμός του όταν ο Πάνος Καμμένος έκανε τις αναφορές για την υπόθεση των εξοπλισμών και οι επιθετικές του αναφορές. Επίσης, αρνητικό στοιχείο που δημιουργεί και ηττοπάθεια είναι ότι επικαλείται συνεχώς την ανάγκη να συνεργαστεί την επομένη των εκλογών με τον Αλ. Τσίπρα, τον οποίο θεωρεί «καταστροφέα» της χώρας, θολώνοντας ουσιαστικά το κεντρικό μήνυμα της Ν.Δ. Λάθος του η δυο φορές αναφορές του, ότι με τον τρόπο που διεξάγεται η συζήτηση, μάλλον τα κόμματα που δεν συμμετέχουν (σ.σ. η Χρυσή Αυγή) κερδίζουν ψηφοφόρους.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης δεν κατάφερε να κερδίσει πολλούς πόντους από τη χθεσινή διαδικασία, καθώς μονίμως έκανε αναφορές στην αναγκαιότητα μετάβασης στο εθνικό νόμισμα, χωρίς όμως να έχει εξηγήσει ο ίδιος επαρκώς τι σημαίνει για τον τόπο και ποια είναι η εναλλακτική του πρόταση. Βέβαια, κάποια στιγμή «τρόλαρε» τον εαυτό του με την αναφορά στο Νομισματοκοπείο. Ίσως, εάν στο ντιμπέιτ ήταν η…σταρ του κόμματος, αν και δεν προβλέπεται, η Ζωή Κωνσταντοπούλου να είχε καλύτερη επίδοση, ενώ πιέστηκε πάρα πολύ από τον γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ, ειδικά όταν του επεσήμανε πως συμμετείχε στην κυβέρνηση υπό τον Αλ. Τσίπρα.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας μπορεί να πει κανείς ότι παρέμεινε σταθερός στις απόψεις του, είχε χιούμορ σε μερικά σημεία, σπάζοντας με το ύφος και τον τρόπο του την εντύπωση πως είναι ένας αρτηριοσκληρωτικός γραφειοκράτης γ.γ. κομμουνιστικού κόμματος. Διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς μαζί του, μπορεί να σημειωθεί πως είναι από τους κερδισμένους. Ρεαλιστής σε πολλά σημεία, όπως π.χ. ότι δεν είναι εφικτή η επιστροφή στην δραχμή υπό τις παρούσες συνθήκες, η τοποθέτησή του για το 23% ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, αλλά και η αναφορά του για την ιμπεριαλιστική Ρωσία. Μονίμως είχε και ένα καρφί για τον Π. Λαφαζάνη, στην προσπάθειά του να τον…κοντύνει πολιτικά.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης επιχείρησε να αποδομήσει τις θέσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και θέλησε να εμφανιστεί ως ο πραγματικός μεταρρυθμιστής. Αν και τις προηγούμενες ημέρες έκανε επιθετικές αναφορές στον Αλ. Τσίπρα, όπως π.χ. ότι είναι πλουσιόπαιδο, χθες, αν και είχε την ευκαιρία δεν θέλησε να συνεχίσει να τον κτυπά. Εμφανίστηκε ως εν δυνάμει κυβερνητικός εταίρος και ορισμένες θέσεις που εξέφρασε ήταν απόλυτα λογικές. Αν και γνώστης των μυστικών της τηλεόρασης και τέτοιων διαδικασιών, δεν ενίσχυσε ιδιαίτερα την πολιτική μετοχή του κόμματός του. Στα αρνητικά του είναι ο τρόπος που αναφέρθηκε στο ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, για το οποίο είπε ότι η χώρα ρεζιλεύτηκε.
Ο Πάνος Καμμένος προσήλθε με εμφανή διάθεση να κτυπήσει τον Βαγγ. Μεϊμαράκη και επέλεξε το σκληρό ροκ προς το τέλος του ντιμπέιτ. Για τον ίδιο ήταν ένα στοίχημα το χθεσινό ντιμπέιτ, το οποίο μπορεί να μην καθορίσει τον νικητή των εκλογών, αλλά για τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ ήταν μια απαραίτητη διαδικασία στη δύσκολη μάχη που δίνει για την είσοδό του στη Βουλή. Υπεραμύνθηκε των απόψεών του και θέλησε να περάσει το μήνυμα πως, «άρπαξε το τρενάκι» και ήταν και θα είναι ο χρήσιμος κυβερνητικός εταίρος. Στόχευε κυρίως στο κομματικό του ακροατήριο και θεωρείται από τους αρχηγούς που κέρδισαν το κοινό του, αν και αυτό θα φανεί στην κάλπη.
Η Φώφη Γεννηματά, ήταν η πιο άνευρη παρουσία του ντιμπέιτ. Μειλίχιο ύφος με μόνη έγνοια, όπως φάνηκε να επιστρέψουν οι παλαιοί ψηφοφόροι στο κοινό τους σπίτι. Αγωνιώδης προσπάθεια να πείσει ότι το ΠαΣοΚ ξέρει να διαπραγματεύεται και άρα πρέπει να το εμπιστευτούν οι πολίτες για μια συμμετοχή σε μελλοντική κυβέρνηση.
Πέρα από το χρηματιστήριο του ντιμπέιτ, σίγουρα ήταν μια από τις βραδιές που δεν θα θυμάται κανείς για καιρό. Και αυτή η διαδικασία απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι στην ελληνική πολιτική σκηνή κυριαρχεί το εφήμερο υπό το πρίσμα των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.
Μετά από περίπου πέντε χρόνια οδυνηρών θυσιών του ελληνικού λαού και του βαρύτατου τιμήματος που έχει πληρώσει η ελληνική κοινωνία και η οικονομία, αντί να συζητά για τα ουσιώδη, συζητά για τα επουσιώδη…
Και τα ουσιώδη χάθηκαν στη χθεσινή αδιάφορη διαδικασία.
