Φάληρο

Η επίσκεψη του υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά στο εργοτάξιο του Φαλήρου διαλύει τελικά τις απορίες, τους φόβους και την ανησυχία για το ποια τελικά είναι η στάση της κυβέρνησης –ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ –απέναντι στα ιδρύματα και στη χορηγία. Η απορία, ο φόβος και οι ανησυχίες ήταν δικαιολογημένες, καθώς στο πρόγραμμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με δηλώσεις στελεχών του μετά τις εκλογές είχαν διατυπωθεί απόψεις (αρνητικές) για τον «πολιτισμό των ιδρυμάτων» και για το ασυμβίβαστο της ιδιωτικής χορηγίας με το δημόσιο αγαθό του πολιτισμού. Ευτυχώς που η επίσκεψη Μπαλτά στον χώρο όπου ανεγείρονται η νέα Εθνική Λυρική Σκηνή και η νέα Εθνική Βιβλιοθήκη διαλύει –ελπίζουμε διά παντός –το νεφέλωμα και τη σύγχυση. Φαντάζομαι ότι τώρα κάποιοι θα πάψουν να εκτοξεύουν κατηγορίες για «υπηρέτες του πολιτισμού των ιδρυμάτων».

Ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς, ως υπουργός Παιδείας, είναι ο πολιτικός προϊστάμενος της Εθνικής Βιβλιοθήκης και οι δηλώσεις του κατά την επίσκεψή του στο εργοτάξιο του Φαλήρου θεμελιώνουν σοβαρές προοπτικές ότι το μείζον έργο ή ο μείζων άθλος της «μετακόμισης» της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Φάληρο, από την ιστορική της έδρα στην Πανεπιστημίου, δεν θα προσκρούσει σε έλλειψη πόρων. Ξέρω ότι μερικοί βλέπουν την Εθνική Βιβλιοθήκη ως πολυτέλεια. Ετσι την έβλεπε επί δεκαετίες και το υπουργείο Παιδείας, εγκαταλείποντάς τη. Σήμερα οι εθνικές βιβλιοθήκες, πέρα από τον ιστορικό τους ρόλο, αποκτούν και νέους ρόλους που έχουν σχέση με την καινοτομία, με την έρευνα αλλά και με την κοινωνική συνοχή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ως χώροι έρευνας και καινοτομίας οι εθνικές βιβλιοθήκες έχουν και αναπτυξιακό χαρακτήρα –και έτσι αντιμετωπίζονται διεθνώς. Από την άποψη αυτή νομίζω ότι είναι χρήσιμο να ξαναδούμε τις απόψεις που διατύπωσε πριν από μερικές εβδομάδες, σε συνέντευξή της στο «Βήμα», η νέα διευθύντρια της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας Σιλβιάν Ταρσό-Ζιλρί.

Σε μια περίοδο οικονομικής ασφυξίας και έλλειψης πόρων το εργοτάξιο του Φαλήρου, με τη χρηματοδότηση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, είναι από τα ελάχιστα που λειτουργούν. Είναι εργοτάξιο πολιτισμού. Και αυτό έχει τη σημασία του.