Μετατρέπονται σε χώρους μιας νέας κοινωνικότητας όπου η τεχνολογία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Είναι μάλιστα τόσο καθοριστικός ο ρόλος της τεχνολογίας που ήδη μερικοί αναρωτιούνται πόσο κεντρική είναι πλέον η θέση του βιβλίου, του αρχείου ή του ντοκουμέντου στις βιβλιοθήκες και κατά πόσο το βιβλίο θα εξακολουθήσει να είναι ο άξονας αυτής της διεκδικούμενης κοινωνικής συνοχής. Γύρω από αυτό το θέμα έχει αναπτυχθεί μια μεγάλη συζήτηση που μερικές φορές φτάνει σε ακρότητες. Εχουμε δει, π.χ., στον διεθνή Τύπο συζητήσεις για το αν οι νέες βιβλιοθήκες είναι θύματα ή εργαλεία νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Πριν από μερικά χρονιά αρκετοί είχαν μιλήσει για το «λυκόφως των βιβλιοθηκών», σε μια ευθεία αναλογία με την «ήττα του έντυπου βιβλίου».
Το έντυπο βιβλίο δεν έχει ηττηθεί, παρά την επιθετική πολιτική εταιρειών αλλά και κρατών για την επιβολή του ψηφιακού βιβλίου. Οσο για το «λυκόφως των βιβλιοθηκών», φαίνεται ότι δεν έρχεται. Οι επενδύσεις σε νέες βιβλιοθήκες είναι τεράστιες τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αμερική. Μπορούμε να πούμε ότι μέσα σε αυτό το κλίμα ανάπτυξης και ανανέωσης εντάσσεται και η μεγάλη επένδυση για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας, αποκλειστικά με χρήματα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Το έργο στο Φάληρο ολοκληρώνεται. Αλλά όπως όλα τα πράγματα στην Ελλάδα, και αυτό εξαρτάται από την πολιτική. Ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν έχει μέχρι τώρα μιλήσει για τη Βιβλιοθήκη. Πάντως η γενικότερη πολιτική κινείται γύρω από έναν αδιέξοδο ιδεοληπτικό λαϊκισμό με δηλωμένη την εχθρότητα προς την επιχειρηματικότητα και την ιδιωτική χορηγία, με το επιχείρημα ότι ο πολιτισμός είναι δημόσιο αγαθό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
