Σε προηγούμενη επιστολή μου έλεγα ότι ο κ. Σαμαράς δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία, κι ότι, δεν έχει να χάσει τίποτε, γι’ αυτό και δεν θα κάνει πίσω, θα το πάει μέχρι τέλους και όπου βγει, ότι, αν αποτύχει (πολύ πιθανό) θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Σήμερα φαίνεται ότι μπήκαμε, αμετάκλητα πλέον, στην περίοδο αυτή. Όταν ωθείται, από τις λανθασμένες επιλογές του, σε μετωπική σύγκρουση, είναι φανερό ό,τι έχασε πλέον κάθε έλεγχο, και ό,τι βρίσκεται σε κατάσταση πανικού.

Τα δημοσιεύματα των διαπιστευμένων με το ρεπορτάζ της Ν.Δ. και της πολιτικής επικοινωνίας του κ. πρωθυπουργού κάνουν λόγο για στρατηγική επιλογή, «Σύγκρουσης μέχρι τέλους» και «καμίας ανοχής στην πλήρη εφαρμογή της πολιτικής του». Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Ι. Στις 21/6/2012 έχουμε την δημοσίευση στο ΒΗΜΑ της διακήρυξης της κυβέρνησης εθνικής ευθύνης. Στη δεύτερη παράγραφο αναφέρεται : Στόχος της (σ.σ. της κυβέρνησης) είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ.

ΙΙ. Στις 6/7/2012 έχουμε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, και επί της αναθεώρησης, όπως δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ, αναφέρονται τα εξής : «Εμείς πρώτοι θέλουμε να αρχίσουμε να βγαίνουμε από το τέλμα. Αυτό είναι το αντικείμενο της «επαναδιαπραγμάτευσης”. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε τους στόχους! Πρέπει να αλλάξουν όσα εμποδίζουν να επιτύχουμε τους στόχους μας: Θέλουμε την καταπολέμηση της ύφεσης! Το λέμε «επαναδιαπραγμάτευση», για να υπογραμμίσουμε ότι θέλουμε να έλθουμε σε συνεννόηση, σε συμφωνία, με τους εταίρους μας. Απορρίπτουμε τις μονομερείς ενέργειες! Ζητάμε «τροποποιήσεις» του προγράμματος, ιδιαίτερα στα σημεία εκείνα που επιτείνουν την ύφεση, ακριβώς για να μπορέσουμε να επιτύχουμε τους στόχους του».

ΙΙΙ. Στις 8/7/2012 έχουμε τον κ. Στουρνάρας να αποκαλύπτεται : «Πρώτα η κυβέρνηση θα επαναφέρει τα δημόσια οικονομικά εντός των στόχων του μνημονίου ώστε να μη χαθεί η επόμενη δόση και εν συνεχεία θα ζητήσει την αναδιαπραγμάτευση».

Από τα παραπάνω, λοιπόν, προκύπτουν δυο εύλογα ερωτήματα:

(α) Για ποια πολιτική ομιλεί σήμερα ο κ. Σαμαράς, αυτή της διακήρυξης, των προγραμματικών δηλώσεων, ή αυτήν που έκρυβε τεχνηέντως από τον ελληνικό λαό, αλλά και από τους συνεταίρους του, οι οποίοι παραμένουν ως λίθοι επί λίθων, φοβούμενοι προφανώς την ολική τους κατάρρευση.

(β) Κατά τα τότε λεγόμενα του κ. Στουρνάρα παραμένει ως απαιτούμενο η αναδιαπραγμάτευση ή μπήκε κάτω από το χαλί (τι ρωτάω τώρα ο αθεόφοβος), ή μήπως η περίφημη αναδιαπραγμάτευση ήταν όλη κι όλη η επιμήκυνση κατά δυο έτη του μνημονίου;

Όπως και να έχει, αυτό που είναι ηλίου φαεινότερο, είναι ό,τι πολιτική με την απόλυτη σημασία της λέξης, δεν υπάρχει, στην κυβερνητική τρόϊκα. Πολιτική στο μπερδεμένο μυαλό του κ. Σαμαρά, ενδεχομένως να υπάρχει, αλλά αυτή είναι πολιτική του “αρπακόλλα”. Πολιτική με κάτι τύπους σαν τον Στουρνάρα, τον Δένδια και τον Κεδίκογλου, δεν μπορεί να σταθεί.

Τα αρνητικά αποτελέσματα των επιλογών τους, προηγούνται κατά τι, και εκθέτουν, προπάντων τον ίδιο τον κ. Σαμαρά, αλλά και τους συνεταίρους του, οι οποίοι παρεμπιπτόντως, φαίνεται να έχουν σοβαρό έλλειμμα εσωτερικής δημοκρατίας στα κόμματά τους. Ο ένας φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την υστεροφημία του, και ο άλλος για την συνέχιση της ύπαρξης του κόμματός του. Η μετωπική σύγκρουση δεν βοηθάει κανένα απολύτως από τα συγκρουόμενα μέρη. Αποτελεί νόμο της φυσικής, καθαρά πράξη αυτοκτονίας.

Δεν είναι δυνατόν να λες ή εγώ ή εσείς. Δεν είναι δυνατόν να χωρίζεις το λαό σε “καλούς” και “κακούς”. Δεν είναι δυνατόν να προκαλείς συρράξεις, γιατί ένα μέρος του λαού δεν δέχεται τις επιλογές σου. Δεν είναι δυνατόν να επιστρέφεις σε εμφυλιοπολεμικές τακτικές για να επιβληθείς. Δεν είναι δυνατόν να έχεις ξεχάσει τι είναι ο διάλογος. Δεν είναι δυνατόν να μην έμαθες ποτές σου πως και η διαφωνία είναι ένα βήμα πριν από μια επικείμενη συμφωνία. Αν έχεις μάθει να τα ζητάς όλα ή τίποτε, τότε ένα είναι σίγουρο, ό,τι ο δρόμος σου θα είναι βραχύς και αδιέξοδος. Αν αισθάνεσαι όμηρος της κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, είναι γιατί οι επιλογές σου ήταν λάθος εξ αρχής. Γιατί εσύ ο ίδιος φρόντισες να τις ανατρέψεις. Γιατί εσύ ο ίδιος διέψευσες τις ελπίδες που είχες σπείρει. Γιατί εσύ ο ίδιος φροντίζεις με κάθε τρόπο να δείχνεις ό,τι δεν διδάχτηκες τίποτε από τους προκατόχους σου. Ότι δεν μας αξίζει να βρίσκεσαι εκεί.